a:

Οι στόχοι ενός επικεφαλής της Federal Reserve είναι να διατηρούν χαμηλά επιτόκια, να τονώνουν τη συνολική οικονομία, να μειώνουν το ποσοστό ανεργίας και να αυξάνουν τις καταναλωτικές δαπάνες, προωθώντας έτσι την οικονομική ανάπτυξη. Για παράδειγμα, από τον Ιούνιο του 2015, τα επιτόκια στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι 0,25%, πράγμα που είναι ουσιαστικά μηδενικό. Ο στόχος της Ομοσπονδιακής Τράπεζας "περιστέρι" είναι να διατηρήσει αυτά τα επίπεδα για να ωθήσει τις καταναλωτικές δαπάνες και να αυξήσει το ποσοστό απασχόλησης.

- <->

Εξηγώντας τους στόχους ενός ομοσπονδιακού ομοσπονδιακού αποθεματικού των περιστεριών

Οι Doves προτιμούν την επεκτατική νομισματική πολιτική, η οποία στοχεύει στην επέκταση της προσφοράς χρήματος της οικονομίας για να ενθαρρύνει την οικονομική ανάπτυξη. Ένας πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Τράπεζας αποζημιώνει να κρατήσει τα επιτόκια χαμηλά λόγω του αντίκτυπου που μπορεί να έχουν τα χαμηλά επιτόκια σε μια οικονομία. Όταν τα επιτόκια διατηρούνται σε χαμηλά επίπεδα, τείνει να υπάρχει αυξημένη ζήτηση λόγω του δανεισμού των καταναλωτών, γεγονός που αυξάνει τις καταναλωτικές δαπάνες. Κατά συνέπεια, αυτό διεγείρει τη συνολική οικονομία.

Ένας άλλος στόχος της καρέκλας της Τράπεζας της Federal Reserve Bank είναι να μειώσει το ποσοστό ανεργίας. Αυτό μπορεί επίσης να επιτευχθεί μέσω χαμηλών επιτοκίων. Αν και οι αυξήσεις των επιπέδων απασχόλησης δεν δείχνουν άμεση αύξηση από τη διατήρηση των χαμηλών επιτοκίων, μακροπρόθεσμα, τα ποσοστά ανεργίας μειώνονται.

Όταν μια οικονομία διατηρεί χαμηλά βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα επιτόκια, γίνεται φθηνότερο να δανειστεί. Ως εκ τούτου, τα νοικοκυριά είναι πρόθυμα να αγοράσουν αγαθά και υπηρεσίες λόγω του δανεισμού των καταναλωτών και οι εταιρείες είναι σε καλύτερη θέση να αγοράσουν στοιχεία για να επεκτείνουν τις επιχειρήσεις τους, συμπεριλαμβανομένης της αγοράς ακινήτων και εξοπλισμού και της πρόσληψης περισσότερων εργαζομένων.

Οι εταιρείες εκμεταλλεύονται αυτές τις αυξήσεις στο συνολικό εισόδημα των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων και συνεπώς ξοδεύουν περισσότερα κεφάλαια με την πρόσληψη περισσότερων εργαζομένων και την αύξηση του επιπέδου παραγωγής τους. Ως αποτέλεσμα αυτών των χαμηλών επιτοκίων και παραγόντων, αυξάνεται ο πλούτος των νοικοκυριών, γεγονός που αυξάνει ακόμη περισσότερο τις καταναλωτικές δαπάνες. Με τη σειρά του, αυτό μειώνει το ποσοστό ανεργίας.