α:

Αυτή είναι μια δημοφιλής μέθοδος αποτίμησης που χρησιμοποιείται από θεμελιώδεις επενδυτές και επενδυτές αξίας. Στην απλοποιημένη θεωρία, μια εταιρεία επενδύει τα περιουσιακά της στοιχεία για να αποκομίσει μελλοντικές αποδόσεις, επανεπενδύει το απαραίτητο τμήμα αυτών των μελλοντικών αποδόσεων για τη διατήρηση και την ανάπτυξη της επιχείρησης και μεταφέρει το υπόλοιπο αυτών των αποδόσεων στους μετόχους με τη μορφή μερισμάτων. Σύμφωνα με το DDM, η αξία ενός αποθέματος υπολογίζεται ως αναλογία με το επόμενο ετήσιο μέρισμα στον αριθμητή και το προεξοφλητικό επιτόκιο μείον το ρυθμό αύξησης του μερίσματος στον παρονομαστή. Για να χρησιμοποιήσει αυτό το μοντέλο, η εταιρεία πρέπει να πληρώσει ένα μέρισμα και το μέρισμα αυτό πρέπει να αυξηθεί με κανονικό επιτόκιο μακροπρόθεσμα. Το προεξοφλητικό επιτόκιο πρέπει επίσης να είναι υψηλότερο από το ποσοστό αύξησης των μερισμάτων που ισχύει για το μοντέλο.

Το DDM μπορεί να προσαρμοστεί για να συμπεριλάβει εταιρείες με κυμαινόμενες πληρωμές μερισμάτων, υποθέτοντας ότι υπάρχει σταθερός μακροπρόθεσμος ρυθμός αύξησης των μερισμάτων σε κάποιο σημείο στο μέλλον. Αυτή η μέθοδος είναι γνωστή ως DDM πολλαπλών σταδίων ή ασταθής DDM. Με αυτή τη μέθοδο αποτίμησης, οι επενδυτές πρέπει να εκτιμήσουν την αξία των μεμονωμένων μελλοντικών πληρωμών μερισμάτων και να εκδώσουν κάθε μία από αυτές τις πληρωμές σε παρούσα αξία. Μόλις το μελλοντικό μερισματικό επιτόκιο γίνει σταθερό, η κανονική εξίσωση DDM μπορεί να εφαρμοστεί σε μελλοντικές πληρωμές και η αξία από αυτήν την εξίσωση προεξοφλείται στην παρούσα αξία με τον ίδιο τρόπο όπως και οι παράτυπες πληρωμές. Το μοντέλο πολλαπλών βαθμίδων είναι περιορισμένο στο βαθμό που απαιτεί τελικά σταθερό ρυθμό αύξησης των μερισμάτων στο μέλλον και υποθέτει ότι οι μεταβολές του ποσοστού στις ακανόνιστες περιόδους είναι άμεσες.