α:

Εμπόριο ανταλλαγής επιτοκίων στην αγορά εξωχρηματιστηριακών συναλλαγών (OTC). Οι συναλλαγές ανταλλαγής επιτοκίων για μεγαλύτερη αξία από οποιοδήποτε άλλο εξωχρηματιστηριακό παράγωγο μέσο, ​​σύμφωνα με την Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών (BIS). Τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα συχνά ανταλλάσσουν συναλλαγές μεταξύ τους στη διατραπεζική αγορά. Είναι επίσης δυνατό να αποκτήσετε έκθεση στην αγορά ανταλλαγής επιτοκίων μέσω δεικτών ανταλλαγής.

Πώς γίνονται συναλλαγές ανταλλαγής επιτοκίων

Οι θεσμικοί επενδυτές, οι εταιρικοί ταμία και άλλοι εκδότες χρεών έχουν βασιστεί σε ανταλλαγές επιτοκίων ως εργαλείο διαχείρισης κινδύνων. Άλλοι επενδυτές τις χρησιμοποιούν για να κλειδώνουν σε ευνοϊκό επιτόκιο από ένα μέσο κυμαινόμενου επιτοκίου.

Στη μορφή βανίλιας, οι συμφωνίες ανταλλαγής επιτοκίων αφορούν την εμπορία τόκων από ξεχωριστά χρεόγραφα. Ένα συμβαλλόμενο μέρος διαθέτει ένα χρεωστικό μέσο σταθερού επιτοκίου που καταβάλλει, για παράδειγμα, το 5%. Αυτές οι ευθύνες πληρωμής τόκων ανταλλάσσονται στη συνέχεια με πληρωμή κυμαινόμενου επιτοκίου (που κανονικά βασίζεται στο σημερινό LIBOR) με τον ίδιο ρυθμό. Το μέρος που επιλέγει να λάβει το σταθερό επιτόκιο είναι ο αποδέκτης και το μέρος που λαμβάνει το επιτόκιο του επιτοκίου είναι ο πληρωτής.

Ο ρόλος των διαμορφωτών αγοράς είναι οι εκδότες χρέους υψηλής ποιότητας (AA ή άνω), οι οποίοι προσφέρουν τις ταμειακές ροές σταθερού ή / και κυμαινόμενου επιτοκίου στους πελάτες. Ο άλλος αντισυμβαλλόμενος είναι συνήθως μια επενδυτική ή εμπορική τράπεζα. Μόλις εκτελεστεί η ανταλλαγή, ένας μεσάζων μεσίτης συνήθως λαμβάνει ένα τέλος μεσάζοντος. Ο διαμεσολαβητικός μεσίτης διαφοροποιεί τον κίνδυνο μεταξύ αξιόπιστων μερών.

Όπως και πολλά εξωχρηματιστηριακά παράγωγα, οι συμβάσεις ανταλλαγής επιτοκίων έρχονται σε μια πολύ μεγάλη ποικιλία τύπων και δομών. Καθώς οι συναλλαγές ανταλλαγής αυξήθηκαν, όλο και περισσότερο η αγορά τείνει να καταγράφει τις διακυμάνσεις των συναλλαγματικών ισοτιμιών. Αυτό γίνεται συχνά προσαρτώντας ένα ξεχωριστό νόμισμα σε κάθε σκέλος της ανταλλαγής.