α:

Το ενδιαφέρον είναι απλώς το κόστος δανεισμού χρημάτων. Όπως συμβαίνει με κάθε αγαθό ή υπηρεσία σε μια ελεύθερη οικονομία της αγοράς, η τιμή τελικά πέφτει κάτω από την προσφορά και τη ζήτηση. Όταν η ζήτηση είναι αδύναμη, οι δανειστές χρεώνουν λιγότερο μερίδα με τα μετρητά τους. όταν η ζήτηση είναι ισχυρή, είναι σε θέση να ενισχύσουν το τέλος. Η ζήτηση για δάνεια μειώνεται και ρέει με τον επιχειρηματικό κύκλο. Κατά τη διάρκεια μιας ύφεσης, λιγότεροι άνθρωποι αναζητούν νέες υποθήκες ή δάνεια για τις νεοσύστατες επιχειρήσεις τους. Πρόθυμοι να αυξήσουν το δανεισμό, οι τράπεζες βάζουν τα χρήματά τους "στην πώληση" με την πτώση του επιτοκίου.

Η προσφορά επίσης αλλάζει καθώς οι οικονομικές συνθήκες κυμαίνονται. Από αυτή την άποψη, η κυβέρνηση διαδραματίζει σημαντικό ρόλο. Οι κεντρικές τράπεζες, όπως η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ, τείνουν να αγοράζουν κρατικό χρέος κατά τη διάρκεια μιας ύφεσης, αντλώντας τη στάσιμη οικονομία με μετρητά που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για νέα δάνεια. Η αύξηση της προσφοράς, σε συνδυασμό με τη μειωμένη ζήτηση, αναγκάζει τα ποσοστά να μειωθούν. Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει κατά τη διάρκεια μιας οικονομικής έκρηξης.

Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι τα βραχυπρόθεσμα δάνεια και τα μακροπρόθεσμα δάνεια μπορούν να επηρεαστούν από πολύ διαφορετικούς παράγοντες. Για παράδειγμα, η αγορά και πώληση χρεογράφων από μια κεντρική τράπεζα έχει πολύ μεγαλύτερη επίδραση στους βραχυπρόθεσμους δανεισμούς, όπως τα επιτόκια των πιστωτικών καρτών και τα δάνεια αυτοκινήτων. Για μακροχρόνιες σημειώσεις, όπως 30ετές ομολογιακό δάνειο, οι προοπτικές πληθωρισμού μπορεί να είναι ένας σημαντικός παράγοντας. Εάν οι καταναλωτές φοβούνται ότι η αξία των χρημάτων τους θα μειωθεί γρήγορα, θα απαιτήσουν υψηλότερο επιτόκιο για το "δάνειό" τους στην κυβέρνηση.