Το 1931, ο James Truslow Adams παρουσίασε την ιδέα του αμερικανικού ονείρου. Στο βιβλίο του, ο Adams καλεί το αμερικανικό όνειρο, όπου ο καθένας μπορεί να ζήσει μια πλούσια ζωή, όπου οι ευκαιρίες αφθονούν και τα εμπόδια του παρελθόντος δεν παρεμποδίζουν την πρόοδο. Καθ 'όλη τη διάρκεια των ετών (μερικοί λένε με μεγάλη ώθηση από την κυβέρνηση για να αγοράσουν περισσότερα σπίτια), το όνειρο αυτό άλλαξε σε ένα σπίτι στα προάστια, ένα λευκό φράχτη, 2 παιδιά και ένα σκύλο. Η ιδέα ήταν ότι θα μπορούσατε να έχετε αυτή τη γραφική μικρή οικογένεια, μια καλή εργασία και η ζωή θα ήταν καλή. Αυτό το όνειρο φέρνει εικόνες μιας προαστιακής στυλ της δεκαετίας του 1950 - κάτι που έχει απομακρυνθεί εδώ και πολύ καιρό.

Το αμερικανικό όνειρο είναι ακόμα ζωντανό καθώς αρχίζουμε το 2016. Αλλά άλλαξε δραματικά. Τόσο πολύ που δύσκολα μπορεί να ονομαστεί το αμερικανικό όνειρο πια.

Ανησυχίες φοιτητών για το χρέος

Κατά τους τελευταίους μισούς αιώνα, τα ποσοστά αποφοίτησης από το κολέγιο έχουν αυξηθεί. Περισσότεροι άνθρωποι πηγαίνουν στο κολέγιο από ποτέ, και περισσότεροι άνθρωποι αποφοιτούν από το κολλέγιο παρά ποτέ. Παρά το γεγονός ότι η πλειοψηφία αυτών των φοιτητών κερδίζουν βαθμούς από μη κερδοσκοπικά κρατικά σχολεία, η εκπαίδευση κοστίζει σημαντικά περισσότερο από ποτέ.

Κατά μέσο όρο, τα δίδακτρα φουσκώνουν σε περίπου 8%. Ένας καλός κανόνας είναι να ληφθεί ο γενικός πληθωρισμός και να διπλασιαστεί για να επιτευχθεί ο ρυθμός πληθωρισμού μιας εκπαίδευσης κολλεγίων. Για παράδειγμα, το 1970, θα μπορούσατε να αγοράσετε ένα γαλόνι αερίου για $. 36 και παρακολουθήστε το Harvard για $ 4, 070. Το 2015, ένα γαλόνι φυσικού αερίου θα κοστίσει $ 2. 40 (αύξηση 666%) και ένα χρόνο στο Χάρβαρντ θα κοστίσει $ 45, 278 (αύξηση 1, 110%). Αν τα στοιχεία αυτά συνέχισαν να συμβαδίζουν με τον πληθωρισμό, το φυσικό αέριο θα κόστιζε $ 2. 20 (περίπου πού ήταν στα τέλη του 2015) και το κόστος συμμετοχής στο Χάρβαρντ θα ήταν περίπου 24, 895 δολάρια (περίπου το μισό από αυτό που είναι στην πραγματικότητα).

Όλοι αυτό σημαίνει ότι οι σπουδαστές δαπανούν πολύ περισσότερο για την εκπαίδευσή τους και πηγαίνουν έξω από το σχολείο και στον πραγματικό κόσμο με πολύ μεγαλύτερο χρέος από ό, τι μπορούν να χειριστούν.

Το αμερικανικό όνειρο έχει μετατοπιστεί από το να έχει μια δουλειά που πλήρωσε τους λογαριασμούς, να έχει μια δουλειά που πληρώνει το φοιτητικό δάνειο.

Απασχόληση Woes

Αφού οι φοιτητές αποφοιτήσουν και συνειδητοποιούν ότι χρειάζονται μια καλά πληρωμένη δουλειά για να αποπληρώσουν τα φοιτητικά τους δάνεια, αντιμετωπίζουν μια δύσκολη και ταραχώδη αγορά εργασίας.

Όταν δημιουργήθηκε το αμερικανικό όνειρο, υπήρχαν δύο διαφορετικοί τύποι εργαζομένων: μπλε κολάρο και άσπρο γιακά. Ο εργαζόμενος του μπλε κολάρου έκανε τις χειραψίες - γινόταν καθημερινά βρώμικα, κάνοντας το χειρωνακτικό έργο που πολλοί άνθρωποι δεν ήθελαν να κάνουν. Αυτές οι θέσεις εργασίας λαμβάνονται συχνά από εκείνους που δεν είχαν τα επίπεδα εκπαίδευσης που έκαναν άλλοι. Οι άλλοι εργαζόμενοι ήταν εργαζόμενοι με άσπρο κολάρο - περνούσαν από το σχολείο, έλαβαν το πτυχίο τους και εργάζονταν στο γραφείο.Ενώ οι εργάτες του λευκού περιλαίμιου κέρδισαν πάντα λίγο περισσότερο (κατά μέσο όρο), οι εργαζόμενοι του μπλε κολάρες εξακολουθούσαν να ζουν αξιοπρεπώς.

Σήμερα, υπάρχει ακόμα αυτό το χάσμα ανάμεσα στους εργάτες του μπλε κολάρο και του λευκού περιλαίμιου. Η διαφορά είναι ότι μετά την απόκτηση ενός πτυχίου, πολλοί νέοι πτυχιούχοι θέλουν να πηδήξουν δεξιά στις εργασίες του λευκού γιακά. Αλλά διαπιστώνουν ότι δεν μπορούν να προσγειώσουν εκείνες τις θέσεις εργασίας, και πρέπει να εγκατασταθούν για μια μπλε κολάρο δουλειά. Η μεγαλύτερη διαφορά είναι ότι υπάρχει τεράστια ανισότητα στις αμοιβές. Το χάσμα των αμοιβών μεταξύ των εργαζομένων του μπλε κολάρο και του λευκού περιλαίμιου έχει διευρυνθεί δραστικά κατά τη διάρκεια των ετών. Ενώ πολλές δουλειές μπλε κολάρο πληρώνουν καλά, αν όχι καλύτερες από ορισμένες θέσεις εργασίας που απαιτούν βαθμό κολλεγίων οι περισσότεροι νέοι απόφοιτοι εργάζονται μια δουλειά που δεν θέλουν, κερδίζοντας ένα μισθό που δεν είναι αυτό που χρειάζονται για να πληρώσουν τα δάνειά τους, και τελικά αισθάνονται δυσαρεστημένοι με την καριέρα τους.

Υγειονομικές ανησυχίες

Όταν το αμερικανικό όνειρο αναφέρθηκε για πρώτη φορά από τον Adams, η ασφάλιση υγείας εξακολουθούσε να είναι μια ολοκαίνουργια ιδέα. Πριν από αυτό το χρονικό διάστημα, τα έξοδα για την υγειονομική περίθαλψη ήταν πολύ χαμηλότερα, αλλά όλα πέρασαν από την τσέπη.

Στα μέσα της δεκαετίας του 1950, μια εποχή που συχνά συνδέεται με το αμερικανικό όνειρο, η πλειοψηφία των Αμερικανών έφερε ασφάλιση υγείας. Η ασφάλιση αυτή βοήθησε να αντισταθμιστούν οι λογαριασμοί που αντιμετώπιζαν πολλοί Αμερικανοί, αλλά δεν εξάλειψε πλήρως το βάρος. Παρά την οικονομική προσιτότητα που παρέχει η ασφάλιση, το κόστος της υγειονομικής περίθαλψης εξακολουθεί να αυξάνεται με πολύ ταχύτερο ρυθμό από τον πληθωρισμό, αλλά πόσο ταχύτερα;

Το Forbes εξέτασε τις αλλαγές στα έξοδα ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Το 1958, το κατά κεφαλήν κόστος υγείας ήταν $ 134. Με τον μέσο μισθό για εκείνη την περίοδο, θα χρειάζονταν 118 ώρες εργασίας για να καλυφθούν τα έξοδα ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης (εργασία περίπου 15 ημερών). Το 2012, τα κατά κεφαλήν έξοδα υγείας της Αμερικής ήταν 8, 953 δολάρια. Βάσει του μέσου μισθού για το έτος αυτό, χρειάστηκαν 467 ώρες για να καλυφθούν τα έξοδα ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης (περίπου 58 ημέρες).

Οι Αμερικανοί δαπανούν τώρα πολύ περισσότερο το εισόδημά τους για τα έξοδα υγειονομικής περίθαλψης - που εργάζονται για σχεδόν το ένα τέταρτο του έτους μόνο για να πληρώσουν αυτά τα έξοδα.

Το αμερικανικό όνειρο έρχεται να συμπεριλάβει μια δουλειά που έχει οφέλη για να βοηθήσει να πληρώσει αυτά τα έξοδα.

Οι ανησυχίες για τις συνταξιοδοτήσεις

Για πολλές δεκαετίες, αν εργάζεστε για μια εταιρεία για ολόκληρη την καριέρα σας, θα σας ανταμείβαν με σύνταξη. Αυτό σήμαινε ότι δεν θα πρέπει να ανησυχείτε για τη συνταξιοδότηση. Δεν θα χρειαστεί να ξύσετε και να σώσει και να εξαρτάται από το χρηματιστήριο για τη συνταξιοδότηση σας βιοπορισμού.

Στα τέλη του 20

ο ^{αιώνας που άρχισε να αλλάζει. Καθώς οι άνθρωποι ζούσαν περισσότερο από ποτέ, οι εταιρείες θεώρησαν ότι αντιμετώπιζαν προβλήματα όσον αφορά την τήρηση αυτών των πληρωμών. Οι νέοι μισθωτοί δεν έλαβαν πρόγραμμα καθορισμένων εισφορών παρά ένα πρόγραμμα καθορισμένων παροχών.} Αυτό σημαίνει ότι ο σημερινός εργαζόμενος έχει ένα ακόμη πράγμα που πρέπει να πληρώσει για να βγει από το μισθό του. Ένας μισθός που δεν τήρησε τον πληθωρισμό. Η κοινωνική ασφάλιση είναι ακόμα γύρω, αλλά υπάρχουν ανησυχίες ότι δεν θα είναι γύρω στα επόμενα χρόνια. Έτσι λοιπόν, τώρα οι εργαζόμενοι πρέπει να φροντίσουν για τη συνταξιοδότησή τους, να πληρώσουν τα δικά τους έξοδα για την υγειονομική περίθαλψη, να πληρώσουν το δικό τους χρέος και με κάποιο τρόπο να μπορέσουν να ζήσουν μια εκπληκτική ζωή.

Το αμερικανικό όνειρο έχει συμπεριλάβει μια δουλειά που έχει καλό σχέδιο συνταξιοδότησης.

Η κατώτατη γραμμή

Πριν από 50 ή 60 χρόνια, αν πήγες στο κολέγιο, θα μπορούσατε να περιμένετε να προσγειωθείτε μια εργασία που πληρώσατε καλά, να φροντίσετε τα έξοδα, να εγγυηθείτε ασφαλή συνταξιοδότηση και υπό τον όρο ότι χρειάζεστε. Το αμερικανικό όνειρο εκπληρώθηκε λαμβάνοντας μια από αυτές τις εργασίες που ουσιαστικά εξασφάλισε το σπίτι σας στα προάστια με μια γυναίκα και ένα σκυλί.

Το αμερικανικό όνειρο σήμερα δεν περιλαμβάνει τα 2. 5 παιδιά, σκύλο, περίφραξη και σπίτι στα προάστια. Αντ 'αυτού, εστιάζει στην εξάλειψη των ανησυχιών παρά στην παροχή ανέσεων.

Το αμερικανικό όνειρο σήμερα μπορεί να αποφοιτήσει από το κολέγιο με ελάχιστο χρέος, να εξασφαλίσει μια εργασία στον τομέα σας που έχει οφέλη, να μπορεί να αντέξει το κόστος της υγειονομικής περίθαλψης (εξοικονομώντας παράλληλα συνταξιοδότηση και πληρώνοντας δάνεια) ΖΩΗ. Το αμερικανικό όνειρο εξακολουθεί να υπάρχει, αλλά έχει πάρει μια νέα μορφή.