Πάνω από πέντε χρόνια έχουν περάσει από τότε που η φούσκα των κατοικιών ξέσπασε με εντυπωσιακό τρόπο και εξαφάνισε τις φλόγες μιας οικονομικής κρίσης που συγκρουόταν μόνο με τη Μεγάλη Ύφεση της δεκαετίας του 1930. Αυτή η τελευταία ύφεση έχει έκτοτε γίνει γνωστή ως η μεγάλη ύφεση και τώρα συμφωνείται ευρέως ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες επισήμως εισήλθαν σε ύφεση το Δεκέμβριο του 2007. Τον επόμενο χρόνο, μερικά από τα μεγαλύτερα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, συμπεριλαμβανομένης μιας χούφτας από τις μεγαλύτερες τράπεζες της χώρας , είτε απέτυχαν είτε εξαναγκάστηκαν στα χέρια ανταγωνιστών σε τιμές πώλησης πυρκαγιάς. Η μεγάλη ύφεση έληξε επισήμως τον Ιούνιο του 2009, αλλά η οικονομία δεν έχει ακόμη ανακάμψει πλήρως. Στην πραγματικότητα, πολλοί ειδήμονες της αγοράς ανησυχούν ότι η οικονομία θα διπλασιαστεί ξανά στην ύφεση.

AD:

Τώρα που έχει περάσει σχεδόν μια δεκαετία από την κορυφή της αγοράς κατοικίας, ποια μαθήματα μπορούν να αντλήσουν οι επενδυτές και οι τράπεζες από την τραπεζική κρίση που προκάλεσε η μεγάλη ύφεση; Η δημοσιονομική νομοθεσία έχει αυξηθεί σημαντικά από την κρίση, αλλά δεν έχει ασχοληθεί με βασικά ζητήματα. Είναι δύσκολο να δούμε ότι η ρύθμιση θα εξαλείψει εντελώς τις πιθανότητες μιας μελλοντικής κρίσης. Ωστόσο, υπάρχουν σημαντικά διδάγματα που πρέπει να διδαχθούν, όπως ο τρόπος με τον οποίο θα αποφευχθεί επιτυχώς μια ύφεση διπλής εμβάπτισης. Η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ φαίνεται να έχει μάθει πολλά μαθήματα από τη Μεγάλη Ύφεση, αλλά οι επενδυτές δεν έχουν ακόμη καταλάβει για να αποφύγουν οικονομικές φούσκες.

Οι εκδηλώσεις που οδήγησαν στην πιστωτική κρίση και τη μεγάλη ύφεση καλύφθηκαν με μεγάλη λεπτομέρεια από πολλούς κορυφαίους συγγραφείς και αρχές χρηματοπιστωτικών αγορών. Αυτά περιλαμβάνουν το

το Big Short
του Michael Lewis, από τον Andrew Ross Sorkin, από το Henry Paulson και το από τον Alan Binder. Πιο πρόσφατα, μια σειρά τεσσάρων διαλέξεων που έδωσε ο Ben Bernanke στο πανεπιστήμιο George Washington, τον Μάρτιο του 2012, δημοσιεύθηκαν σε ένα βιβλίο με τίτλο την Federal Reserve και την οικονομική κρίση . Όλα παρέχουν μια λεπτομερή ανασκόπηση της κρίσης και ο καθένας αξίζει να διαβάσει για όσους ενδιαφέρονται για τα πραγματικά γεγονότα που προέκυψαν. Η δεύτερη διάλεξη του Μπερνάνκι μετριέται στις λεπτομέρειες και αντιλαμβάνεται ότι η περίοδος μεταξύ του 1982 και του 2000, η ​​οποία είναι γνωστή ως Μεγάλος Μετρητισμός, άρεσε την οικονομία σε ένα εφησυχαστικό κράτος που οφειλόταν σε κάποιες κρίσεις. Η έκρηξη της φούσκας dot-com απομάκρυνε ορισμένες υπερβολές που είχαν δημιουργηθεί στη χρηματιστηριακή αγορά και η έκρηξη της κρίσης στη στέγαση ξεφούρτωσε μια εκτεταμένη περίοδο υπερεκτίμησης της τιμής κατοικίας κατοικιών. Οι τιμές των κατοικιών σημείωσαν άνοδο 130% από τα τέλη της δεκαετίας του 1990 έως το 2006, αλλά η αγορά οδηγούσε όλο και περισσότερο από τη μείωση των δανειστικών προτύπων.Σε πολλές αγορές, οι μειωμένες απαιτήσεις πληρωμής μειώθηκαν από 20% σε 10% της αξίας ενός σπιτιού ή ακόμα και δεν υπήρχαν. Η τεκμηρίωση σχετικά με το εισόδημα και την ικανότητα αποπληρωμής των ενυπόθηκων δανείων έγινε χαλαρή και, σε ορισμένες περιπτώσεις, τα «ψεύτικα δάνεια» ήρθε στη μόδα όπου δεν επαληθεύτηκαν τα στοιχεία της αίτησης δανείου. Τα ποσοστά του Teaser με εξαιρετικά χαμηλά αρχικά επιτόκια (όπως 1%) και τα δάνεια αρνητικής απόσβεσης, όπου τα υπόλοιπα των ενυπόθηκων δανείων επιτράπηκαν να αυξηθούν για μια μικρή αρχική περίοδο, έγιναν επίσης δημοφιλή. Ο Μπερνάνκι εκτιμά ότι το 2007, το 60% των μη δανείων δεν διέθετε πολύ λίγα έγγραφα. Σύμφωνα με τον Roddy Boyd, συγγραφέας του Fatal Risk: Μια προειδοποιητική ιστορία της εταιρικής αυτοκτονίας της AIG

, το απόλυτο υψηλό σημείο της φρενίτιδας της αγοράς κατοικιών στις Ηνωμένες Πολιτείες συνέβη στο τέλος του πρώτου τριμήνου του 2005 . Από ένα χαμηλό σημείο το 1990 περίπου 1 εκατομμύριο, η ετήσια στέγαση αρχίζει να ξεκινάει μια διαδρομή ταύρων που κράτησε περίπου 15 χρόνια. Ωστόσο, για λόγους που θα συζητηθούν αδιάκοπα, κορυφώθηκαν στις αρχές του 2005 σε περίπου 1,75 εκατομμύρια και έπεσαν σε βάθη αρκετά κάτω από οποιαδήποτε περίοδο των τελευταίων τριών δεκαετιών. Μετά το ξεκίνημα περίπου 250.000 ετήσιων κατοικιών ξεκινάει γύρω στο 2008, κυμάνθηκαν περίπου 500.000 για αρκετά χρόνια μετά την κρίση.

Διδάγματα

Καθώς τα επίπεδα του χρέους αυξήθηκαν και οι απαιτήσεις δανείων έφθασαν στον χαμηλότερο κοινό παρονομαστή, η αύξηση των τιμών των κατοικιών ξαφνικά αντιστράφηκε. Αυτό το μάθημα έχει παίξει ξανά και ξανά κατά τη διάρκεια των οικονομικών κρίσεων του παρελθόντος. Στο κλασικό κείμενο

, που γράφτηκε για πρώτη φορά το 1954, ο φημισμένος οικονομολόγος John Kenneth Galbraith <1, γράφει: «Μια φούσκα προέρχεται από τις αυξανόμενες τιμές, είτε από μετοχές, ακίνητα, έργα τέχνης ή οτιδήποτε άλλο. η αύξηση των τιμών προσελκύει την προσοχή και τους αγοραστές, γεγονός που οδηγεί σε ακόμη υψηλότερες τιμές, με αποτέλεσμα οι προσδοκίες να δικαιολογούνται από την ίδια τη δράση που οδηγεί στην άνοδο των τιμών. " Το απόσπασμα της Galbraith αναφέρεται στην συντριβή της αγοράς το 1929 που οδήγησε στη Μεγάλη Ύφεση, αλλά θα μπορούσε εύκολα να γραφτεί για το dot-com, τις φυσαλίδες των κατοικιών και οποιαδήποτε οικονομική φούσκα που έχει ξεσπάσει ή θα ξεφουσκώσει στο μέλλον. Ένα βασικό σφάλμα στα περισσότερα οικονομικά μοντέλα στήριξης των υποθηκών και των εξωτικών τίτλων που βασίζονταν σε αυτά ήταν η υπόθεση ότι οι τιμές των κατοικιών δεν μειώνονται. Δυστυχώς, οι φυσαλίδες ξεσπούν χωρίς προειδοποίηση και μέχρι σήμερα δεν υπάρχει συστηματικός τρόπος αποφυγής τους. Είναι επίσης πολύ περίεργο το πόσο λίγοι άνθρωποι και οντότητες προέβλεπαν το χρονοδιάγραμμα της έκρηξης της φούσκας των κατοικιών ή τις σοβαρές δυσμενείς επιπτώσεις που θα είχε στις οικονομίες του Ηνωμένου Βασιλείου και της παγκόσμιας οικονομίας. Το χαρτί με τίτλο

Wall Street και η φυσαλίδα κατοικιών
από τους Ing-Haw Cheng, Sahil Raina και Wei Xiong εξέτασαν παράγοντες που βοήθησαν στην τιτλοποίηση στεγαστικών δανείων που οδήγησαν στην κρίση κατοικιών και λεπτομερή «μικρή ενημέρωση των πρακτόρων τιτλοποίησης». η συνειδητοποίηση της φούσκας των κατοικιών και η επικείμενη συντριβή στις δικές τους εγχώριες αγορές."Όπως και πολλοί κερδοσκόποι στο σπίτι, συνέχισαν να πωλούν υπάρχοντα σπίτια για νέα σπίτια με όλο και μεγαλύτερα στεγαστικά δάνεια και υπόλοιπα δανείων. Οι απόψεις του Bernanke είναι ότι η Federal Reserve έμαθε αρκετά από τη Μεγάλη Ύφεση για να αναχαιτίσει τη μεγάλη ύφεση Στις διαλέξεις του, ανέφερε λεπτομερείς χάρτες που δείχνουν ότι οι τάσεις της αγοράς μετοχών και της ανεργίας ήταν στην ίδια πορεία όπως και στη δεκαετία του 1930, μέχρι που η Fed παρενέβη για να σταματήσει να τρέχει τράπεζες, ταμεία χρηματαγοράς και βασικά συναφή χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, όπως μεσίτες και ασφαλιστές Ο σπουδαστής στην πρώτη διάλεξη του Μπερνάνκι στον Γιώργο Ουάσινγκτον τόνισε με έμφαση ότι η Μεγάλη Ύφεση ήταν στην πραγματικότητα αποτελούμενο από δύο ύφεση: η «απότομη ύφεση μεταξύ 1929 και 1933 και μια άλλη το 1937.» Αυτός πρότεινε ότι η Fed έθεσε τα ποσοστά πρόωρα και ο κυβερνήτης η Επιτροπή ήταν πολύ γρήγορη για να μειώσει το δημοσιονομικό της έλλειμμα και να σφίξει τη δημοσιονομική της πολιτική. Αυτό θα μπορούσε τελικά να αποτελέσει πρόδρομο της τρέχουσας κατάστασης, καθώς οι πολιτικοί αγωνίζονται για τη μείωση των ελλειμμάτων, την ενίσχυση των φόρων και την επιδίωξη πολιτικών που θα μπορούσαν να παρεμποδίσουν την πλήρη οικονομική ανάκαμψη. Τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα υπόκεινται τώρα στη νομοθεσία Dodd-Frank που επιδιώκει να ενισχύσει τις κεφαλαιακές απαιτήσεις και να αποφύγει την αποτυχία τραπεζών που θεωρούνται ζωτικής σημασίας για την υγεία της συνολικής οικονομίας. Ο Bernanke παραδέχτηκε ότι η ρύθμιση κατά τη διάρκεια της πιστωτικής κρίσης διαχωρίστηκε και απέτυχε να υιοθετήσει μια ολιστική προσέγγιση για την εξασφάλιση της υγείας του συνολικού χρηματοπιστωτικού συστήματος. Πηγαίνοντας προς τα εμπρός, οι τράπεζες χρηματαγορών, καθώς και μεγάλοι αντιπρόσωποι και ασφαλιστικές εταιρείες, θα έχουν υψηλότερα κεφαλαιακά πρότυπα για να αντισταθμίσουν τα αρνητικά δάνεια και τα περιουσιακά στοιχεία του ισολογισμού που έχουν αξία.

Οι τράπεζες έχουν επίσης αυξήσει τα πρότυπα δανεισμού, ενώ οι περισσότεροι μεταβιβαζόμενοι δανειοδότες έχουν υποχωρήσει σε πτώχευση. Αναμφισβήτητα, τα πρότυπα δανεισμού έχουν γίνει πολύ αυστηρά σε πολλές περιπτώσεις, αλλά αυτό δεν προκαλεί έκπληξη, δεδομένης της σοβαρότητας του αριθμού των δανείων που έπληξαν τις αγορές όπως η Φλόριντα, η Αριζόνα και η Νεβάδα.

Η κατώτατη γραμμή Η Ομοσπονδιακή Τράπεζα διαθέτει δύο κύριες εντολές: να διατηρήσει τον πληθωρισμό υπό έλεγχο και να μεγιστοποιήσει την απασχόληση. Σχεδιάζει να διατηρήσει χαμηλά τα επιτόκια έως ότου η ανεργία πέσει πιο κοντά στο 6%. Φαίνεται ότι η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ έχει μάθει από την ιστορία και συνέβαλε στη διατήρηση της μεγάλης ύφεσης από την αντανάκλαση του ποσοστού ανεργίας κατά 25% που σημειώθηκε κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης. Η ανεργία κορυφώθηκε περίπου στο 10% το 2009 και έχει μειωθεί κάπως σταθερά. Όσον αφορά τους πολιτικούς και άλλους που θα βοηθήσουν στη δημιουργία μελλοντικών φυσαλίδων, φαίνεται ότι δεν έχουν μάθει ακόμη τα μαθήματά τους για το πώς να ανακάμψουν ή να αποφύγουν τις φυσαλίδες στην πρώτη θέση. Η καλύτερη συμβουλή μπορεί να είναι να αποφύγετε απλώς επενδύσεις που έχουν τεράστιες διαδρομές και έχουν αυξηθεί σε αξία σε σύντομο χρονικό διάστημα. Ή τουλάχιστον, οι επενδυτές μπορούν να πουλήσουν ως επένδυση αυξήσεις αξίας με την πάροδο του χρόνου και να χρησιμοποιήσουν τα έσοδα για να αγοράσουν άλλα αποθέματα και περιουσιακά στοιχεία που φαίνονται πιο εύλογα εκτιμημένα.