Για πολλούς που ζουν εκτός των Ηνωμένων Πολιτειών, το αμερικανικό όνειρο είναι ένας ασαφής όρος που είναι εξαιρετικά δύσκολο να οριστεί. Ενώ αυτό οφείλεται εν μέρει στις πολυάριθμες πολιτισμικές διαφορές που υπάρχουν σε ολόκληρη την Ευρώπη και σε άλλες περιοχές του κόσμου, ο εξελικτικός χαρακτήρας του αμερικανικού ονείρου είναι επίσης κάτι που προκαλεί σημαντική σύγχυση.

Αυτό ισχύει ακόμη και για τους πολίτες που ζουν στα όρια του Ηνωμένου Βασιλείου, καθώς το αμερικανικό όνειρο δεν μπορεί πλέον να οριστεί από την επιδίωξη ευκαιριών και την επιθυμία να ζήσουμε μια πιο εκπληκτική ζωή. Αντ 'αυτού, όσοι επιλέγουν να κυνηγήσουν το αμερικανικό όνειρο πρέπει να μάθουν πώς να εντοπίζουν και να κερδίζουν κρυφές ευκαιρίες για προαγωγή, εφαρμόζοντας τις αποκτηθείσες γνώσεις και στρατηγικές σε αντίθεση με την αδιάκοπη εργασία και αφοσίωση.

Ποιο είναι το αμερικανικό όνειρο και πώς άλλαξε;
Υπήρξαν πολυάριθμοι ενθουσιώδεις Αμερικανοί ονειροί που δεν κατάφεραν να εκτιμήσουν την μεταβλητή φύση τους. Αυτό έχει οδηγήσει στην αποφυλάκισή τους από τη δική τους ύπαρξη. Σύμφωνα με τον James Truslow στο βιβλίο του του 1931, "Το έπος της Αμερικής", το αμερικανικό όνειρο είναι "αυτό το όνειρο μιας γης στην οποία η ζωή πρέπει να είναι καλύτερη και πλουσιότερη και πληρέστερη για όλους, με ευκαιρία για κάθε άτομο ανάλογα με την ικανότητα ή το επίτευγμα". Αντί να είναι ένα όνειρο που βασίζεται στην επίτευξη υλικών αγαθών, οδηγείται από την επιθυμία να δούμε μια κοινωνική τάξη στην οποία κάθε πολίτης μπορεί να εκπληρώσει τις πλήρεις δυνατότητές του ανεξάρτητα από τη θέση ή το καθεστώς του.

Ενώ τα θεμελιώδη ιδεώδη που στηρίζουν το αμερικανικό όνειρο μπορεί να μην έχουν αλλάξει, ο κόσμος γύρω τους έχει σίγουρα. Τα λόγια του Truslow υποδηλώνουν ότι τα άτομα μπορούν να επιτύχουν την επιτυχία και τον πλούτο με βάση την σκληρή δουλειά, αλλά ο αντίκτυπος της πρόσφατης παγκόσμιας ύφεσης και ο αυξανόμενος αριθμός φτωχών εργαζομένων στο Σ.Α. έχουν υπονομεύσει δραστικά αυτόν τον ισχυρισμό. Συμπεριλαμβανομένων των οικογενειών που ζουν κοντά στο όριο της φτώχειας, παρά το γεγονός ότι περιλαμβάνουν τουλάχιστον δύο ενήλικες που απασχολούνται με πλήρες ωράριο, σήμερα οι φτωχοί εργαζόμενοι αριθμούν περίπου 10. 4 εκατομμύρια νοικοκυριά και συνολικά 47.5 εκατομμύρια πολίτες του Ηνωμένου Βασιλείου.

Αυτό είναι ενδεικτικό του αυξανόμενου χάσματος πλούτου στις ΗΠΑ, το οποίο είδε το ποσοστό εισοδήματος που αποκτήθηκε από τους κορυφαίους Αμερικανούς εργαζόμενους να διπλασιαστεί από το 1980. Η πρόσφατη ύφεση διαδραμάτισε σίγουρα το ρόλο της στην επιδείνωση αυτού του γεγονότος, επηρέασε έντονα την εργατική τάξη και τα άτομα με ελάχιστη εκπαίδευση ή έλλειψη εμπειρίας στο χώρο εργασίας. Παρόλο που η ανεργία μειώθηκε σταθερά καθ 'όλη τη διάρκεια της ανάκαμψης και έφθασε σε ένα τετραετές χαμηλό 7.5% τον Απρίλιο, ο μέσος ωριαίος μισθός παρέμεινε στάσιμος και αυξήθηκε δυσανάλογα στις τιμές καταναλωτή. Με αυτό το σκεπτικό, είναι σαφές ότι η αμερικανική οικονομία δημιουργεί χαμηλά αμειβόμενες και εισερχόμενες θέσεις εργασίας που δεν καταφέρνουν να αποκομίσουν ζωντανό μισθό.

Ανανέωση του αμερικανικού ονείρου το 2013: Οι προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι ιδιοκτήτες μικρών επιχειρήσεων και τα άτομα με χαμηλό εισόδημα
Με εκατομμύρια Αμερικανούς πολίτες που εργάζονται με μερική απασχόληση, με αντάλλαγμα λιγότερους από τους μισθούς διαβίωσης, είναι σαφές ότι η σκληρή δουλειά δεν είναι πλέον αρκετή για να εκπληρώσει την υπόσχεση του αμερικανικού ονείρου. Ωστόσο, αυτό έρχεται σε αντίθεση με την υποκείμενη έκκλησή του και δημιουργεί ένα όραμα που απέχει πολύ από αυτό που ενθάρρυνε τους μετανάστες από όλο τον κόσμο να εισέλθουν στο Ηνωμένο Βασίλειο στην αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής. Με τους σημερινούς νόμους περί μετανάστευσης που υπονομεύουν και τις παγκόσμιες πολιτικές αναταραχές και όχι τις βασικές αξίες της Αμερικής, η γη των ευκαιριών έχει καταστεί περιθωριοποιημένη για ταξιδιώτες στο εξωτερικό οπλισμένοι με ελάχιστη φιλοδοξία και δέσμευση για εργασία.

Η αποτυχία των σκληρά εργαζόμενων πολιτών του Ηνωμένου Βασιλείου και των μεταναστών να βρουν παρηγοριά στο αμερικανικό όνειρο προσφέρει μια εικόνα για μια αποτυχημένη οικονομία και μια που είναι πιο επωφελής για τα άτομα με υψηλό εισόδημα. Η νομοθεσία για τον φόρο εισοδήματος, για παράδειγμα, φαίνεται να ευνοεί σήμερα τους διευθύνοντες συμβούλους και τους επιχειρηματικούς ηγέτες πάνω από τους υπαλλήλους τους και το προσωπικό εισόδου. Αυτό αντανακλάται στο γεγονός ότι, ενώ οι μισθοί των Διευθύνοντων Συμβούλων και ο μέσος μισθός των εργαζομένων αυξήθηκαν μεταξύ του 1988 και του 2008, οι πρώτοι έζησαν σημαντικά υψηλότερα και πιο εκπληκτικά επίπεδα ανάπτυξης. Δεδομένου ότι ο μέσος φορολογικός συντελεστής για τους πολίτες με υψηλή κερδοφορία παρέμεινε σε μεγάλο βαθμό αμετάβλητος κατά την ίδια περίοδο, υπάρχουν αρκετοί λόγοι να πιστεύουμε ότι εκείνοι που έχουν αποκτήσει πλούτο έχουν περισσότερα πλεονεκτήματα από εκείνους που απλώς φιλοδοξούν.

Ένας άλλος πληθυσμός που συνδέεται στενά με το Αμερικάνικο όνειρο, αλλά συνδέεται όλο και περισσότερο με τον αμερικανικό όνειρο, αποτελείται από ιδιοκτήτες μικρών επιχειρήσεων, οι επιχειρήσεις των οποίων παραμένουν αναπόσπαστες στην μακροπρόθεσμη οικονομική ανάπτυξη. Με 23 εκατομμύρια ανεξάρτητες επιχειρήσεις στο Ηνωμένο Βασίλειο που αντιπροσωπεύουν το 54% των συνολικών λιανικών πωλήσεων του έθνους, οι επιχειρήσεις αυτές αποφέρουν σημαντικά κέρδη και έχουν φέρει επιτυχία στους επιχειρηματίες ανεξαρτήτως φύλου, ηλικίας ή κοινωνικής θέσης. Παρόλα αυτά, ο αποκαλούμενος Πράκτορας για την Αμεροληψία Αγοράς (MFA) θα μπορούσε να έχει σημαντικό αντίκτυπο εάν μεταβιβαστεί σε νόμο, επιβάλλοντας φόρο επί των πωλήσεων στο διαδίκτυο σε ανεξάρτητα καταστήματα που κερδίζουν 1 εκατομμύριο δολάρια ετησίως ή και περισσότερο ανεξάρτητα από το αν ή όχι διαθέτει μια φυσική κατάσταση.

Η κατώτατη γραμμή
Είτε θεωρείτε τη δημιουργία χαμηλής αμοιβής θέσεων εργασίας, φορολογικές ελαφρύνσεις για τους υψηλούς εισοδήματα ή την εφαρμογή ενός φόρου επί των πωλήσεων στο διαδίκτυο, υπάρχει ένα υποκείμενο οικονομικό θέμα που αντίκειται στους κόκκους του αμερικανικού ονείρου. Αυτό δημιουργεί ένα χάσμα πλούτου, το οποίο συνεχίζει να σκίζει τον ιστό της κοινωνίας, ανταμείβοντας τα άτομα και τις επιχειρήσεις που έχουν επιτύχει σε βάρος των όσων επιδιώκουν να το κάνουν.

Όσο το σύστημα συνεχίζει να δημιουργεί πλεονεκτήματα για τα πλουσιότερα μέλη της κοινωνίας, το αμερικανικό όνειρο θα συνεχίσει να εξελίσσεται και να γίνεται όλο και πιο απομακρυσμένο για τα άτομα με χαμηλό εισόδημα ή με χαμηλή μόρφωση στην κοινωνία.Το γεγονός ότι το πνεύμα, η σκληρή δουλειά και η αποφασιστικότητα δεν επαρκούν από μόνες τους για να επιτύχουν την επιτυχία στις ΗΠΑ και όσοι επιθυμούν να ακολουθήσουν το αμερικανικό όνειρο πρέπει να ξανασκεφτούν την ιδέα και να προσπαθήσουν να εντοπίσουν συγκεκριμένες ευκαιρίες στη βιομηχανία, κερδίζοντας ταυτόχρονα τις απαραίτητες τα προσόντα, τα διαπιστευτήρια και την εμπειρία για να κάνουν το σήμα τους.