α:

Το πρόβλημα κύριου παράγοντα περιγράφει τις προκλήσεις που εμφανίζονται όταν οι πράκτορες και οι διευθυντές έχουν αντικρουόμενα συμφέροντα. Οι δημοκρατικά εκλεγμένες μορφές διακυβέρνησης είναι κοινές σε πολλές χώρες του πρώτου κόσμου. Αυτά τα έθνη συχνά κυβερνούνται ως δημοκρατίες ή άμεσες δημοκρατίες που λειτουργούν επιτρέποντας στους πολίτες να επιλέγουν τους δικούς τους κυβερνητικούς αξιωματούχους. Αυτοί οι αξιωματούχοι είναι πράκτορες των ανθρώπων που εκπροσωπούν.

Ο λαός, όλοι οι εξουσίες, εξ ορισμού, μετά την εκλογή των αντιπροσώπων τους, υποθέτουν ότι οι υπάλληλοι λαμβάνουν αποφάσεις που ωφελούν τα συμφέροντα του έθνους. Οι τέλειοι πράκτορες, έχοντας τέλεια πληροφόρηση σχετικά με αυτά τα καλύτερα συμφέροντα και με κίνητρο να υπηρετήσουν τον κύριο υπόχρεο, ενεργούν προς όφελος του κύριου υπόχρεου, ακόμη και όταν τα συμφέροντα του αρχηγού βρίσκονται σε σύγκρουση με τα δικά τους. Οι πολίτες συχνά υποθέτουν ότι οι εκπρόσωποί τους στην κυβέρνηση θα εκπροσωπούν τα ιδανικά τους συμφέροντα με λίγα προβλήματα. Κάθε φορά που κυβερνητικοί αξιωματούχοι ενεργούν στα δικά τους ιδιωτικά συμφέροντα, ενδέχεται να δημιουργήσουν διαμάχες στη σχέση τους με τους ψηφοφόρους.

Αυτή η πρόκληση συμβαίνει με την εκπροσώπηση των ψηφοφόρων και με τις επιχειρήσεις που αλληλεπιδρούν με κυβερνητικούς εκπροσώπους. Ένα πρόβλημα για τη βιομηχανία, για παράδειγμα, είναι η πιθανή σύγκρουση μεταξύ επιχειρήσεων και μισθωμένων πρακτόρων που βοηθούν στην πλοήγηση στη ρύθμιση της βιομηχανίας. Πολλές επιχειρήσεις έχουν υπηρεσίες που έχουν την αρμοδιότητα να ερμηνεύουν και να εφαρμόζουν κυβερνητική πολιτική. Πολλοί από τους υπαλλήλους που προσλαμβάνονται για αυτά τα τμήματα έχουν εμπειρία στο δημόσιο τομέα και ενδέχεται να επιστρέψουν στο κυβερνητικό έργο στο μέλλον.

Για το προσωπικό αυτό, υπάρχει ελάχιστο κίνητρο να διατηρούνται οι κανονισμοί απλοί και ελάχιστοι ενώ βρίσκονται σε δημόσια υπηρεσία. Τα συμφέροντα των επιχειρήσεων βρίσκονται σε άμεση σύγκρουση με τα συμφέροντα των υπηρεσιών τους. Με αυτή την έννοια, μερικοί πιστεύουν ότι τα τμήματα εταιρικών σχέσεων κυβέρνησης αντιδρούν στην κερδοφορία των εταιρειών επιδιώκοντας στόχους που δεν προσφέρουν τίποτα για την ανταγωνιστικότητα και την απόδοση της επιχείρησης. Τυχόν προκλήσεις τότε θα είναι αποτέλεσμα αυτών των μελών του προσωπικού να έχουν κίνητρο να ενεργούν εναντίον της εταιρείας.

Με παρόμοιο τρόπο, οι εκπρόσωποι που έχουν επιλεγεί να εργάζονται σε κυβερνητικές οργανώσεις ενδέχεται να έχουν συμφέρον να ενεργήσουν αντίθετα προς τα συμφέροντα των ψηφοφόρων.

Σύμφωνα με τη θεωρία των πρακτορείων, η αντιμετώπιση των προβλημάτων βασικού πράκτορα απαιτεί επανακαθορισμένα κίνητρα. Εάν οι υπάλληλοι επιθυμούν να επωφεληθούν από τις αυξημένες ευκαιρίες απασχόλησης με ιδιωτικές επιχειρήσεις ως άμεσο αποτέλεσμα της αύξησης της βιομηχανικής ρύθμισης, τότε τα συμφέροντα των επιχειρήσεων δεν αντιμετωπίζονται σωστά. Η δημόσια εκλογή εκπροσώπησης μπορεί να αντιμετωπίσει μόνο εν μέρει αυτό το πρόβλημα, αφήνοντας τους υπαλλήλους ελεύθερους να ενεργούν προς το συμφέρον τους μετά την εκλογή.Οι δημόσιοι υπάλληλοι αναμένεται συχνά να επωφεληθούν από τη ρύθμιση, δημιουργώντας μια ενδεχομένως σημαντική σύγκρουση συμφερόντων για τη βιομηχανία.

Στον ιδιωτικό τομέα, τα προβλήματα των κύριων πρακτόρων είναι επίσης πολύ κοινά και πρέπει να αντιμετωπιστούν για να ελαχιστοποιηθούν οι ζημίες στην ανταγωνιστικότητα. Οι επιχειρήσεις που ανησυχούν για το πρόβλημα του κύριου παράγοντα μπορούν να εξετάσουν προσεκτικά τα κίνητρα που ενθαρρύνουν δραστηριότητες που δεν δημιουργούν έσοδα και να εξηγήσουν στις υπηρεσίες τους πώς η κυβερνητική ρύθμιση μπορεί να επηρεάσει τη μελλοντική κερδοφορία της εταιρείας.