α:

Σύμφωνα με τη θεωρία του σύγχρονου χαρτοφυλακίου ή το MPT, η διακύμανση του χαρτοφυλακίου μπορεί να μειωθεί με τη διαφοροποίηση ενός χαρτοφυλακίου μέσω της συμπερίληψης κατηγοριών περιουσιακών στοιχείων με αρνητικό ή τουλάχιστον χαμηλό συσχετισμό, το αμερικανικό δολάριο ή μετοχές και ομόλογα.

Ένα πλήρες χαρτοφυλάκιο επενδύσεων αποτελείται από μια σειρά μετοχών ή άλλων στοιχείων ενεργητικού. Ο στόχος της διαχείρισης χαρτοφυλακίου, και το επίκεντρο της MPT, είναι η κατασκευή ενός χαρτοφυλακίου σχεδιασμένου να μεγιστοποιεί τα κέρδη και να ελαχιστοποιεί τον διαφοροποιημένο κίνδυνο. Η MPT προχώρησε στην παραδοσιακή διαχείριση χαρτοφυλακίου με τον ποσοτικό προσδιορισμό της διαφοροποίησης, με στόχο τη συγκέντρωση ενός χαρτοφυλακίου επιλέγοντας μια ομάδα επενδυτικών περιουσιακών στοιχείων με συλλογικά μικρότερο κίνδυνο από οποιοδήποτε μεμονωμένο περιουσιακό στοιχείο.

Η σημασία της συσχέτισης

Μια από τις βασικές γνώσεις σχετικά με τη διαχείριση χαρτοφυλακίου που καθορίστηκαν από τον δημιουργό του MPT, Harry Markowitz, ήταν η ιδέα ότι τα χαρτοφυλάκια ή οι συλλογές επενδύσεων έχουν τα δικά τους επίπεδα τη διακύμανση και τον κίνδυνο, όπως μεμονωμένα αποθέματα ή άλλες επενδύσεις. Ο Markowitz τόνισε την ιδέα να επικεντρωθούμε στο δυναμικό ανταμοιβής κινδύνου του χαρτοφυλακίου και όχι μόνο στα μεμονωμένα περιουσιακά στοιχεία του χαρτοφυλακίου. Το MPT συνδυάζει την εξέταση της τυπικής απόκλισης των μεμονωμένων περιουσιακών στοιχείων με βάση τις συνέπειες της συσχέτισης μεταξύ περιουσιακών στοιχείων. Η προσεκτική εξέταση των συσχετισμών καθιστά δυνατή την ενσωμάτωση διαφορετικών περιουσιακών στοιχείων που μειώνουν τη συνολική διακύμανση του χαρτοφυλακίου.

Οι βασικές αρχές της MPT έχουν γίνει γενικά αποδεκτές υποθέσεις μεταξύ αναλυτών και επενδυτών: μια σημαντική πτυχή της επιλογής περιουσιακών στοιχείων είναι η επιλογή του σωστού συνδυασμού περιουσιακών στοιχείων και η προσεκτική επιλογή περιουσιακών στοιχείων βάσει συσχετίσεων μπορεί να μειώσει τον διαφοροποιημένο κίνδυνο σχεδόν μηδέν.

Το Αποτελεσματικό Χαρτοφυλάκιο

MPT στοχεύει στην κατασκευή ενός «αποδοτικού χαρτοφυλακίου», που ορίζεται ως ένα χαρτοφυλάκιο που προσφέρει τις υψηλότερες πιθανές αποδόσεις για ένα συγκεκριμένο επίπεδο κινδύνου ή, εναλλακτικά, το χαμηλότερο κίνδυνο για συγκεκριμένο επίπεδο επένδυσης . Στη συνέχεια συνδυάζεται με μια άλλη έννοια της MPT, την ιδέα ενός "βέλτιστου χαρτοφυλακίου". Ένα βέλτιστο χαρτοφυλάκιο δημιουργείται με την προσαρμογή ενός αποτελεσματικού χαρτοφυλακίου σε ένα ατομικό επίπεδο ανοχής κινδύνου ενός επενδυτή.