Οι εταιρείες και οι ρυθμιστικές αρχές προσπαθούν να αποτρέψουν την εμπορία εμπιστευτικών πληροφοριών για να διασφαλίσουν την ακεραιότητα των αγορών και να διατηρήσουν τη φήμη τους. Ωστόσο, δεν είναι όλες οι συναλλαγές εμπιστευτικών πληροφοριών παράνομες. Οι διευθυντές, οι υπάλληλοι και η διοίκηση μιας εταιρείας μπορούν να αγοράζουν ή να πωλούν τα αποθέματα της εταιρείας με ειδικές γνώσεις, εφόσον γνωστοποιούν αυτές τις συναλλαγές στην Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς (SEC). οι συναλλαγές αυτές δημοσιοποιούνται στη συνέχεια στο κοινό.

Η διαπραγμάτευση εμπιστευτικών πληροφοριών γίνεται παράνομη όταν οι υπάλληλοι ή εκπρόσωποι μιας εταιρείας δίνουν, για παράδειγμα, πληροφορίες σχετικά με μη δημοσιευμένες πληροφορίες στους φίλους, τους οικογενειακούς ή τους διαχειριστές κεφαλαίων. Ένας άλλος τρόπος που μπορεί να προκύψει εμπιστευτική διαπραγμάτευση είναι εάν υπάλληλοι μη εταιρειών, όπως αυτοί από κυβερνητικές ρυθμιστικές αρχές ή λογιστικές εταιρίες, δικηγορικά γραφεία ή χρηματιστηριακές εταιρείες, αποκτήσουν σημαντικές μη δημόσιες πληροφορίες από τους πελάτες τους και χρησιμοποιούν αυτές τις πληροφορίες για το κέρδος τους.

Πώς οι Ρυθμιστικές Αρχές αποτρέπουν την εμπορία εμπιστευτικών πληροφοριών

Η κυβέρνηση προσπαθεί να αποτρέψει και να εντοπίσει την εμπορία εμπιστευτικών πληροφοριών παρακολουθώντας την εμπορική δραστηριότητα στην αγορά. Η SEC παρακολουθεί την εμπορική δραστηριότητα, ειδικά γύρω από σημαντικά γεγονότα, όπως οι ανακοινώσεις κερδών, οι εξαγορές και άλλες εκδηλώσεις που είναι σημαντικές για την αξία μιας εταιρείας, η οποία μπορεί να μεταφέρει σημαντικά τις τιμές των μετοχών της. Αυτή η επιτήρηση μπορεί να ανακαλύψει μεγάλες, παράτυπες συναλλαγές γύρω από αυτά τα σημαντικά γεγονότα και να οδηγήσει σε έρευνες σχετικά με το αν οι συναλλαγές ήταν νόμιμες ή το αποτέλεσμα της παροχής εμπιστευτικών πληροφοριών σε όσους έθεσαν τις συναλλαγές.

Παράπονα από εμπόρους που χάνουν σημαντικά ποσά σε μεγάλες συναλλαγές είναι ένας άλλος τρόπος με τον οποίο οι ρυθμιστικές αρχές εμποδίζουν και αρχίζουν έρευνες σχετικά με την εμπορία εμπιστευτικών πληροφοριών. Καθώς οι εσωτερικοί έμποροι συχνά προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τις εσωτερικές τους πληροφορίες στο μέγιστο δυνατό βαθμό, συχνά στραφούν στις αγορές δικαιωμάτων προαίρεσης, όπου μπορούν να αξιοποιήσουν αποτελεσματικά τις συναλλαγές τους και να ενισχύσουν τις αποδόσεις τους. Εάν ένας έμπορος έχει ιδιαίτερη γνώση ότι μια εταιρεία αποκτάται, τότε αυτός ο έμπορος μπορεί να αγοράσει ένα μεγάλο αριθμό δικαιωμάτων αγοράς στο απόθεμα. ομοίως, εάν ένας έμπορος γνωρίζει πριν από οποιαδήποτε ανακοίνωση ότι μια εταιρεία πρόκειται να αναφέρει κέρδη πολύ κάτω από τις εκτιμήσεις της Wall Street, τότε ο έμπορος μπορεί να πάρει μια μεγάλη θέση σε επιλογές πώλησης. Τέτοιες συναλλαγές πριν από μεγάλα γεγονότα μπορούν να σηματοδοτήσουν στις ρυθμιστικές αρχές ότι κάποιος εμπορεύεται εσωτερικές πληροφορίες. οι μεγάλες απώλειες που έλαβαν οι επενδυτές χωρίς σημαντικές μη δημόσιες πληροφορίες στην άλλη άκρη αυτών των συναλλαγών προκαλούν επίσης την εμφάνιση αυτών των επενδυτών και την αναφορά των ασυνήθιστων αποδόσεων.

Οι ρυθμιστικές αρχές εμποδίζουν και εντοπίζουν την εμπορία εμπιστευτικών πληροφοριών μέσω εμπιστευτικών πληροφοριών με γνώση των συναλλαγών σε σημαντικές μη δημόσιες πληροφορίες. Η SEC παίρνει συμβουλές από τους whistleblowers που έρχονται με γνώση ότι οι άνθρωποι εμπορεύονται σε τέτοιες πληροφορίες.Οι whistleblowers μπορούν να είναι υπάλληλοι της εν λόγω εταιρείας ή μπορούν να είναι υπάλληλοι των προμηθευτών, πελατών ή εταιρειών παροχής υπηρεσιών της εταιρείας. Οι πληροφοριοδότες έχουν κίνητρα να προβάλλουν σύμφωνα με το νόμο, λαμβάνοντας το 10 έως 30% των προστίμων που έχουν συλλεχθεί από την επιτυχή δίωξη εμπιστευτικών συναλλαγών. Τα μέσα ενημέρωσης ή οι οργανισμοί αυτορρύθμισης, όπως η Ρυθμιστική Αρχή Χρηματοπιστωτικών Βιομηχανιών (FINRA), μπορούν επίσης να αποτελέσουν τις αρχικές πηγές για την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς όταν ξεκινά μια έρευνα σχετικά με την εμπορία εμπιστευτικών πληροφοριών.

Πως οι εταιρείες εμποδίζουν την εμπορία εμπιστευτικών πληροφοριών

Προτού κλιμακωθεί σε κυβερνητικό επίπεδο, οι εταιρείες λαμβάνουν διάφορα μέτρα για να εμποδίσουν την εμπιστευτική διαπραγμάτευση των τίτλων τους. Ορισμένες εταιρείες έχουν περιόδους συσκότισης όταν οι αξιωματικοί, οι διευθυντές και άλλοι καθορισμένοι άνθρωποι εμποδίζονται από την αγορά των τίτλων της εταιρείας, συνήθως γύρω από τις ανακοινώσεις κερδών. Μια εταιρεία μπορεί επίσης να απαιτήσει από τους αξιωματικούς, διευθυντές και άλλους να εκκαθαρίσουν τις αγορές ή τις πωλήσεις των τίτλων της εταιρείας με τον επικεφαλής νομικό της (CLO), προκειμένου να αποφευχθούν συγκρούσεις συμφερόντων ή παραβιάσεις των νόμων περί κινητών αξιών.

Εκτός από αυτά τα μέτρα, οι εταιρείες συνήθως εφαρμόζουν ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα για τους υπαλλήλους τους, στο οποίο μαθαίνουν πώς να αποφεύγουν την εμπλοκή τους στο εμπιστευτικό εμπόριο ή να μοιράζονται σημαντικές μη δημόσιες πληροφορίες. Για παράδειγμα, οι εργαζόμενοι μπορούν να μάθουν τι θεωρείται σημαντικό και τι θεωρείται μη δημόσιο, εκτός από τη μάθηση να μην αποκαλύπτουν πληροφορίες σχετικά με τα κέρδη, τις εξαγορές, τις προσφορές ασφάλειας ή τις αντιδικίες προς τους ξένους.