α:

Τα χαμηλά επιτόκια τονώνουν τον τομέα των ακινήτων ενθαρρύνοντας την αγορά κατοικίας και καθιστώντας λιγότερο δαπανηρό για τα άτομα και τις επιχειρήσεις να δανείζονται χρήματα για να επενδύσουν σε όλα τα είδη ακίνητης περιουσίας. Τα επιτόκια των στεγαστικών δανείων, τα οποία αντιπροσωπεύουν το ενδιαφέρον που ένας αγοραστής κατοικίας πρέπει να πληρώσει όταν βγάζει δάνειο για την αγορά ακινήτων, είναι συνδεδεμένα με τα ομοσπονδιακά επιτόκια. Όταν αυτά τα ποσοστά είναι χαμηλά, ένας ιδιοκτήτης σπιτιού πληρώνει πολύ λιγότερο κατά τη διάρκεια της υποθήκης του (συνήθως 15 ή 30 χρόνια) για την ίδια κατοικία με τιμές.

AD:

Σκεφτείτε ένα σπίτι που κοστίζει $ 200, 000. Ο αγοραστής βάζει το 25% κάτω, χρηματοδοτώντας τα υπόλοιπα $ 150, 000 με μια υποθήκη 30 ετών. Σε ποσοστό 8%, το συνολικό κόστος αυτής της υποθήκης για 30 χρόνια είναι $ 396, 233. Με ποσοστό 4%, αυτό το κόστος είναι $ 257, 804. Αν και η τιμή του σπιτιού δεν αλλάζει, ο αγοραστής σώζει πάνω από $ 138 , 000 όταν το επιτόκιο υποθηκών του είναι 4% αντί του 8%.

Φθηνότερα ενυπόθηκα δάνεια τόνουν τη ζήτηση, δημιουργώντας ένα κίνητρο για περισσότερους ανθρώπους να πάρουν στεγαστικά δάνεια και να αγοράσουν σπίτια. Η βαριά αγοραστική δραστηριότητα συνήθως κατακρημνίζει την ανατίμηση των τιμών των ακινήτων. αυτό ήταν εμφανές κατά τη διάρκεια της έκρηξης της στέγασης στα μέσα της δεκαετίας του 2000. Οι εταιρείες επενδύσεων σε ακίνητα (REITS), οι οποίες είναι εταιρείες που κερδίζουν χρήματα επενδύοντας άμεσα σε ακίνητα, βλέπουν τα χαρτοφυλάκια τους να εκτιμούν γρήγορα σε περιόδους χαμηλών επιτοκίων.

AD:

Οι τόκοι που επιβάλλονται στα εμπορικά και βιομηχανικά δάνεια για ακίνητα είναι επίσης συνδεδεμένοι με τα ομοσπονδιακά επιτόκια. Όταν τα ποσοστά είναι χαμηλά, περισσότερες εταιρείες θέλουν να προσθέσουν στα χαρτοφυλάκια ακίνητης περιουσίας τους, αγοράζοντας κτίρια γραφείων και κέντρα παραγωγής.