α:

Η αρνητική επιλογή είναι ίσως το πιο ακαδημαϊκά αναφερόμενο παράδειγμα της αποτυχίας της αγοράς σε μια οικονομία laissez-faire. Το πρόβλημα προκύπτει όταν οι πράκτορες ανταλλαγής έχουν διαφορετικές πληροφορίες ή αντιφατικά κίνητρα για την ποιότητα του προϊόντος. Σύμφωνα με τη θεωρία των αρνητικών επιλογών, οι εθελοντικές συναλλαγές στην αγορά προσελκύουν μερικές φορές τον υπο-βέλτιστο τύπο ή επίπεδο αγοραστών και πωλητών.

Κοινό Ασφαλιστικό Παράδειγμα

Αυτό αποδεικνύεται συχνά χρησιμοποιώντας την ασφάλιση ως παράδειγμα. Όταν ένας ασφαλιστικός πάροχος προσφέρει μια πολιτική, πρέπει να διαρθρώσει τις συμβάσεις του για να αντισταθμίσει τα υψηλού κινδύνου άτομα (τη σωστή αγορά-στόχος), γεγονός που θα δημιουργήσει ένα επιπλέον αντικίνητρο για άτομα με χαμηλό κίνδυνο να αγοράσουν ασφάλιση που ενδεχομένως χρειάζονται.

Αυτό σημαίνει ότι τα άτομα χαμηλού κινδύνου δυσκολεύονται να βρουν δίκαιες τιμές για τις ασφαλιστικές τους ανάγκες. Καθώς οι καταναλωτές χαμηλού κινδύνου εγκαταλείπουν την ασφαλιστική αγορά - επειδή δεν επιθυμούν να πληρώσουν 300 δολάρια για μια πολιτική αξίας μόνο 75 δολαρίων, η αγορά δοκιμάζει μια απώλεια της αποδοτικότητας επειδή οι προμηθευτές και οι καταναλωτές δεν συντονίζονται πλέον άριστα.

Προϋποθέσεις Θεωρίας Ανεπιθύμητης Επιλογής

Υπάρχει μια υποτιμημένη επιχειρησιακή παραδοχή στη θεωρία των αρνητικών επιλογών: Οι παραγωγοί της αγοράς δεν είναι σε θέση να διαχωρίσουν αποτελεσματικά τους διάφορους τύπους καταναλωτών και να δημιουργήσουν διαφορετικά αγαθά και υπηρεσίες στη βάση αυτή.

Πολλοί οικονομολόγοι υποστηρίζουν ότι δεν υπάρχει λόγος να υποψιαζόμαστε ότι αυτό είναι αλήθεια. Στις αγορές ασφαλιστικών και αυτοκινήτων, για παράδειγμα, δημιουργούνται διαφορετικά προϊόντα (πολιτικές και αυτοκίνητα) για όσους έχουν διαφορετικές ιστορίες κινδύνου ή ανοχές κινδύνου.

Μόλις αντισταθμιστεί η υποκείμενη πληροφοριακή ασυμμετρία, το επιχείρημα της αρνητικής επιλογής δεν έχει μεγάλη δυναμική. Οι εμπειρικές δοκιμές για το λεγόμενο πρόβλημα λεμονιών στις αγορές αυτοκινήτων απέδωσαν ασήμαντα αποτελέσματα. Το ίδιο ισχύει και για την έρευνα για δυσμενείς επιλογές στις εθελοντικές ασφαλιστικές αγορές.

Στην πραγματικότητα, οι κανονισμοί που επιβάλλονται στις αγορές ασφάλισης υγείας και αυτοκινήτων συχνά επιδοτούν τα ποσοστά που πληρώνουν οι καταναλωτές υψηλού κινδύνου. αυτό υποδηλώνει σαφώς ότι οι πάροχοι μπορούν να ανιχνεύσουν διαφορετικούς τύπους πελατών.

Η ασυμμετρία δημιουργεί επίσης μια αγορά για μεσάζοντες πληροφόρησης. Οι εκθέσεις καταναλωτών, τα εργαστήρια Underwriters (UL), το CARFAX και τα γραφεία πίστωσης είναι όλα παραδείγματα απαντήσεων που βασίζονται στην αγορά σε διαφορετικές πηγές γνώσης.