a:

Η μεταφορά ενός υπολοίπου πιστωτικής κάρτας μπορεί να βλάψει το πιστωτικό αποτέλεσμά σας βραχυπρόθεσμα, αλλά ο βαθμός στον οποίο η μεταφορά υπολοίπων βλάπτει το πιστωτικό αποτέλεσμά σας εξαρτάται από το ποσό του υπολοίπου που μεταφέρετε και το νέο πιστωτικό όριο της κάρτας. Μακροπρόθεσμα, ωστόσο, μπορεί να δείτε τα πιστωτικά σας αποτελέσματα να ανεβαίνουν αν μεταφέρετε τα υπόλοιπα στρατηγικά σε κάρτες με μεγάλα πιστωτικά όρια.

Γιατί τα υπόλοιπα μεταφοράς;

AD:

Οι εταιρείες πιστωτικών καρτών προσελκύουν τους καταναλωτές να μεταφέρουν τα υπόλοιπα με ελκυστικές προσφορές όπως 0% τόκοι για 12 μήνες. Η μεταφορά των υπολοίπων σημαίνει ότι ο καταναλωτής μεταφέρει χρέος από μια πιστωτική κάρτα στην κάρτα μηδενικού επιτοκίου, η οποία μπορεί να μειώσει το λογαριασμό της πιστωτικής κάρτας του ατόμου, αλλά μόνο προσωρινά εάν δεν καταφέρει να εξοφλήσει πλήρως το χρέος κατά την εισαγωγική περίοδο επιτοκίου. Η μεταφορά ενός υπολοίπου δεν ακυρώνει τους τόκους και τις χρεώσεις που έχουν ήδη προστεθεί στο υπόλοιπο, αλλά σταματά να εισπράττει πρόσθετους τόκους και χρεώσεις.

AD:

Η αξιοποίηση της εισαγωγικής προσφοράς μιας πιστωτικής κάρτας συνήθως εξοικονομεί κάτοχο κάποιου χρήματος. Για παράδειγμα, ένας καταναλωτής με υπόλοιπο πιστωτικών καρτών ύψους $ 10,000 με ενδιαφέρον 15%, που σκοπεύει να πληρώσει την κάρτα εντός ενός έτους, μπορεί να εξοικονομήσει περίπου 831 δολάρια μεταφέροντας ένα υπόλοιπο σε μια κάρτα με προσφορά μηδενικού ενδιαφέροντος. Ωστόσο, τέτοιες πιστωτικές κάρτες χρεώνουν τα τέλη μεταβίβασης ισορροπίας έως και 3% του ποσού που μεταφέρεται, το οποίο ανατρέπει το μέρος του ποσού που εξοικονομούμε τόκους.

AD:

Απόκριση της FICO

Οι καταναλωτές που μεταφέρουν τα υπόλοιπα σε νέες πιστωτικές κάρτες θα πρέπει να εξετάσουν τη σχέση αξιοποίησης της πίστωσης τους ως μέρος της διαδικασίας λήψης αποφάσεων. Η FICO καθορίζει τις βαθμολογίες πιστοληπτικής ικανότητας αξιολογώντας τον λόγο αξιοποίησης της πίστωσης. Ο δείκτης συγκρίνει τη συνολική διαθέσιμη πίστωση των καταναλωτών με το ποσό που οφείλουν για να καθορίσει τα πιστωτικά τους αποτελέσματα. Εδώ είναι πώς λειτουργεί η αξιοποίηση της πίστωσης όταν πρόκειται για μεταφορές υπολοίπου πιστωτικών καρτών.

Παράδειγμα: Ένα πρόσωπο με $ 10, 000 σε διαθέσιμη πίστωση στην Πιστωτική Κάρτα # 1 έχει $ 3, 000 σε χρεώσεις στην κάρτα. Σε αυτήν την κάρτα, έχει εξαντλήσει περίπου το 33% της διαθέσιμης πίστωσης. Η FICO θεωρεί ότι η χρήση του 30% είναι ιδανική. Ας υποθέσουμε ότι το άτομο παίρνει μια προσφορά ενδιαφέροντος 0% για τις μεταφορές υπολοίπου στην Πιστωτική Κάρτα # 2 και αυτή η κάρτα έχει όριο $ 12, 000. Μετακινώντας το υπόλοιπο $ 3.000 στη νέα κάρτα, απελευθερώνει εντελώς την Πιστωτική Κάρτα # 1 και τρώει μόνο 25% της Πιστωτικής Κάρτας # 2, μειώνοντας έτσι τη χρήση της πίστωσης σε λιγότερο από 30%. Ως εκ τούτου, ενώ το πιστωτικό αποτέλεσμά του μπορεί να μειωθεί προσωρινά λόγω της έρευνας που έγινε στο πλαίσιο της αίτησης για Πιστωτική Κάρτα # 2, συνολικά, το πιστωτικό αποτέλεσμά του πιθανότατα θα αυξηθεί.

Εναλλακτική λύση αναχρηματοδότησης χρεών

Οι χρήστες πιστωτικών καρτών που επιθυμούν να μεταφέρουν τα υπόλοιπα με ελάχιστη επίδραση στις πιστωτικές τους βαθμολογίες ενδέχεται να εξετάσουν προσωπικά τραπεζικά δάνεια. Η FICO υπολογίζει τα πιστωτικά αποτελέσματα που βασίζονται στην ανακυκλούμενη πίστωση, επομένως το τραπεζικό δάνειο δεν υπολογίζεται στον δείκτη αξιοποίησης της πίστωσης.Ωστόσο, οι καταναλωτές πρέπει να γνωρίζουν ότι οι τράπεζες σχεδόν ποτέ δεν προσφέρουν προσωπικά δάνεια με μηδενικό επιτόκιο, αλλά το προσφερόμενο επιτόκιο είναι συνήθως χαμηλότερο από τα επιτόκια των πιστωτικών καρτών.