Για λόγους απλότητας, ειδικά από την άποψη του μικροεπενδυτή, είναι συχνά σκόπιμο να αναφερθεί ένας διαμεσολαβητής επενδύσεων ως μεσίτης. Όταν ασχολούμαστε με μια εταιρεία χρεογράφων ως άτομο, ζητάμε από την εταιρεία να διεξάγει μια συναλλαγή εκ μέρους μας. Ωστόσο, θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι η επιχείρηση έχει πολλές άλλες επιχειρήσεις που δεν αφορούν εμπορικές συναλλαγές. Στην πραγματικότητα, η αναδοχή και η κύρια διαπραγμάτευση της επιχείρησης μπορεί να αποτελέσει το μεγαλύτερο μέρος της τρέχουσας δραστηριότητάς της. Εδώ εξετάζουμε τι είναι αυτές οι δραστηριότητες και πώς λειτουργούν στη διαδικασία έκδοσης τίτλων.
Η πρωτογενής αγορά Ίσως η πιο προσοδοφόρα πτυχή της επιχείρησης κινητών αξιών είναι η πώληση νέων εκδόσεων τίτλων σε μεγάλους θεσμικούς και ιδιώτες επενδυτές. Η πώληση νέων εκδόσεων με αυτόν τον τρόπο αποτελεί αυτή που είναι γνωστή ως πρωτογενής αγορά. Αρχικά, μόνο οι επιχειρήσεις χαρτοφυλακίου συμμετείχαν στην επιχειρηματική δραστηριότητα, η οποία καλείται αναδοχή ή χρηματοδότηση, και δεν συμπεριέλαβε τον μεσίτη λιανικής πώλησης. Ωστόσο, οι περισσότερες ολοκληρωμένες επιχειρήσεις διαθέτουν τώρα τόσο τμήματα αναδοχής όσο και υπηρεσίες διαμεσολάβησης. (Για περισσότερες πληροφορίες, βλέπε
Ποια είναι η διαφορά μεταξύ θεσμικών και μη θεσμικών επενδυτών; )
Με βάση τους κινδύνους που συνεπάγεται, ο εκδότης κινητών αξιών και ο επενδυτικός αντιπρόσωπός του συνεργάζονται στενά για να καθορίσουν την αρχική τιμή για την έκδοση, το χρονοδιάγραμμα και άλλους παράγοντες εμπορευσιμότητας που θα βοηθήσουν στην προσέλκυση επενδυτών. Σε γενικές γραμμές, η ασφαλιστική επιχείρηση ανησυχεί ότι η τιμή των τίτλων ενδέχεται να επιδεινωθεί ενώ βρίσκεται σε απογραφή, γεγονός που θα διασπάσει τα κέρδη ή θα μετατρέψει τα πιθανά κέρδη σε ζημίες. Για να αντιμετωπιστούν οι μεγάλοι κίνδυνοι, θα δημιουργηθεί μια κοινοπραξία ομοειδών επενδυτικών εταιρειών που θα μετριάσει μερικούς από τους μεμονωμένους κινδύνους και θα εξασφαλίσει την ταχεία κατανομή των χρεογράφων μεταξύ όλων των πελατών των εταιρειών αντί για μία μόνο επιχείρηση.
Κατά τη διαπραγμάτευση των όρων της πρωτογενούς έκδοσης τίτλων, η ασφαλιστική επιχείρηση χρησιμοποιεί όλη την τεχνογνωσία της για τη διαπραγμάτευση στη δευτερογενή αγορά (η οποία καθορίζεται λεπτομερώς παρακάτω).Η επιχείρηση κερδίζει την αίσθηση της φύσης της αγοράς στην οποία θα κυκλοφορήσει η νέα έκδοση χρεογράφων - η τρέχουσα ελκυστικότητα της ασφάλειας για τους επενδυτές και η αποτίμηση της αγοράς από στενούς ανταγωνιστές. Ένας από τους λόγους για τους οποίους οι επιχειρήσεις επενδύσεων συμμετείχαν και στις δύο πλευρές της αγοράς γύρω στα μέσα του 20ού αιώνα είναι ότι διέθεταν τεχνογνωσία στη δευτερογενή αγορά, η οποία βοηθά στην πώληση των πρωτογενών αγορών.Βασική διαπραγμάτευση
Μόλις πραγματοποιηθεί συναλλαγή μεταξύ του εκδότη και του ασφαλιστή, η ασφάλεια θεωρείται ότι εκδίδεται και εκκρεμεί και ως εκ τούτου αρχίζει να διαπραγματεύεται στη δευτερογενή αγορά. Οι επιχειρήσεις επενδύσεων συμμετέχουν στη δευτερογενή αγορά με έναν από τους δύο τρόπους: ως εντολοδόχοι, που κατέχουν τίτλους προς πώληση στο δικό τους απόθεμα και ως αντιπρόσωποι που ενεργούν για λογαριασμό αγοραστή ή πωλητή αλλά δεν κατέχουν την ασφάλεια σε οποιοδήποτε σημείο κατά τη διάρκεια της συναλλαγής.
Στην κύρια διαπραγμάτευση, η επιχείρηση επενδύσεων ελπίζει να επωφεληθεί από την αγορά κινητών αξιών στην ελεύθερη αγορά, κρατώντας τα στο δικό της απόθεμα για ορισμένο χρονικό διάστημα, και να τα πουλήσει αργότερα για υψηλότερη τιμή. Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, είναι επωφελές για τις επιχειρήσεις επενδύσεων να ασκούν το κύριο εμπόριο επειδή είναι καλά εξοικειωμένοι με τις τρέχουσες συνθήκες της αγοράς και ως εκ τούτου έχουν την τεχνογνωσία για την κατάρτιση κατάλληλων σημείων αναφοράς για την τιμολόγηση των πρωτογενών αγορών ή για τις αποδόσεις των νέων ομολόγων.
Ένα άλλο πλεονέκτημα που κερδίζει μια επιχείρηση επενδύσεων από τις κύριες εμπορικές δραστηριότητες είναι η ρευστότητα. Επειδή μπορεί να πραγματοποιήσει την αγορά αγοράς ή πώλησης οποιασδήποτε συναλλαγής με το δικό της απόθεμα, η επιχείρηση επενδύσεων δεν χρειάζεται να περιμένει την ταυτόχρονη αντιστοίχιση παραγγελιών αγοράς και πώλησης από εξωτερικούς επενδυτές για να ολοκληρώσει μια συναλλαγή. Αυτό το πλεονέκτημα της κύριας διαπραγμάτευσης προσθέτει σε μεγάλο βαθμό στη ρευστότητα της αγοράς και εξασφαλίζει ότι συνήθως θα υπάρχει αγοραστής σχεδόν για κάθε ασφάλεια, ακόμη και αν οι μικροεπενδυτές δεν είναι γενικά ενεργοί στο να διαπραγματεύονται αυτή την ασφάλεια. (Για να μάθετε περισσότερα σχετικά με αυτή τη διαδικασία, ανατρέξτε στην ενότητα
) Πράξεις μεσίτη ή αντιπροσωπείας
Όσον αφορά την επενδυτική τραπεζική, ο ρόλος του μεσίτη κινητών αξιών είναι ένα με το οποίο οι μικροεπενδυτές είναι πολύ εξοικειωμένοι. Κατά την άσκηση των καθηκόντων τους ως μεσίτες, οι επιχειρήσεις απλώς ενεργούν ως αντιπρόσωποι ή μεσάζοντες σε μια συναλλαγή στη δευτερογενή αγορά, που δεν κατέχουν ποτέ τα ίδια τα αξιόγραφα. Ο μεσίτης μπορεί να εκπροσωπεί αγοραστές και πωλητές, οι οποίοι στην πραγματικότητα είναι οι κύριοι ή οι κάτοχοι των τίτλων. Σε αντάλλαγμα για τη διευκόλυνση ή την εκτέλεση ενός εμπορίου, οι μεσίτες χρεώνουν τους πελάτες τους μια προμήθεια.
Διασύνδεση των βασικών λειτουργιών και των λειτουργιών του οργανισμού
Όταν εξαφανίστηκε η διάκριση μεταξύ των εταιρειών χρεογράφων που λειτουργούσαν αποκλειστικά στην πρωτογενή αγορά και εκείνων που δούλευαν αποκλειστικά στη δευτερογενή αγορά, οι λειτουργίες του κύριου ρόλου και των ρόλων των οργανισμών αναμειγνύονταν. Υπάρχουν διάφορα παραδείγματα κύριων δραστηριοτήτων που μοιάζουν με τους ρόλους των οργανισμών και αντιστρόφως.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι ασφαλιστικές εταιρείες δεν θα επιθυμούν να αναλάβουν την ευθύνη για ένα νέο ζήτημα και, αντίθετα, θα το εκδώσουν με βάση τις "καλύτερες προσπάθειες".Ο αντιπρόσωπος θα πουλήσει το μεγαλύτερο μέρος του ζητήματος στους πελάτες του όσο μπορεί με την καλύτερη δυνατή τιμή, αλλά μπορεί να επιστρέψει οποιαδήποτε απούλητη μετοχή στην εκδότρια εταιρεία. Είναι σαφές ότι η τοποθέτηση των καλύτερων προσπαθειών είναι κατάλληλη όταν μια πλήρης τοποθέτηση μπορεί να μην είναι δυνατή λόγω των κακών συνθηκών της αγοράς ή του κερδοσκοπικού χαρακτήρα της εκδότριας εταιρείας.
Μια άλλη διακύμανση του ρόλου του κύριου και του πρακτορείου προκύπτει όταν μια εταιρεία εκδίδει νέες αξίες στη δευτερογενή αγορά, συμπληρώνοντας την παρτίδα της εκδοθείσας και εκκρεμής μετοχής που άρχισε να διαπραγματεύεται στη δευτερογενή αγορά όταν ολοκληρώθηκε η αρχική έκδοση. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ένα τέτοιο δευτερεύον ζήτημα μπορεί να αναφέρεται ως ιδιωτική τοποθέτηση και ο εκδότης έχει μια επαρκώς καλή φήμη, ώστε ο αντιπρόσωπος να διατρέχει πολύ λίγο κίνδυνο να διανείμει το ζήτημα ποιότητας σε μερικά μεγάλα ιδρύματα.
Στην περίπτωση μη μετοχικών κινητών αξιών, η δευτερογενής διαπραγμάτευση διεξάγεται γενικά με την εταιρεία αξιογράφων ως κύριο. Ωστόσο, περιστασιακά πραγματοποιούνται εμπορικές συναλλαγές. Για παράδειγμα, σε ένα νέο θέμα της χρηματαγοράς, ο αντιπρόσωπος μπορεί να πουλήσει τις κινητές αξίες ως αντιπρόσωπο ή να τις καταστήσει αποθεματικό ως εντολέα για μεταγενέστερη μεταπώληση.
Τέλος, όταν μια επιχείρηση επενδύσεων εμπορεύεται μετοχές από το δικό της απόθεμα, ενεργώντας ως εντολέας, το χρηματιστήριο ορίζει την εταιρεία ως εγγεγραμμένο έμπορο ή κατασκευαστή αγοράς. Αυτό δίνει στην επιχείρηση την ευθύνη της διατήρησης θέσεων σε συγκεκριμένο εισηγμένο μετοχικό κεφάλαιο για τη βελτίωση της ρευστότητας της αγοράς για το συγκεκριμένο απόθεμα. Σε τέτοιες καταστάσεις, δεν υπάρχει κεντρική αγορά για τις κύριες δραστηριότητες της επιχείρησης: οι συναλλαγές πραγματοποιούνται στην εξωχρηματιστηριακή αγορά που αποτελείται από συστήματα ηλεκτρονικών υπολογιστών που συνδέουν εμπόρους και μεγάλους οργανισμούς.
Συμπέρασμα
Οι επιχειρήσεις επενδύσεων δεν ήταν πάντα οι μεγάλες, πολύπλευρες επιχειρήσεις που γνωρίζουμε σήμερα. Στο παρελθόν, οι μεμονωμένες εταιρείες χρεογράφων διεξήγαγαν επιχειρηματικές δραστηριότητες σε μία μόνο περιοχή, αλλά στις αρχές του 20ού αιώνα οι επενδυτές άρχισαν να ενεργούν ως εντολοδόχοι για νέες εκδόσεις τίτλων και ως πράκτορες για τη διαπραγμάτευση τίτλων στη δευτερογενή αγορά. Τώρα οι ρόλοι του εντολέα και του πράκτορα έχουν αναμειχθεί, καθώς οι επιχειρήσεις επενδύσεων εμπλέκονται τόσο στην πρωτογενή όσο και στη δευτερογενή αγορά.
Οι ρόλοι των εμπόρων και των επενδυτών στην αγορά
Ανακαλύπτουν πώς αυτές οι δύο ομάδες συνεργάζονται για να διατηρήσουν λειτουργία της αγοράς.
Ο θείος μου πέθανε πρόσφατα. Ορίστηκε η μητέρα και ο πατέρας μου ως οι δικαιούχοι του το 1997, μετά το διαζύγιό του, και δεν έκανε καμία αλλαγή μετά την επανένωση του το 2000. Ο σημερινός σύζυγος του θείου μου αγωνίζεται τώρα για χρήματα από το σχέδιο. Έχει ένα πόδι T
Εξαρτάται. Εάν το σχέδιο συνταξιοδότησης είναι ένα εξειδικευμένο σχέδιο, τότε ο διαχειριστής του σχεδίου θα ανατρέξει στο έγγραφο του σχεδίου για να προσδιορίσει ποιος είναι ο καθορισμένος δικαιούχος. Το έγγραφο του σχεδίου εξηγεί τους κανόνες στους οποίους υπόκειται το εξειδικευμένο σχέδιο. Γενικά, τα προσόντα προβλέπουν ότι ο επιζών σύζυγος του αποθανόντος είναι ο δικαιούχος, εκτός εάν ο επιζών σύζυγος υπογράψει παραίτηση επιτρέπουσα διαφορετικά.
Ποιος είναι ο ρόλος που διαδραματίζει το πρόβλημα του οργανισμού στη σύγχρονη βιομηχανία υγειονομικής περίθαλψης;
Διαβάστε για το ρόλο του προβλήματος κύριου παράγοντα στη σύγχρονη αμερικανική βιομηχανία υγειονομικής περίθαλψης και μάθετε γιατί η ασφάλιση υγείας είναι ένας σημαντικός ένοχος.