α:

Τα προβλήματα του Οργανισμού ποικίλλουν από το σύστημα υγειονομικής περίθαλψης στο σύστημα υγειονομικής περίθαλψης και δεν συμφωνούν όλοι οι οικονομολόγοι σχετικά με το βαθμό και την επιθυμία των πρακτορείων στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης. Η πιο παραδοσιακή ερμηνεία της αμερικανικής βιομηχανίας υγειονομικής περίθαλψης είναι οι καταναλωτές και οι εργοδότες ή οι «κύριοι» στην οικονομική ορολογία, στέλνουν τεράστια χρηματικά ποσά στους παρόχους υγειονομικής περίθαλψης ή στους «πράκτορες» χωρίς να είναι σε θέση να ελέγξουν το κόστος ή την ποιότητα της φροντίδας .

Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για την ασφάλιση υγείας. Συγκριτικές διεθνείς μελέτες από τις Ηνωμένες Πολιτείες, το Ηνωμένο Βασίλειο, την Αυστραλία, τη Γερμανία, τη Σουηδία και την Κίνα έδειξαν ότι οι γιατροί γράφουν πάντοτε πολύ πιο ακριβές συνταγές για ασθενείς με ασφάλιση. Ο καθηγητής U. C. Berkeley Fangwen Lu κάλεσε αυτό το θέμα της «διαφορικής υπόθεσης προβλήματος πρακτορείου» μετά από ανάλυση το 2011.

Το πρόβλημα των πληρωμών τρίτων

Εάν είστε όπως οι περισσότεροι Αμερικανοί και έχετε κάποια ή όλη την ασφάλιση υγείας σας από τον εργοδότη σας, είναι λιγότερο πιθανό να ψωνίσετε γύρω από διαφορετικές ασφαλιστικές εταιρείες ή διαφορετικά νοσοκομεία για τις καλύτερες προσφορές. Αυτό είναι απολύτως ορθολογικό. μετά από όλα, οι επιλογές εργοδότη σας είναι περιορισμένες και δεν έχει σημασία ποιο νοσοκομείο θα πάτε αν η ασφάλιση παίρνει το μεγαλύτερο μέρος της καρτέλας.

Αυτό είναι ακριβώς το πρόβλημα, τουλάχιστον στο Ηνωμένο Βασίλειο. Στη δεκαετία του 1940, η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου θέσπισε ελέγχους μισθών και τιμών για τις επιχειρήσεις. Δεν είναι δυνατή η προσφορά για καλύτερη εργασία με μισθό, οι εργοδότες άρχισαν να προσφέρουν νέα οφέλη, όπως η ασφάλιση υγείας που βασίζεται στον εργοδότη. Τελικά, το IRS έκανε αυτό το είδος ασφάλισης υγείας πλήρως εκπίπτει από τον φόρο στον εργοδότη. οι μισθοί δεν είναι πλήρως εκπεστέοι, οπότε είναι καλύτερο για την εταιρεία να πληρώσει ένα δολάριο στην υγειονομική περίθαλψη παρά σε μισθό.

Δυστυχώς, οι δυνάμεις της αγοράς δεν λειτουργούν όταν κανείς δεν ανταγωνίζεται στην τιμή. Τα νοσοκομεία δεν έχουν κανένα πραγματικό κίνητρο να αποκαλύψουν πόσο κοστίζουν οι διαδικασίες μπροστά και οι καταναλωτές δεν αγοράζουν για την υγειονομική περίθαλψη όπως για τα παντοπωλεία ή για ένα νέο αυτοκίνητο. Αυτό παρέχει στους παράγοντες τη δυνατότητα να αυξάνουν το κόστος φροντίδας με τρόπο που δεν είναι επωφελής για τους διευθυντές ή οποιονδήποτε άλλο.