Ένας τυπικός επενδυτής επικεντρώνεται πρωτίστως σε ποια ασφάλεια να αγοράσει ή να πουλήσει. Δεν συμβαίνει συχνά το γεγονός ότι αποτελούν αντικείμενο συναλλαγών στους υπολογισμούς τους. Επομένως, αν και έχουν μια ιδέα για την τιμή στην οποία είναι πρόθυμοι να πραγματοποιήσουν τη συναλλαγή, συνήθως δεν είναι ακριβείς -ιδίως όχι για το εκατοστό δεκαδικό ψηφίο. Με άλλα λόγια, πολλοί επενδυτές δεν σκέφτονται για την εκτέλεση του εμπορίου τους πέρα ​​από την "περίπου" τιμή στην οποία θέλουν να αγοράσουν ή να πουλήσουν την ασφάλεια.

Ωστόσο, η διαπραγμάτευση αποτελεί σημαντικό στοιχείο για την επένδυση. Οι επικεφαλίδες σχετικά με την εμπορία εμπιστευτικών πληροφοριών, με πολλές φευγαλέες αναφορές σχετικά με περιπτώσεις υψηλού προφίλ όπως η Martha Stewart ή ο Raj Rajaratnam του Galleon Group, έχουν επισημάνει τις επιπτώσεις στις κινήσεις των αποθεμάτων. Επιπλέον, πρόσφατες αναφορές σχετικά με τις επιπτώσεις των συναλλαγών υψηλής συχνότητας (HFT) στις αγορές έχουν ανοίξει τα μάτια. Η HFT όχι μόνο επηρεάζει τους μεγάλους θεσμικούς επενδυτές, αλλά και ο αντίκτυπος στους μεμονωμένους επενδυτές είναι επίσης έντονος. (Για περισσότερες πληροφορίες, βλ. Επίσης: Βασικά αποθέματα: Πώς το εμπόριο μετοχών .)

Το κόστος συναλλαγών είναι πραγματικό

Το κόστος συναλλαγών αναφέρεται όχι μόνο στα τέλη που προκύπτουν για την πραγματοποίηση συναλλαγών. Περιλαμβάνουν επίσης το κόστος ευκαιρίας που συνδέεται με την εκτέλεση του εμπορίου πιο αργά από το αναμενόμενο και την πληρωμή υψηλότερης τιμής για την αγορά της ασφάλειας ή τη λήψη χαμηλότερης τιμής κατά την πώληση μιας ασφάλειας. Ο λόγος για τον οποίο η HFT είναι ανησυχητική είναι ότι η HFT είναι γνωστό ότι είναι ταχύτερη για το εμπόριο και την εξαγορά μετοχών, με μεγάλα μπλοκ που θέλουν να αγοράσουν ή να προκαλέσουν μείωση των αποθεμάτων ταχύτερα από ό, τι άλλοι πωλητές μπορούν να εκτελέσουν τις συναλλαγές τους.

Τα έξοδα συναλλαγών είναι επίσης υψηλά όταν συμβαίνουν εμπιστευτικές συναλλαγές. Προς το παρόν, επιλέξτε άτομα που χρησιμοποιούν υλικό, μη δημόσια στοιχεία ως βάση για το εμπόριό τους έχουν αθέμιτο πλεονέκτημα και μπορούν να μεταφέρουν την αγορά προς όφελός τους και εις βάρος της υπόλοιπης αγοράς. Λόγω αυτού του πραγματικού κόστους έχουν δημιουργηθεί κατευθυντήριες γραμμές για να παρέχονται στους διαχειριστές περιουσιακών στοιχείων τα εργαλεία για τη δημιουργία δίκαιων και κατάλληλων συναλλαγών και πελατών με τη διασφάλιση ότι τα περιουσιακά στοιχεία τους διαχειρίζονται σωστά. Το CFA Institute, ένας επαγγελματικός οργανισμός χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών, δημιούργησε αυτές τις πέντε κατευθυντήριες γραμμές, σύμφωνα με τις οποίες πολλοί διαχειριστές περιουσιακών στοιχείων χρήση ως βάση για την εμπορική τους πρακτική.

1. Καμία διαπραγμάτευση εμπιστευτικών πληροφοριών: Η εμπορία μη-δημόσιων πληροφοριών είναι τόσο ανήθικη όσο και παράνομη. Η Επιτροπή για την Ασφάλεια και την Ανταλλαγή (SEC) προσπάθησε να εξισορροπήσει τις συνθήκες ανταγωνισμού για όλους τους μικρούς και μεγάλους επενδυτές, θεσπίζοντας Κανονιστική Δίκαιη Γνωστοποίηση (Reg Fair Disclosure, Reg FD), η οποία απαιτεί από τις δημόσιες εταιρείες να αποκαλύπτουν σημαντικές πληροφορίες που δεν κοινοποιήθηκαν προηγουμένως με δημόσιο τρόπο.Η δημόσια διάδοση μπορεί να είναι σε πολλές μορφές, όπως στην ιστοσελίδα τους, σε μια διάσκεψη του κλάδου ή σε μια κατάθεση SEC. Αφού οι πληροφορίες αυτές δημοσιοποιηθούν, τότε κάθε πελάτης μπορεί να το χρησιμοποιήσει για να πάρει μια επενδυτική απόφαση και να εκτελέσει ένα εμπόριο.

2. Οι πελάτες λαμβάνουν προτεραιότητα: Οι διαχειριστές πρέπει να εκτελούν συναλλαγές σε λογαριασμούς πελάτη πριν από τη δική τους και δεν μπορούν να προωθούν εμπορικές συναλλαγές πελατών. Οι διευθυντές ενθαρρύνονται να αναπτύξουν διαδικασίες συμμόρφωσης που παρακολουθούν τις συναλλαγές των διαχειριστών και των προσωπικών συναλλαγών για να εξασφαλίσουν ότι οι λογαριασμοί πελατών αποτελούν προτεραιότητα. Ένας τρόπος για να δημιουργηθούν δίκαιες πρακτικές είναι να επενδύσουν τα περιουσιακά στοιχεία του διαχειριστή παράλληλα με τα περιουσιακά στοιχεία των πελατών, αντιμετωπίζοντας τους ισότιμα.

3. Οι προμήθειες χρησιμοποιούνται για την κάλυψη των οφελών του πελάτη: Οι προμήθειες που παράγονται από την εμπορία περιουσιακών στοιχείων ενός πελάτη πρέπει να χρησιμοποιούνται για να βοηθήσουν στη διαχείριση του λογαριασμού του πελάτη. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει τη χρήση μαλακών δολαρίων για την πληρωμή για επενδυτική έρευνα, η οποία μπορεί να βοηθήσει τον διαχειριστή να κάνει καλύτερη δουλειά για τη λήψη επενδυτικών αποφάσεων για τον πελάτη.

4. Καλύτερη εκτέλεση: Οι μάγκες πρέπει να επιδιώξουν την καλύτερη εκτέλεση για έναν πελάτη. Η καλύτερη εκτέλεση σημαίνει: "Οι διαχειριστές πρέπει να επιδιώκουν τους ευνοϊκότερους όρους για τις συναλλαγές πελατών, δεδομένων των ιδιαίτερων περιστάσεων κάθε συναλλαγής (όπως το μέγεθος της συναλλαγής, τα χαρακτηριστικά της αγοράς, η ρευστότητα της ασφάλειας, ο τύπος ασφάλειας)", σύμφωνα με το Ινστιτούτο CFA. Για να επιδιώξουμε τη βέλτιστη εκτέλεση, τα διευθυντικά στελέχη πρέπει να εξετάσουν το κόστος συναλλαγών, την ταχύτητα εκτέλεσης και τις ικανότητες των συναλλαγών (διατήρηση της ανωνυμίας, των επιπτώσεων στην αγορά κ.ο.κ.). Οι διαχειριστές πρέπει να επιλέξουν έμπορους που θα παρέχουν την καλύτερη τιμή και εξυπηρέτηση για τους πελάτες, και όχι με βάση το quid pro quo. (Για περισσότερες πληροφορίες, δείτε επίσης:

Τεχνικές διαχείρισης κινδύνου για ενεργούς εμπόρους

.) 5. Δίκαιη κατανομή: Οι κίνδυνοι πρέπει να δημιουργούν διαδικασίες ώστε οι συναλλαγές να κατανέμονται δίκαια σε όλους τους λογαριασμούς πελατών. Αυτό σημαίνει ότι ορισμένοι λογαριασμοί πελατών δεν μπορούν να λάβουν προνομιακές συναλλαγές ή καλύτερες τιμές. Οι διαχειριστές μπορούν να το επιτύχουν θέτοντας σε εμπορικές συναλλαγές ή να το διαθέσουν σε αναλογική βάση χρησιμοποιώντας μια μέση τιμή σύμφωνα με το Ινστιτούτο CFA. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό για τις αρχικές δημόσιες προσφορές ή τις δευτερεύουσες προσφορές όπου υπάρχει περιορισμένος αριθμός διαθέσιμων μετοχών. Πρέπει να καθοριστούν διαδικασίες έτσι ώστε, εάν οι τίτλοι αυτοί είναι επιτρεπτοί ή αποδεκτοί για ένα χαρτοφυλάκιο συγκεκριμένου πελάτη, η κατανομή είναι δίκαιη και η διαδικασία είναι σαφής. Η κατώτατη γραμμή

Η εμπορία είναι μόνο ένα στοιχείο της επενδυτικής διαδικασίας, αλλά μπορεί να είναι πολύ δαπανηρή συνιστώσα. Οι διαχειριστές περιουσιακών στοιχείων πρέπει να μεριμνήσουν για τη θέσπιση διαδικασιών που καθορίζουν τον τρόπο κατανομής των συναλλαγών μεταξύ των λογαριασμών πελατών που δίνουν στους πελάτες προτεραιότητα έναντι των συμφερόντων του διαχειριστή, καθώς και για την εξασφάλιση ότι μόνο οι πληροφορίες που κοινολογούνται δημοσίως αποτελούν αντικείμενο διαπραγμάτευσης και οι πελάτες λαμβάνουν το όφελος από προμήθειες που παράγονται από εμπορεύονται τα περιουσιακά τους στοιχεία Ο στόχος αυτών των οδηγιών είναι να διασφαλιστεί ότι οι πελάτες επωφελούνται από τη διαπραγμάτευση και όχι να επηρεάζουν αρνητικά τα περιουσιακά στοιχεία του πελάτη.