Η πτώχευση της εταιρείας υπήρξε κοινό θέμα όλα αυτά τα χρόνια, με τις επιχειρήσεις τόσο μεγάλες όσο και μικρές υποθέσεις για πτώχευση. Η πτώχευση της εταιρείας είναι μια νομική διαδικασία που συνεπάγεται ότι μια εταιρεία δεν μπορεί να εξοφλήσει τα εκκρεμή της χρέη. Η διαδικασία πτώχευσης αρχίζει κανονικά με αίτηση που υποβλήθηκε από τον οφειλέτη, αλλά μπορεί επίσης να κατατεθεί για λογαριασμό του ίδιου του πιστωτή.

Είτε λόγω των οικονομικών συνθηκών, του περιβάλλοντος της βιομηχανίας ή της διαχείρισης της εταιρείας, μερικές βασικές εταιρείες έκαναν μεγάλες επικεφαλίδες όταν κατέθεσαν πτώχευση. Τα ακόλουθα τρία παραδείγματα υπογραμμίζουν γιατί μια μεγάλη εταιρεία μπορεί να βρεθεί ότι χρειάζεται να υποβάλει αίτηση για πτώχευση.

1. Kodak

Η Kodak υπήρξε βασικός τομέας της φωτογραφικής μηχανής, της φωτογραφικής μηχανής και της εκτύπωσης για πάνω από 125 χρόνια. Η εταιρεία ιδρύθηκε από τον George Eastman ως λύση φωτογραφίας ξηρής πλάκας το 1888. Η εταιρεία συνέχισε να εφεύρει ταινίες και ακόμη και την ψηφιακή φωτογραφική μηχανή.

Δυστυχώς για την Kodak, η κακή εκτέλεση και η έλλειψη πρόβλεψης από τη διοίκηση την οδήγησαν να αποτύχει στην εμπορευματοποίηση της ψηφιακής φωτογραφικής μηχανής που εφευρέθηκε. Αυτό οδήγησε την εταιρεία να πέσει από θέση ηγετικής επιχείρησης σε μια εταιρεία που κυνηγάει επιχειρήσεις όπως το GoPro (GPRO) που είχε πολύ καλύτερη διαχείριση και στρατηγική.

Λόγω της απώλειας της ευκαιρίας της ψηφιακής φωτογραφικής μηχανής από την Kodak, τα έσοδα και το μερίδιο αγοράς της μειώθηκαν σταθερά. Σε μια προσπάθεια αποφυγής της πτώχευσης, η εταιρεία πυροδότησε 47.000 υπαλλήλους μεταξύ 2003 και 2013, σύμφωνα με το Bloomberg Business. Αυτές οι απολύσεις δεν βοήθησαν την Kodak να αυξήσει την εκτέλεση των ψηφιακών προϊόντων της και η εταιρεία αναγκάστηκε να υποβάλει αίτηση για χρεοκοπία του κεφαλαίου 11 τον Ιανουάριο του 2012. Η Kodak προέκυψε αφού πληρώθηκαν περισσότερα από $ 3. 4 δισεκατομμύρια για συρρίκνωση και αναδιάρθρωση ως εταιρεία τεχνολογίας εκτύπωσης για εταιρικούς πελάτες.

2. RadioShack

Το RadioShack επεκτάθηκε στην αναγνώριση των επιχειρήσεων ως εταιρεία που πωλούσε διάφορα ραδιόφωνα και ηλεκτρονικά είδη ευρείας κατανάλωσης όταν το μέγεθος των εμπορικών ηλεκτρονικών αυξήθηκε κατά τη δεκαετία του 1950 ως τη δεκαετία του 1970. Η RadioShack παρέμεινε στο μπροστινό μέρος της βιομηχανίας όταν ο λιανοπωλητής πούλησε το πρώτο της κινητό τηλέφωνο το 1984 και μεγάλωσε για να πουλήσει συνολικά 73 εκατομμύρια κινητά τηλέφωνα στη διάρκεια της ζωής της. Επιπλέον, το RadioShack έγινε κορυφαίος πωλητής CD και Walkman.

Δυστυχώς, το RadioShack, το οποίο είχε κάνει μια σπουδαία δουλειά που διαμένει στην πρώτη γραμμή της καινοτομίας των καταναλωτών, έχασε εντελώς τη βάρκα στην άνοδο των smartphones και των δορυφορικών πιάτων. Η εταιρεία μειώθηκε σε έναν εξειδικευμένο κατάστημα λιανικής πώλησης ηλεκτρονικών ειδών που πωλούσε παρωχημένα προϊόντα που κυριαρχούσαν κάποτε στη βιομηχανία.

Επιπλέον, οι ανταγωνιστές του RadioShack, όπως το Best Buy και το Circuit City, ανέλαβαν πολύ καλύτερα να ξεκινήσουν τις ιστοσελίδες ηλεκτρονικού εμπορίου, μειώνοντας περαιτέρω τις πωλήσεις του RadioShack.Λόγω των μεταβαλλόμενων απαιτήσεων των ηλεκτρονικών ειδών ευρείας κατανάλωσης και της ανικανότητας του RadioShack να συμμορφωθεί με αυτές τις απαιτήσεις, η εταιρεία κατέθεσε πτώχευση τον Φεβρουάριο του 2015. Μπορεί να είναι σε θέση να βρει επιτυχία μετά την πτώχευση μετατρέποντας τα καταστήματά της σε καταστήματα Sprint, αναφέρει η Forbes.

3. Το Blockbuster ήταν ο ηγέτης στις ενοικιάσεις βίντεο και DVD και δεν μπόρεσε να καινοτομήσει με την αύξηση της τεχνολογίας συνεχούς ροής κατά παραγγελία και με την παρακμή των εισπράξεων του box office του Χόλιγουντ. Για να καταπολεμήσει τα μειωμένα έσοδά της, τα οποία συνέπεσαν με τη μείωση της ζήτησης ενοικιάσεων βίντεο και DVD, ο Blockbuster αντιμετώπισε τη δυσκολία να προσπαθήσει να αυξήσει τη μέση αξία του μεγέθους του, γεμίζοντας τα καταστήματα του με καραμέλες, ποπ κορν και άλλα μπιχλιμπίδια.

Ενώ το Blockbuster επικεντρώθηκε στην αύξηση του μεγέθους του καλαθιού κατά ποσό δολαρίου, καινοτόμες εταιρείες όπως η Netflix (NFLX) και η HBO Go αξιοποίησαν τη νέα τεχνολογία συνεχούς ροής για να διαταράξουν τη βιομηχανία ενοικίασης βίντεο και DVD δίνοντας στους καταναλωτές δυνατότητα προβολής κατά παραγγελία. Τον Νοέμβριο του 2013, η Blockbuster έκλεισε τα υπόλοιπα 300 καταστήματα και κατέθεσε πτώχευση στο κεφάλαιο 11.

Το κοινό θέμα μεταξύ των τριών αυτών εταιρειών είναι η έλλειψη καινοτομίας και κακής διαχείρισης. Αν κάποια από αυτές τις εταιρείες είχε καινοτομήσει και ρύθμισε το επιχειρηματικό τους μοντέλο για να αντισταθμίσει, μπορεί να εξακολουθούν να είναι ηγέτες της βιομηχανίας.