α:

Η λογιστική της αγοράς για την αγορά αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο των γενικά αποδεκτών λογιστικών αρχών (GAAP) στις Ηνωμένες Πολιτείες από τις αρχές της δεκαετίας του 1990. Ουσιαστικά, η σήμανση στην λογιστική της αγοράς υπαγορεύει ότι μια εταιρεία πρέπει να αναφέρει την αξία των περιουσιακών στοιχείων και υποχρεώσεων της στην τρέχουσα εύλογη αξία (ή στην αγοραία τιμή) και όχι στο ιστορικό κόστος.

Όταν εφαρμόζεται σε περιουσιακά στοιχεία, μπορεί να σημαίνει ότι ένα περιουσιακό στοιχείο μιας εταιρείας, όπως ένα μερίδιο ιδιοκτησίας σε άλλη εταιρεία, θα μπορούσε να αποτιμηθεί σε σημαντικά μεγαλύτερο από το αρχικό κόστος και μπορεί επίσης να σημαίνει ότι η αξία αυτού του περιουσιακού στοιχείου μπορεί να αλλάξει σημαντικά από από έτος σε χρόνο ή ακόμη και από τρίμηνο σε τρίμηνο. Οι μεταβολές στην αξία του εμπορικού σήματος στα περιουσιακά στοιχεία της αγοράς καταχωρούνται ως έσοδα ή ζημία στις οικονομικές καταστάσεις της εταιρείας που κατέχει.

Αποτίμηση αξίας ενεργητικού χωρίς τιμές εισηγμένης αγοράς

Ενώ μπορεί να είναι εύκολο να προσδιοριστεί η αγοραία τιμή σε μια δεδομένη στιγμή για ένα απόθεμα που είναι εισηγμένο σε χρηματιστήριο, άλλα περιουσιακά στοιχεία, τα χρηματοπιστωτικά μέσα είναι πιο δύσκολο να εκτιμηθούν. Δεδομένου ότι η κεφαλαιουχική εταιρεία υποχρεούται να επισημάνει στην αγορά, πρέπει να καταγράφει μια τρέχουσα αξία για αυτούς τους τύπους περιουσιακών στοιχείων κάθε φορά που εκδίδει ένα οικονομικό δελτίο και καταγράφει τις μεταβολές της αξίας στα κέρδη.

Τα θέματα αυτά ήρθαν στο προσκήνιο κατά τη διάρκεια του σκάνδαλο Enron. Η Enron κατέγραψε σημαντικά κέρδη στις συμβάσεις παραγώγων που σχετίζονται με την ενέργεια, οι οποίες αποδείχθηκαν ακατάλληλες. Ο Sarbanes-Oxley διευκρίνισε και αναμόρφωσε τον τρόπο με τον οποίο οι αξίες αυτές προσδιορίστηκαν και ελέγχθηκαν.

Η προσαρμογή των μακροπρόθεσμων περιουσιακών στοιχείων στις τρέχουσες αξίες

Ορισμένοι οικονομικοί εμπειρογνώμονες εξαιρούνται επίσης από το γεγονός ότι οι εταιρείες λογιστικής καταχώρησης σηματοδοτούν την προσαρμογή των τιμών των μακροπρόθεσμων περιουσιακών στοιχείων στις τρέχουσες αξίες τους στο εγγύς μέλλον. Φαίνεται ότι αγνοεί το γεγονός ότι ορισμένα περιουσιακά στοιχεία είναι λιγότερο ρευστά από άλλα και απαιτεί να προσδιορίζεται και να καταγράφεται μια τρέχουσα αξία.