α:

Για τους δανειστές ενυπόθηκων δανείων και τους δανειολήπτες, ο λόγος δανείου προς αξία αποτελεί σημαντικό παράγοντα για τον καθορισμό των όρων αποπληρωμής ενυπόθηκου δανείου. Ο δείκτης LTV υπολογίζεται διαιρώντας το συνολικό υπόλοιπο της υποθήκης που έχει ληφθεί από τον οφειλέτη με τη συνολική τιμή αγοράς ή την αξία αξιολόγησης του αγορασθέντος σπιτιού. Για παράδειγμα, μια συναλλαγή που περιλαμβάνει ένα σπίτι με τιμή αγοράς $ 200.000, μια προκαταβολή ύψους $ 10.000 και συνολικό υπόλοιπο στεγαστικών δανείων ύψους $ 190.000 έχει ως αποτέλεσμα μια αναλογία LTV 95%.

Οι δανειστές θεωρούν ότι ο χαμηλότερος λόγος LTV είναι ένας καλύτερος μακροπρόθεσμος κίνδυνος που ισοδυναμεί με υψηλότερο ποσοστό συμμετοχής στο μετοχικό κεφάλαιο. Ένας λόγος LTV που υπερβαίνει το 80% θεωρείται συναλλαγή υψηλότερου κινδύνου και οι δανειολήπτες πληρώνουν συχνά περισσότερο κατά τη διάρκεια ζωής του ενυπόθηκου δανείου όταν ο λόγος βρίσκεται σε αυτό το εύρος. Αυτός ο υπολογισμός χρησιμοποιείται σε νέες αγορές και αναχρηματοδοτεί τις υποθήκες.

Δείκτης Δανείου και Επιτόκια

Το ποσό των ιδίων κεφαλαίων που έχει ο δανειολήπτης στο σπίτι επηρεάζει δραστικά το επιτόκιο που υπολογίζεται για το υπολειπόμενο υπόλοιπο του δανείου τόσο στις πράξεις αναχρηματοδότησης όσο και στις νέες αγορές. Όταν ένας ιδιοκτήτης σπιτιού θέλει να αναχρηματοδοτήσει ένα στεγαστικό δάνειο, είναι συνηθισμένο να επηρεάσει αυτή τη συναλλαγή με πρόθεση να μειώσει το συνολικό επιτόκιο, μειώνοντας το συνολικό μηνιαίο κόστος. Ωστόσο, εάν ένας ιδιοκτήτης σπιτιού βυθίζει τα κεφάλαια του σπιτιού του σε αναχρηματοδότηση, οι δανειστές συχνά δεν είναι σε θέση να παράσχουν στον ιδιοκτήτη τα χαμηλότερα κυριαρχικά επιτόκια για ένα νέο ενυπόθηκο δάνειο. Πρόσθετος κίνδυνος αναλαμβάνει ο δανειστής και ένα υψηλότερο επιτόκιο μειώνει αυτόν τον κίνδυνο.

Παρόμοιες αυξήσεις των επιτοκίων αξιολογούνται στις συναλλαγές αγοράς στο σπίτι. Μια αναλογία LTV μεγαλύτερη του 80% μπορεί να αποκλείσει έναν δανειολήπτη από το χαμηλότερο επιτόκιο που προσφέρεται από έναν συμβατικό δανειστή και μπορεί να απαιτήσει την εξεύρεση εναλλακτικής υποθήκης μέσω ενός διαφορετικού δανειστή ή μέσω κυβερνητικού προγράμματος. Για παράδειγμα, το πρόγραμμα δανείων της Ομοσπονδιακής Διεύθυνσης Στέγασης προσφέρει στους αγοραστές κατοικιών την ευκαιρία να μειώσουν μόλις το 3,5%, δημιουργώντας μια αναλογία LTV 96,5%. Τα επιτόκια των δανείων χαμηλής προκαταβολής είναι υψηλότερα από τα επιτόκια που υποβάλλονται σε υποθήκες με υψηλότερα ποσά προκαταβολών.

Ποσοστό Δανείου και Ασφάλισης Υποθηκών

Οι δανειολήπτες που δεν μπορούν να καταβάλουν προκαταβολή τουλάχιστον 20% δεν αποκλείονται από την απόκτηση ενυπόθηκου δανείου, αλλά θεωρούνται οφειλέτες υψηλού κινδύνου από τους ενυπόθηκους δανειστές. Για να παρέχουν στους δανειστές την ειρήνη του μυαλού σε αυτές τις περιπτώσεις, ιδιωτική ασφάλιση υποθηκών ή ένα ασφάλιστρο ασφάλισης υποθηκών προστίθεται στη μηνιαία υποθήκη. Αυτή η ασφαλιστική κάλυψη ωφελεί τον δανειστή, όχι τον δανειολήπτη, και προορίζεται να εξοφλήσει το υπόλοιπο του ενυπόθηκου δανείου εάν ο δανειολήπτης σταματήσει να κάνει πληρωμές.

Οι δανειολήπτες μπορούν να αναμένουν να πληρώσουν μεταξύ 0,25% και 2% του συνολικού υπολοίπου υποθηκών κάθε χρόνο που απαιτείται ιδιωτική ασφάλιση υποθηκών. Αυτό το ασφάλιστρο είναι συχνά χαμηλότερο για τους δανειολήπτες που παρέχουν μια προκαταβολή πλησιέστερα στο παραδοσιακό 20% ή εκείνους που έχουν υψηλό πιστωτικό αποτέλεσμα. Όταν ο λόγος LTV μειώνεται με την πληρωμή και την αύξηση της αρχικής αξίας, οι οφειλέτες μπορούν να ζητήσουν την ακύρωση του PMI μόλις επιτευχθεί το 20% των ιδίων κεφαλαίων. Ο νόμος απαιτεί οι δανειστές να ακυρώνουν αυτόματα την ασφάλιση ιδιωτικής υποθήκης ενός δανειολήπτη όταν ο δείκτης LTV φτάσει το 22%.