α:

Τα αμοιβαία κεφάλαια αντιστάθμισης κινδύνου μπορούν να ανταλλάξουν αποθέματα πενών. Στην πραγματικότητα, τα αμοιβαία κεφάλαια αντιστάθμισης κινδύνου μπορούν να διαπραγματεύονται σχεδόν οποιοδήποτε είδος ασφάλειας, συμπεριλαμβανομένων μετοχών μεσαίου και μεγάλου κεφαλαιοποίησης (ξένων ή εγχώριων), έργων τέχνης, πρώτων υλών, ακινήτων, εμπορευμάτων, νομισμάτων, Treasurys και δημοτικών τίτλων.

Μεγιστοποίηση των αποδόσεων

Τα αμοιβαία κεφάλαια κινδύνου θεωρούνται εναλλακτικές επενδύσεις που αποσκοπούν γενικά στη μεγιστοποίηση των αποδόσεων για τους επενδυτές, εφαρμόζοντας επιθετικές στρατηγικές που συνήθως δεν υπάρχουν σε άλλους επενδυτικούς οίκους, όπως αμοιβαία κεφάλαια. Ως εκ τούτου, μπορούν να επενδύσουν σε οχήματα υψηλού κινδύνου / υψηλής απόδοσης, όπως τα αποθέματα πενών και άλλα είδη τίτλων που μπορεί να είναι μη ρευστοποιήσιμα και πολύ επικίνδυνα για τον τυπικό επενδυτή.

AD:

Τα αμοιβαία κεφάλαια κινδύνου δημιουργούνται συνήθως ως ιδιωτικές εταιρείες περιορισμένης ευθύνης, με τους διαχειριστές να ενεργούν ως γενικοί εταίροι που ελέγχουν την τρέχουσα διαχείριση και τις επενδυτικές δραστηριότητες. Πολλά hedge funds χρησιμοποιούν μόχλευση για να προσπαθήσουν να οδηγήσουν το alpha (returns) - μια πρακτική που μπορεί να αυξήσει σημαντικά τον κίνδυνο στο χαρτοφυλάκιο.

Τα αμοιβαία κεφάλαια κινδύνου θεωρούνται μη ρευστοποιήσιμες επενδύσεις. Τα περισσότερα αμοιβαία κεφάλαια αντιστάθμισης κινδύνου απαιτούν μακρές περίοδοι κλειδώματος (χωρίς πρόσβαση σε κεφάλαια), καθώς και περιορισμοί στη συνέχεια για το πόσο επενδυτές (περιορισμένοι εταίροι) μπορούν να αποσύρουν από το ταμείο και πότε μπορούν να πραγματοποιηθούν αυτές οι αποσύρσεις.

- 9 -> Καταλληλότητα

Συγκριτικά, τα αμοιβαία κεφάλαια υψηλού κινδύνου είναι άκρως ανεξέλεγκτα, επιτρέποντάς τους να ασκούν δραστηριότητες που περιορίζονται σε άλλους τύπους επενδυτικών οχημάτων. Σε συνδυασμό με τα υψηλότερα επίπεδα κινδύνου και την έλλειψη ρευστότητάς τους, κρίνονται ακατάλληλα για τον τυπικό επενδυτή. Ως εκ τούτου, μπορούν να αγοραστούν από περιορισμένο αριθμό διαπιστευμένων επενδυτών (π.χ. πλούσιοι, προικοδοτήσεις, συνταξιοδοτικά ταμεία) που η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς (SEC) θεωρεί ότι διαθέτει τα οικονομικά μέσα για να διατηρήσει τις αυξημένες δυνατότητες απώλειας και ποιος θεωρούνται αρκετά εξελιγμένα ώστε να μην απαιτούν τις τυπικές γνωστοποιήσεις κανονιστικών ρυθμίσεων που απαιτούνται από το νόμο για τους περισσότερους άλλους επενδυτικούς φορείς.

AD: