α:

Όπως και οι μακροπρόθεσμοι επενδυτές αγοράζουν εναλλακτικά περιουσιακά στοιχεία για να κατέχουν ως αντιστάθμιση στα χαρτοφυλάκιά τους, ορισμένοι έμποροι χρησιμοποιούν την αντισταθμιστική συναλλαγή ως τρόπο διαφοροποίησης της βασικής επενδυτικής τους στρατηγικής. Ενώ οι περισσότερες συναλλαγές είναι τοποθετημένες για να επωφεληθούν από τις πλήρεις μεταβολές της αγοράς, οι συναλλαγές αντιστρέφονται με την προσδοκία ότι μια τάση μπορεί να αντιστραφεί.

Όσοι προσπαθούν να αντισταθμίσουν το εμπόριο κάνουν μεγάλη χρήση χαρτογραφιών τιμών, δεικτών, ταλαντωτών και ιστορικής ανάλυσης τάσεων. Υπάρχει ένας λόγος για τον οποίο πρέπει να βασίζονται σε τέτοιου είδους τεχνικά εργαλεία: οι αντιστροφές είναι πολύ πιο εύκολο να εντοπιστούν αν ο έμπορος οπλιστεί με γνώση σχετικά με την ορμή, το εύρος, τη μεταβλητότητα και άλλα σήματα.

Πολλές θέσεις που ακολουθούν την αγορά καταλήγουν να χάσουν χρήματα. Αυτό οφείλεται εν μέρει στο γεγονός ότι η χρηματιστηριακή αγορά δεν είναι ποτέ πλήρως προβλέψιμη και εν μέρει επειδή τα κέρδη που παράγονται από μεγάλες ανοδικές τάσεις είναι μερικές φορές απλώς το τελικό τέλος ενός κινούμενου κινήματος. Οι έμποροι Countertrend θέλουν να επωφεληθούν από αυτές τις αποδόσεις από φαινομενικά κερδοφόρες θέσεις.

Όταν χρησιμοποιούνται σε συνδυασμό με πιο συνηθισμένες συναλλαγές τάσεων, οι στρατηγικά τοποθετημένες συναλλαγές ανταλλαγής προσφοράς προσφέρουν κάποια ασφάλεια έναντι μιας απροσδόκητης αντιστροφής. Αυτό είναι ένα "δεν τοποθετείτε όλα τα αυγά σας σε ένα καλάθι" κίνηση, παρόμοια με το γιατί ένα χαρτοφυλάκιο μετοχών προσθέτει ομόλογα.

Υπάρχουν ορισμένοι έμποροι που θεωρούν τους εαυτούς τους ως «αντισυμβαλλόμενους εμπόρους» και χρησιμοποιούν μια στρατηγική αντεπιχείρησης-κυρίαρχη, αλλά αυτό είναι συχνά πολύ πιο δύσκολο να γίνει. Τα κέρδη από την ανταλλαγή συναλλάγματος τείνουν να είναι μικρότερα από εκείνα που προκύπτουν από την εμπορία τάσεων, οπότε ο αντιστασιακός έμπορος πρέπει να συνθέσει τη διαφορά αυτή με σωστή εικασία συχνότερα.