a:

Η σύγχρονη θεωρία χαρτοφυλακίου ή MPT προέρχεται από τον Harry Markowitz και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά σε ένα χαρτί με τίτλο "Επιλογή χαρτοφυλακίου" που δημοσιεύθηκε το 1952 από την Journal of Finance. Η θεωρία βασίζεται στην υπόθεση του Markowitz ότι είναι δυνατό για τους επενδυτές να σχεδιάσουν ένα βέλτιστο χαρτοφυλάκιο για τη μεγιστοποίηση των αποδόσεων λαμβάνοντας ένα ποσοτικοποιήσιμο ποσό κινδύνου. Ουσιαστικά, οι επενδυτές μπορούν να μειώσουν τον κίνδυνο μέσω διαφοροποίησης χρησιμοποιώντας μια ποσοτική μέθοδο.

Πολλοί από τους τρόπους με τους οποίους τα σύγχρονα ιδρύματα και ταμεία διαχειρίζονται τα χαρτοφυλάκιά τους βασίζονται στο MPT. Κάθε απόθεμα έχει ατομικό κίνδυνο, τομεακό κίνδυνο και κίνδυνο αγοράς. Ο μεμονωμένος κίνδυνος είναι αμετακίνητος για το απόθεμα, όπως η αλλαγή στη διαχείριση ή η βελτίωση των λειτουργιών. Ο τομεακός κίνδυνος παρουσιάζεται σε έναν συγκεκριμένο τομέα και μπορεί να συνεπάγεται την αλλαγή της τεχνολογίας ή τη μείωση της ζήτησης. Ο κίνδυνος αγοράς ισχύει για ολόκληρη την αγορά, όπως η μεταβολή των επιτοκίων ή η οικονομική επιβράδυνση.

Με την κατάλληλη διαφοροποίηση μέσω του MPT, ο ατομικός κίνδυνος αποθεμάτων και τομέων μπορεί να εξαλειφθεί. Η παθητική επένδυση ενσωματώνει το MPT, καθώς οι επενδυτές επιλέγουν τα δείγματα τα οποία είναι χαμηλού κόστους και καλά διαφοροποιημένα. Οι ζημίες σε κάθε μεμονωμένο απόθεμα δεν είναι αρκετά σημαντικές ώστε να βλάψουν τις επιδόσεις λόγω της διαφοροποίησης.

Πριν από την MPT, δόθηκε έμφαση στην εξεύρεση των καλύτερων αποθεμάτων με τις καλύτερες αποδόσεις. Η ιδέα του Markowitz ήταν ότι η επιλογή του σωστού συνδυασμού αποθεμάτων θα μπορούσε επίσης να προσθέσει στις αποδόσεις, μειώνοντας παράλληλα τον κίνδυνο. Αυτές οι θεωρίες έχουν γίνει ένα τυπικό στοιχείο του τρόπου με τον οποίο οι επενδυτές βλέπουν τα χαρτοφυλάκιά τους. Η επιτυχία και ο επιπολασμός της παθητικής επένδυσης αποτελεί επίσης ένδειξη της πανταχού παρουσίας της σύγχρονης θεωρίας χαρτοφυλακίου.