α:

Οι οικονομολόγοι χρησιμοποιούν το πραγματικό ΑΕΠ όταν θέλουν να παρακολουθήσουν την αύξηση της παραγωγής σε μια οικονομία. Το ονομαστικό ΑΕΠ, που τυπικά αναφέρεται ως ΑΕΠ, χρησιμοποιεί τις ποσότητες και τις τιμές σε μια δεδομένη χρονική περίοδο για την παρακολούθηση της συνολικής αξίας που παράγεται σε μια οικονομία κατά το ίδιο χρονικό διάστημα. Αντιστρόφως, το πραγματικό ΑΕΠ παρακολουθεί τη συνολική αξία που παράγεται χρησιμοποιώντας σταθερές τιμές, απομονώνοντας την επίδραση των μεταβολών των τιμών. Ως αποτέλεσμα, το πραγματικό ΑΕΠ είναι ένα ακριβές εύρος μεταβολών στο επίπεδο παραγωγής μιας οικονομίας.

Το Γραφείο Οικονομικής Ανάλυσης (BEA) υπολογίζει το πραγματικό ΑΕΠ αφαιρώντας τις επιδράσεις του πληθωρισμού από το πραγματικό ΑΕΠ χρησιμοποιώντας έναν αποπληθωριστή τιμών του ΑΕΠ. Ο αποπληθωριστής είναι η διαφορά των τιμών μεταξύ του τρέχοντος έτους και του έτους βάσης που επέλεξε η BEA για σύγκριση. Για παράδειγμα, εάν οι τιμές αυξήθηκαν κατά 5% από το έτος βάσης, ο αποπληθωριστής θα ήταν 1. 05. Το ονομαστικό ΑΕΠ διαιρείται με αυτόν τον αποπληθωριστή, αποδίδοντας πραγματικό ΑΕΠ.

Η αύξηση των εξόδων αποτελεί βασική εκτίμηση για τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής. Για παράδειγμα, το Ομοσπονδιακό Αποθεματικό αποδίδει το ΑΕΠ στις αποφάσεις του για τον επηρεασμό της προσφοράς χρήματος και οι αποφάσεις αυτές επηρεάζουν ολόκληρη την οικονομία. Εάν η αύξηση του ΑΕΠ είναι χαμηλή ή αρνητική, το επιτόκιο των χρηματικών αποθεμάτων της Ομοσπονδιακής Τράπεζας μειώνεται, καθιστώντας πιο δύσκολη την απόκτηση κεφαλαίων από τις τράπεζες. Ως αποτέλεσμα, οι τράπεζες μπορούν να κάνουν λιγότερα δάνεια σε ιδιώτες και επιχειρήσεις, γεγονός που επιβραδύνει την οικονομική ανάπτυξη. Αυτή είναι μια κατάλληλη πολιτική απάντηση όταν η οικονομία βρίσκεται σε ύφεση, αλλά το ονομαστικό ΑΕΠ δεν μπορεί να μεταφέρει αυτές τις πληροφορίες. Η αρνητική αύξηση του ονομαστικού ΑΕΠ μπορεί να οφείλεται σε μείωση των τιμών ή μείωση της παραγωγής, αλλά η αρνητική αύξηση του πραγματικού ΑΕΠ μπορεί να οφείλεται μόνο στη μείωση της παραγωγής.