α:

Η διαφοροποίηση είναι μια αποτελεσματική τεχνική διαχείρισης χαρτοφυλακίου που χρησιμοποιείται για να εμποδίσει μια απότομη πτώση σε μια μεμονωμένη επιχείρηση ή κλάδο από την καταστροφή ενός ολόκληρου χαρτοφυλακίου. Οι επιλογές διαφοροποίησης είναι απεριόριστες. οι συντηρητικοί επενδυτές τείνουν να κατανέμουν το μεγαλύτερο μέρος των χαρτοφυλακίων τους σε σταθερούς τομείς, ενώ οι αναπτυσσόμενοι επενδυτές αφιερώνουν μεγαλύτερες μερίδες σε πιο ασταθείς κλάδους γνωστούς για την παροχή επιθετικών αποδόσεων κατά τις αγορές ταύρων. Ιστορικά, ο κλάδος της αεροδιαστημικής, που αποτελείται από κατασκευαστές αεροπλάνων, αεροπορικές εταιρείες και εθνικές αμυντικές επιχειρήσεις, είναι κατά 16% πιο ασταθής από την ευρύτερη αγορά. Ως εκ τούτου, οι επενδυτές ανάπτυξης είναι πιο πιθανό να τους δώσουν μεγαλύτερο μερίδιο από τα διαφοροποιημένα χαρτοφυλάκιά τους από ό, τι οι συντηρητικοί επενδυτές.

Η ανάπτυξη των επενδύσεων προσπαθεί να επιτύχει αποδόσεις που χτυπούν την ευρύτερη αγορά. Χρησιμοποιώντας αυτή τη νοοτροπία, οι επενδυτές ανάπτυξης αναζητούν τομείς με υψηλή μεταβλητότητα. Αυτοί οι τομείς τείνουν να χτυπούν την αγορά όταν η αγορά είναι ψηλά, το μειονέκτημα είναι ότι χάνουν περισσότερα όταν η αγορά μετατραπεί σε κακό. Οι επενδυτές ανάπτυξης είναι διατεθειμένοι να υποστούν μεγαλύτερες απώλειες κατά τη διάρκεια των χρηματιστηριακών αγορών, διότι, ιστορικά, οι αγορές ανέκαμψαν ανέκαθεν μακροπρόθεσμα. Για παράδειγμα, ο Dow Jones αυξήθηκε κατά 20 φορές από τον Ιανουάριο του 1980 μέχρι τον Ιανουάριο του 2015, παρά τα παρελθόντα χρόνια με σημαντικές αποτυχίες, όπως η ύφεση του 1981-1982, η συντριβή της Μαύρης Δευτέρας το 1987, η φούσκα dot-com 1995-2001, οι τρομοκρατικές επιθέσεις του Σεπτεμβρίου 2001 και η μεγάλη ύφεση του 2007-2009.

Οι συντηρητικοί επενδυτές, από την άλλη πλευρά, πιστεύουν ότι πλουτίζουν αργά. Είναι πρόθυμοι να δεχτούν βραδύτερη ανάπτυξη για την ειρήνη του μυαλού ότι τα χαρτοφυλάκια τους είναι μονωμένα από μεγάλες απώλειες σε περιόδους οικονομικής αναταραχής. Συντηρητικοί επενδυτές προέρχονται από όλες τις ηλικίες και τα υπόβαθρα, αν και οι ηλικιωμένοι επενδυτές ειδικότερα τείνουν να παραγκωνίζουν συντηρητικό, το σκεπτικό τους είναι ότι έχουν λιγότερο χρόνο για να ανακάμψουν από τις απώλειες.

Ένας μέσος επενδυτής - ο οποίος δεν είναι ιδιαίτερα συντηρητικός ή προσανατολισμένος στην ανάπτυξη - έχει ένα διαφοροποιημένο χαρτοφυλάκιο που μοιάζει με καμπύλη καμπάνας. Η πλειοψηφία των επενδύσεών του κατανέμονται σε τομείς που τείνουν στενά με την ευρύτερη αγορά. Αυτός αφιερώνει ένα μικρότερο ποσοστό στο ένα άκρο σε πιο επιθετικούς και ευμετάβλητους τομείς, όπως η αεροδιαστημική, και, αφετέρου, σε εξαιρετικά σταθερούς τομείς χαμηλής ανάπτυξης, όπως επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας και μπλε τσιπ.

Ο επενδυτής ανάπτυξης παραμορφώνει την καμπύλη έτσι ώστε οι κλάδοι της αεροδιαστημικής και των μεταβλητών κλάδων να αποτελούν μεγαλύτερο όγκο του χαρτοφυλακίου του. Αυτός αφιερώνει λιγότερο χώρο σε τομείς με μέση ή κάτω του μέσου όρου αστάθεια. Αντίθετα, ο συντηρητικός επενδυτής δίνει μεγαλύτερο περιθώριο χαρτοφυλακίου σε σταθερούς τομείς με χαμηλό betas, μικρότερο χώρο σε τομείς που εντοπίζουν την ευρύτερη αγορά και ακόμη λιγότερο χώρο σε ευμετάβλητους τομείς, όπως η αεροδιαστημική.

Δεν υπάρχει οριστική απάντηση για το πόσο ένα διαφοροποιημένο χαρτοφυλάκιο πρέπει να εκτεθεί στον τομέα της αεροδιαστημικής. Οι κατευθυντήριες γραμμές διαφοροποίησης υπαγορεύουν μόνο ότι ο επενδυτής κατανοεί τη σχέση που κάθε τομέας του χαρτοφυλακίου του διατηρεί με την ευρύτερη αγορά και χρησιμοποιεί αυτές τις πληροφορίες για να διαρθρώσει το χαρτοφυλάκιό του βάσει του δικού του επενδυτικού στυλ.