α:

Ο κανόνας Volcker περιορίζει δύο κύριους τύπους δραστηριοτήτων από μεγάλες θεσμικές τράπεζες. Οι τράπεζες απαγορεύεται να ασκούν αποκλειστικές εμπορικές δραστηριότητες και να κατέχουν συμμετοχές σε καλυπτόμενα κεφάλαια, τα οποία γενικά ορίζονται ως αμοιβαία κεφάλαια κινδύνου και ιδιωτικά επενδυτικά κεφάλαια. Ο κανόνας παρατίθεται στο άρθρο 609 του νόμου Dodd-Frank και αποτελεί μέρος των ευρύτερων οικονομικών μεταρρυθμίσεων που περιέχονται στη νομοθεσία αυτή.

Ο κανόνας είχε σχεδιαστεί για να αποτρέψει τις τράπεζες που λαμβάνουν υποστήριξη από ομοσπονδιακούς και φορολογούμενους με τη μορφή ασφάλισης καταθέσεων και άλλης υποστήριξης από την άσκηση δραστηριοτήτων κινδύνου εμπορίου. Ο κανόνας πήρε το όνομά του από τον Paul Volcker, πρώην πρόεδρο του Federal Reserve Board.

Απαγορευμένη εμπορική εκμετάλλευση

Ο κανόνας του Volcker απαγορεύει στις τράπεζες να ασκούν αποκλειστικές εμπορικές δραστηριότητες. Η ιδιόκτητη διαπραγμάτευση ορίζεται από τον κανόνα ως τράπεζα που χρησιμεύει ως κεφάλαιο ενός λογαριασμού διαπραγμάτευσης για την αγορά ή πώληση ενός χρηματοπιστωτικού μέσου. Οι κανονισμοί επεκτείνονται στον ορισμό του τι χαρακτηρίζεται ως λογαριασμός διαπραγμάτευσης και κατά πόσον το εμπόριο περιλαμβάνει ένα χρηματοπιστωτικό μέσο.

Οι κανονισμοί ορίζουν ένα λογαριασμό διαπραγμάτευσης βάσει τριών κριτηρίων: μια δοκιμή σκοπού για τον λογαριασμό, τον έλεγχο του κανόνα του κεφαλαίου επιχειρηματικού κινδύνου και τη δοκιμή κατάστασης. Οι κανόνες ορίζουν ότι οι συναλλαγές τεκμαίρεται ότι είναι για τον εμπορικό λογαριασμό μιας τράπεζας αν η τράπεζα κατείχε τη θέση για 60 ημέρες.

Λόγω του ευρέος ορισμού ενός λογαριασμού διαπραγμάτευσης, ορισμένες εμπορικές δραστηριότητες απαλλάσσονται από την απαγόρευση αυτή, όπως δραστηριότητες εκκαθάρισης, διαχείριση ρευστότητας, δημιουργία αγοράς, αντιστάθμιση, συναλλαγές για την εκπλήρωση υποχρεώσεων παράδοσης και συναλλαγές μέσω προγράμματος απόδοσης κερδών ή συνταξιοδότησης η τράπεζα. Εντούτοις, στις εν λόγω εμπορικές δραστηριότητες τίθενται πολύ αυστηρές απαιτήσεις συμμόρφωσης, οι οποίες περιλαμβάνουν εσωτερικούς ελέγχους και εκτενή τεκμηρίωση.

Απαγόρευση επενδύσεων καλυμμένων κεφαλαίων

Ο κανόνας του Volcker απαγορεύει περαιτέρω στην τράπεζα να έχει δικαίωμα συμμετοχής σε καλυπτόμενο κεφάλαιο. Ο κανόνας ορίζει τα καλυπτόμενα κεφάλαια με δοκιμασία τριών επιπέδων. Ένα καλυπτόμενο ταμείο απαλλάσσεται από τον ορισμό μιας εταιρείας επενδύσεων όπως ορίζεται από τον νόμο περί εταιρειών επενδύσεων του 1940, ομάδες ομοειδών ιδίων κεφαλαίων με χαρακτηριστικά παρόμοια με τα αμοιβαία κεφάλαια αντιστάθμισης κινδύνου ή τα κεφάλαια ιδιωτικών συμμετοχών και τα κεφαλαιακά κεφάλαια που καλύπτονται από το εξωτερικό.

Ο κανόνας προβλέπει ορισμένες εξαιρέσεις από αυτές τις απαγορεύσεις, όπως ξένα δημόσια κεφάλαια, θυγατρικές και κοινοπραξίες που ανήκουν εξ ολοκλήρου.

Επέκταση προθεσμιών συμμόρφωσης

Οι τράπεζες έπρεπε να εκκαθαρίσουν τις συμμετοχές τους σε καλυπτόμενα κεφάλαια μέχρι τον Ιούλιο του 2015. Ωστόσο, το Δεκέμβριο του 2014, το Διοικητικό Συμβούλιο της Federal Reserve χορήγησε παρατάσεις στις τράπεζες να αποχωρήσουν από αυτές τις θέσεις μέχρι το 2017 2022 σε ορισμένες περιπτώσεις.

Οι τράπεζες υποστήριξαν ότι πολλές από τις θέσεις τους ήταν σε μη ρευστοποιήσιμες επενδύσεις στις οποίες θα έπρεπε να πραγματοποιηθούν σημαντικές ζημίες για έξοδο.Οι τράπεζες δήλωσαν ότι τα συμφέροντα τους σε κεφάλαια αντιστάθμισης κινδύνου και ιδιωτικά επενδυτικά κεφάλαια κινδύνευαν να χάσουν ουσιαστική αξία αν αναγκάστηκαν να τα ρευστοποιήσουν γρήγορα.