α:

Η λογιστική σε δεδουλευμένη βάση είναι επίσης γνωστή ως η αρχή της λογιστικής σε δεδουλευμένη βάση ή μέθοδος απόκτησης. Η βασική της προϋπόθεση είναι ότι οι συναλλαγές πρέπει να καταγράφονται όταν συμβαίνουν και όχι όταν λαμβάνονται πραγματικά οι πληρωμές. Η χρηματοοικονομική λογιστική, η οποία αποτελεί τη βάση για την κατάρτιση των οικονομικών καταστάσεων, βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στη βάση της αυτοτέλειας των χρήσεων. Η λογιστική σε δεδουλευμένη βάση είναι η εναλλακτική λύση στην ταμειακή βάση της λογιστικής, η οποία καταγράφει τα έσοδα και τα έξοδα όταν μεταβάλλονται τα μετρητά.

Η μέθοδος δεδουλευμένων απαιτεί (και ευνοείται) από τις περισσότερες μεσαίες και μεγάλες επιχειρήσεις, υποχωρώντας την ταμειακή λογιστική σε μικρές επιχειρήσεις και ιδιώτες. Ορισμένες οικονομικές ρυθμίσεις δημιουργούν χρονικά κενά μεταξύ της παροχής μιας υπηρεσίας ή αγαθού και της πραγματικής πληρωμής για την υπηρεσία ή το αγαθό. ίσως το πιο συνηθισμένο παράδειγμα είναι ένας πιστωτικός ή επιχειρηματικός δανεισμός. Οι πληρωμές αυτές δεν μπορούν να εισπραχθούν κατά τη διάρκεια της ίδιας λογιστικής περιόδου, καθιστώντας αναγκαία τη χρήση πληρωτέων λογαριασμών και εισπρακτέων λογαριασμών για την παρακολούθηση των προβλεπόμενων εισροών και εκροών. Στο πλαίσιο της ταμειακής λογιστικής, οι επιχειρήσεις που πωλούν με πίστωση δεν είναι σε θέση να αναφέρουν τις πωλήσεις μέχρι τη συλλογή των χρημάτων.

Με τα δεδουλευμένα έσοδα και τα δεδουλευμένα έξοδα ικανά να αντανακλούν την επιχειρηματική δραστηριότητα με μεγαλύτερη ακρίβεια, οι επενδυτές και οι δανειστές έχουν καλύτερη κατανόηση της λειτουργικής αποτελεσματικότητας και της συνολικής μόχλευσης μιας επιχείρησης. Η μέθοδος δεδουλευμένων απαιτεί επιπλέον την αντιστοίχηση των εξόδων και των εσόδων, η οποία συμπληρώνει την αρχή αντιστοίχισης όπως ορίζεται στις γενικά αποδεκτές λογιστικές αρχές και αντικατοπτρίζεται στην κατάσταση λογαριασμού αποτελεσμάτων και στον ισολογισμό.

Οι δεδουλευμένοι λογαριασμοί μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν για τους φόρους και τους μισθούς, συμβάλλοντας στην αναγνώριση του πλήρους ποσού αυτών των δαπανών. Οι διαχειριστές και οι ιδιοκτήτες τείνουν να προτιμούν τη μέθοδο αυτοτέλειας, επειδή παρέχουν μια ακριβέστερη εικόνα των μηνιαίων δαπανών και κερδών. Ωστόσο, στο μεγαλύτερο μέρος τους, οι επιχειρήσεις δεν έχουν την επιλογή. Η υπηρεσία εσωτερικών εσόδων (IRS) απαιτεί από τις επιχειρήσεις να χρησιμοποιούν το λογιστικό σύστημα αυτοτέλειας των χρήσεων μόλις φτάσουν αρκετά, και κάθε επιχείρηση με απογραφή πρέπει να χρησιμοποιήσει τη μέθοδο του δεδουλευμένου δανεισμού. Μόνο οι μικρές επιχειρήσεις που πληρούν τις προϋποθέσεις μπορούν να επιλέξουν μεταξύ μετρητών και δεδουλευμένων και πρέπει να επιμείνουν στην απόφασή τους.

Μικρότερες επιχειρήσεις συμφώνησαν ιστορικά με την ταμειακή βάση της λογιστικής λόγω της ευκολίας χρήσης τους. Ενώ η λογιστική σε δεδουλευμένη βάση μπορεί να έχει αναγκάσει την πρόσληψη ενός λογιστή, η λογιστική της ταμειακής βάσης θα μπορούσε συχνά να αντιμετωπιστεί με μια μικρή ομάδα ή ακόμη και από τον μοναδικό ιδιοκτήτη του. Η διείσδυση του λογισμικού επιχείρησης που μπορεί να πραγματοποιήσει λογιστική σε δεδουλευμένη βάση, όπως το QuickBooks, αλλάζει σιγά σιγά την εξάρτηση της μικρής επιχείρησης από την ταμειακή λογιστική.

Μια αρνητική συνέπεια της λογιστικής σε δεδουλευμένη βάση προέρχεται από την τάση της να αγνοεί το χρόνο.Εάν μια εταιρεία εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τους πιστωτικούς λογαριασμούς για τη δημιουργία πωλήσεων, η μέθοδος απόκτησης δεν παρέχει ακριβή λογαριασμό της πραγματικής ταμειακής ροής. Αυτό μπορεί να προκαλέσει προβλήματα εάν η εταιρεία δεν παρακολουθεί τις ταμειακές ροές ξεχωριστά και έχει μια αποτελεσματική είσπραξη εισπρακτέων εισπράξεων. Αυτό μπορεί επίσης να είναι ανησυχητικό για τους επενδυτές και τους δανειστές που θα μπορούσαν να δουν τους μεγάλους αριθμούς εσόδων που αναφέρονται στην κατάσταση λογαριασμού αποτελεσμάτων, μόνο αργότερα να ανακαλύψουν ότι οι συλλογές λείπουν και ότι η εταιρεία δεν μπορεί να διατηρήσει τις δραστηριότητές της. Αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους η κατάσταση των ταμιακών ροών θεωρείται βασικό οικονομικό έγγραφο.