α:

Η κύρια διαφορά μεταξύ της λογιστικής σε δεδουλευμένη βάση και της ταμειακής βάσης έγκειται στο χρονοδιάγραμμα κατά το οποίο αναγνωρίζονται τα έσοδα και τα έξοδα. Η μέθοδος μετρητών χρησιμοποιείται κυρίως από μικρές επιχειρήσεις και για προσωπικά οικονομικά. Η μέθοδος μετρητών καταλογίζει τα έσοδα μόνο όταν εισπράττονται τα χρήματα και τα έξοδα μόνο όταν καταβάλλονται τα χρήματα. Από την άλλη πλευρά, η μέθοδος της δεδουλευμένης λογιστικής αντιπροσωπεύει τα έσοδα όταν κερδίζονται και δαπανώνται αγαθά και υπηρεσίες όταν προκύπτουν. Τα έσοδα καταγράφονται ακόμη και αν δεν έχουν εισπραχθεί μετρητά ή εάν έχουν πραγματοποιηθεί δαπάνες αλλά δεν έχουν καταβληθεί μετρητά. Η λογιστική σε δεδουλευμένη βάση είναι η πιο κοινή μέθοδος που χρησιμοποιούν οι επιχειρήσεις.

Για παράδειγμα: Ας υποθέσουμε ότι είστε κύριος μιας επιχείρησης που πωλεί μηχανήματα. Αν πουλάτε μηχανήματα αξίας 5 000 $, με τη μέθοδο των μετρητών, το ποσό αυτό δεν καταγράφεται στα βιβλία μέχρι ο πελάτης να σας παραδώσει τα χρήματα ή να λάβετε την επιταγή. Σύμφωνα με τη μέθοδο απόκτησης, τα $ 5000 καταγράφονται ως έσοδα αμέσως όταν πραγματοποιείται η πώληση, ακόμα και αν λάβετε τα χρήματα λίγες μέρες ή εβδομάδες αργότερα. Το ίδιο ισχύει και για τα έξοδα. Εάν λάβετε ένα ηλεκτρικό λογαριασμό για $ 1700, με τη μέθοδο μετρητών, το ποσό δεν προστίθεται στα βιβλία μέχρι να πληρώσετε πραγματικά το λογαριασμό. Ωστόσο, σύμφωνα με τη μέθοδο απόκτησης, τα $ 1700 καταγράφονται ως έξοδο την ημέρα που θα λάβετε το λογαριασμό.

Μάθετε περισσότερα για τις Οικονομικές Καταστάσεις στο άρθρο μας, Τι πρέπει να ξέρετε για τις Οικονομικές Καταστάσεις .