α:

Το εμπορικό ισοζύγιο είναι ένα από τα βασικά στοιχεία του τύπου του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος (ΑΕΠ) των χωρών. Το ΑΕΠ αυξάνεται όταν η συνολική αξία αγαθών και υπηρεσιών που οι εγχώριοι παραγωγοί πωλούν σε αλλοδαπούς υπερβαίνει τη συνολική αξία των ξένων αγαθών και υπηρεσιών που αγοράζουν οι εγχώριοι καταναλωτές, γνωστό και ως εμπορικό πλεόνασμα. Εάν οι εγχώριοι καταναλωτές δαπανούν περισσότερο για τα ξένα προϊόντα από ό,

Μια τυπική φόρμουλα για το ΑΕΠ μπορεί να γραφτεί ως: ΑΕΠ = δαπάνες ιδιωτικής κατανάλωσης + επενδύσεις + κρατικές δαπάνες + (εξαγωγές - εισαγωγές).

Κατανόηση της ισορροπίας του εμπορίου

Πολύ λίγα οικονομικά θέματα έχουν προκαλέσει τόσο σύγχυση και συζήτηση με το εμπορικό ισοζύγιο. Αυτή η σύγχυση οφείλεται στη γλώσσα που περιλαμβάνεται στην αναφορά του καθαρού εμπορίου των τελικών προϊόντων μιας χώρας · το «εμπορικό έλλειμμα» ακούγεται κακό, ενώ το «εμπορικό πλεόνασμα» ακούγεται καλό.

Όσο οι συναλλαγματικές ισοτιμίες είναι ελεύθερες, ωστόσο, οι εμπορικές ανισορροπίες δεν υπάρχουν ποτέ μακροπρόθεσμα. Ακόμα κι αν το έκαναν, δεν υπάρχει λόγος να πιστεύουμε ότι θα είχαν αρνητικές συνέπειες.

Ας υποθέσουμε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες έκαναν εμπορικό έλλειμμα 100 εκατομμυρίων δολαρίων με τη Γερμανία, κυρίως επειδή οι Αμερικανοί άρεσαν πολύ περισσότερα γερμανικά αυτοκίνητα από ό, τι οι Γερμανοί άρεσαν αμερικανικά αυτοκίνητα. Οι πληρωμές, σε δολάρια, που πραγματοποίησαν οι Αμερικανοί στις γερμανικές αυτοκινητοβιομηχανίες θα έρθουν τελικά με τη μορφή περιουσιακών στοιχείων σε δολάρια.

Αν και το ΑΕΠ θα μειωθεί κατά 100 εκατομμύρια δολάρια, η αμερικανική οικονομία δεν είναι χειρότερη (και στην πραγματικότητα επωφελήθηκε) από την καθαρή συναλλαγματική ισοτιμία. Οι Γερμανοί πωλούσαν αυτοκίνητα στους Αμερικανούς σε αντάλλαγμα για τους Αμερικανούς που πωλούσαν δολάρια για τους Γερμανούς, έτσι ώστε οι Γερμανοί να μπορούν να κατέχουν περιουσιακά στοιχεία όπως τα γραμμάτια του Δημοσίου ή τα ακίνητα.

Ορισμένα θέματα με ΑΕΠ

Το ΑΕΠ μετρά την αξία δολαρίων σε τελικά προϊόντα και υπηρεσίες σε μια οικονομία. Παρουσιάζεται με βάση το τι ξόδεψαν οι καταναλωτές. Δεν μετράει πόσο αποτελεσματικά μια οικονομία παράγει αγαθά, αν αυξάνεται το βιοτικό επίπεδο ή εάν έχουν πραγματοποιηθεί ικανοποιητικές παραγωγικές επενδύσεις κεφαλαίου.