α:

Μια χώρα που επικεντρώνεται αποκλειστικά στα εμφανή ανταγωνιστικά πλεονεκτήματά της, χωρίς να λαμβάνει υπόψη το κόστος ευκαιρίας ή τα σήματα των τιμών της αγοράς, τελικά βρίσκεται σε χαμηλότερο επίπεδο ζωής απ 'ό, τι διαφορετικά θα είχε. Το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα επικεντρώνεται στα απόλυτα πλεονεκτήματα της χώρας όσον αφορά το κόστος και τους πόρους εισροών, αλλά δεν λαμβάνει υπόψη όλα τα οφέλη του εμπορίου και τα συγκριτικά πλεονεκτήματα.

Εάν η εστίαση μιας χώρας σε ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα συνεπάγεται κάποια αίσθηση εντολής, προσέγγιση από την κορυφή προς την κατεύθυνση του οικονομικού σχεδιασμού, η χώρα τελικά αντιμετωπίζει επίσης ανεπιθύμητες ελλείψεις και πλεονάσματα.

Ανταγωνιστική Vs. Συγκριτικά πλεονεκτήματα

Συχνά συγχρωμένα, ανταγωνιστικά και συγκριτικά πλεονεκτήματα σχετίζονται αλλά ξεχωριστές έννοιες. Ένα ανταγωνιστικό πλεονέκτημα αναφέρεται σε οποιαδήποτε άμεση, απόλυτη υπεροχή στην ικανότητα παραγωγής ενός αγαθού ή μιας υπηρεσίας. Αυτό συνήθως λαμβάνει τη μορφή χαμηλότερου κόστους εισροών ή ανώτερων κεφαλαιουχικών αγαθών. Μια χώρα με ανταγωνιστικό πλεονέκτημα στον χάλυβα μπορεί να παράγει τους αντιπάλους της σε ακατέργαστη φυσική παραγωγή.

Το συγκριτικό πλεονέκτημα φέρνει το κόστος ευκαιρίας στην εξίσωση. Αντί να εξετάσουμε πόσο καλά μια χώρα μπορεί να παράγει ένα μόνο αγαθό, όπως ο χάλυβας, το συγκριτικό πλεονέκτημα επικεντρώνεται σε ποιά χώρα πρέπει να παραιτηθεί από το μικρότερο ποσό παραγωγής εναλλακτικών αγαθών για τη δημιουργία μονάδας χάλυβα.

Μια χώρα που αγνοεί τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα δεν θα χάσει τα ανταγωνιστικά της πλεονεκτήματα, αλλά είναι απίθανο να πραγματοποιήσει την πιο πολύτιμη και αποδοτική χρήση των πόρων της.

Ευνοημένες Βιομηχανίες και Mercantilism

Υπήρξε μια περίοδος κατά την οποία οι χώρες σε όλο τον κόσμο προσπάθησαν να βρουν τις πιο διεθνώς ανταγωνιστικές βιομηχανίες τους και να τις προστατεύσουν. Η στρατηγική αυτή προέκυψε από μια φιλοσοφία γνωστή ως μερκαντιλισμός. Ο Mercantilism δεν θεωρείται ότι επικεντρώνεται αποκλειστικά στα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα, αλλά είναι το πιο κοντά στο διεθνές εμπόριο.

Ο Mercantilism έχασε τελικά μια πιο απελευθερωμένη εκδοχή του καπιταλισμού. Ο καπιταλισμός της ελεύθερης αγοράς υποστηρίχθηκε από οικονομολόγους όπως ο Adam Smith, ο David Ricardo, ο Jean-Baptiste Say και ο Carl Menger κατά τον 18ο και 19ο αιώνα. Έδειξαν ότι παρεμβαίνοντας στις τιμές της αγοράς και στον φυσικό ανταγωνισμό, οι κυβερνήσεις διαταράσσουν τη ροή των πόρων και προκαλούν αναποτελεσματικές κατανομές και χαμηλότερα πρότυπα διαβίωσης.