α:

Μία από τις μεγαλύτερες συζητήσεις μεταξύ των οικονομολόγων, τουλάχιστον στη δημοσιονομική πολιτική, επικεντρώνεται στη δύναμη του φαινόμενου εξαφάνισης. Παρά το γεγονός ότι υπάρχει ένας τεράστιος αριθμός μεταβλητών που πρέπει να εξεταστούν, η συζήτηση για τον αποκλεισμό τείνει να επικεντρωθεί κυρίως σε τέσσερις παραμέτρους: την ελαστικότητα του εισοδήματος της ζήτησης για χρήμα, την ελαστικότητα των επιτοκίων της ζήτησης χρήματος, την ελαστικότητα των επιτοκίων των ιδιωτικών επενδύσεων αν οι πολλαπλασιαστές των κυβερνητικών δαπανών έχουν αποτέλεσμα.

Όλες αυτές οι οικονομικές σχέσεις βασίζονται στη δυναμική θεωρία της γενικής ισορροπίας. Υπήρξαν πολλές προκλήσεις για τα οικονομικά της γενικής ισορροπίας. Αυτοί οι τέσσερις παράγοντες συμβαίνουν να είναι οι πιο διαδεδομένοι στη σύγχρονη λογοτεχνία.

Τα σημαντικά στοιχεία δεν είναι τα ονομαστικά επιτόκια, αλλά τα πραγματικά επιτόκια. Οι πραγματικές ισοτιμίες είναι ίσες με τις ονομαστικές τιμές μείον τον πληθωρισμό.

Ελαστικότητα εισοδήματος της ζήτησης για χρήματα

Η ελαστικότητα του εισοδήματος της ζήτησης για χρήμα - η μεταβολή της ζήτησης για συναλλαγή με χρήματα ως επίπεδα εισοδήματος μεταβάλλεται - θα πρέπει να αντιστραφεί αντίστροφα με το φαινόμενο παραγκωνισμού.

Η πρόσβαση στην αγορά χρήματος είναι ιδιαίτερα σημαντική. Οι επιχειρήσεις που επιθυμούν να επεκτείνουν τις δραστηριότητές τους ενδέχεται να αναζητήσουν πίστωση από τις αποδοχές των τραπεζιτών και όχι από την άμεση εμπορική τραπεζική πίστωση. Είναι πολύ δύσκολο να μετρηθεί εμπειρικά η ζήτηση για χρήματα από το εισόδημα, και είναι πιθανό ότι αυτοί οι παράγοντες αλλάζουν αργά.

Ελαστικότητα της ζήτησης για χρήματα

Η αλλαγή του επιτοκίου μεταβάλλει τη ζήτηση για κατοχή και διαπραγμάτευση σε χρήματα. Εάν τα απαιτούμενα χρήματα έχουν υψηλή ελαστικότητα των επιτοκίων, είναι πιθανό ότι ο αποκλεισμός είναι ασθενέστερος. Οι μικρές αυξήσεις των επιτοκίων μπορεί να είναι αρκετές για να επαναφέρουν την συνολική ζήτηση σε πλήρη εξέλιξη.

Εάν η ζήτηση χρήματος είναι μη κερδοφόρα από τόκους, το φαινόμενο μαζέματος είναι ισχυρότερο. Ένα υψηλότερο επιτόκιο σε μη χρηματικά περιουσιακά στοιχεία μειώνει τη ζήτηση για τα σημερινά χρήματα. Εάν μια μεγαλύτερη μεταβολή των επιτοκίων είναι απαραίτητη για την επιτάχυνση της κατανάλωσης (σημερινές χρηματικές συναλλαγές), στις αγορές πιστώσεων παρατηρείται μεγαλύτερη συσσώρευση.

Ελαστικότητα των ιδιωτικών επενδύσεων

Η σχέση μεταξύ της ελαστικότητας των επιτοκίων της επένδυσης και του crowding out είναι παρόμοια με την εισοδηματική ελαστικότητα του απαιτούμενου χρήματος και του συνωστισμού. Υπάρχει δευτερεύουσα επίδραση στις μεταβολές του πραγματικού εισοδήματος μέσω της χρηματαγοράς.

Καθώς οι κυβερνητικές δαπάνες αυξάνονται, το ίδιο συμβαίνει και με τον όγκο των εμπορευμάτων. Αυτό δημιουργεί ανοδική πίεση στα επιτόκια. Εάν οι ιδιωτικές επενδύσεις είναι ιδιαίτερα ευαίσθητες στις επιτοκίες, οι προσπάθειες κυβερνητικών κινήτρων τείνουν να ωθούν τα δολάρια μακριά από τα καταναλωτικά αγαθά και τις επενδύσεις.

Αυτό τείνει να αυξάνει τις τιμές των επενδυτικών περιουσιακών στοιχείων, γεμίζοντας το κατώτατο σημείο της επενδυτικής αγοράς ενώ οι αγορές πιστώσεων πιέζονται.

Φύση και μέγεθος του πολλαπλασιαστή δαπανών

Σύμφωνα με την κεϊνσιανή οικονομική θεωρία, η μείωση της ζήτησης για τα σημερινά αγαθά προκαλεί στη συνέχεια μείωση του εθνικού εισοδήματος. Κάθε αύξηση των δαπανών θα πρέπει να προκαλέσει την αύξηση του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος.

Οι Κεϋνσιανοί πιστεύουν επίσης ότι οι αυξήσεις στις κρατικές δαπάνες παράγουν επιπλέον οφέλη. Αυτό είναι το πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα. Εάν το πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα είναι πραγματικό (το οποίο αμφισβητείται) και εάν το αποτέλεσμα είναι μεγαλύτερο από 1 (το οποίο είναι αβέβαιο και περιστασιακό), τότε μπορεί να αντισταθμιστεί ο αντίκτυπος του μαζικού αποκλεισμού στην αγορά.