α:

Σύμφωνα με ορισμένες οικονομικές θεωρίες, το κόστος παραγωγής ενός προϊόντος είναι πολύ στενά συνδεδεμένο με την αξία του. Το κόστος παραγωγής ενός αγαθού είναι το συνδυασμένο κόστος των πρώτων υλών και της εργασίας που απαιτείται για την παραγωγή του. Η εργασιακή θεωρία της αξίας του Adam Smith, που αργότερα προσαρμόστηκε και χρησιμοποιήθηκε από τον Karl Marx στις κοινωνικοοικονομικές θεωρίες του, έκρινε ότι η αξία ενός αγαθού ή υπηρεσίας συνδέεται άμεσα με την εργασία που είναι απαραίτητη για την παραγωγή του. Οι πιο σύγχρονες θεωρίες της αξίας, ωστόσο, μετρούν την αξία ενός καλού με μετρήσεις που έχουν λίγη σχέση με το κόστος παραγωγής.

Τέτοιες θεωρίες μετρούν την αξία ενός αγαθού ή μιας υπηρεσίας ανάλογα με το πόσο χρονική αξία ή κεφάλαιο ο αγοραστής είναι διατεθειμένος να ανταλλάξει γι 'αυτό. Έτσι, σύμφωνα με μια θεωρία, η αγοραία αξία ενός περιουσιακού στοιχείου θεωρείται ότι είναι η πιθανή τιμή που θα έφερνε το περιουσιακό στοιχείο σε μια αγορά. Η οικονομική αξία ενός περιουσιακού στοιχείου είναι η μέγιστη αξία του αγαθού που μετράται με το συμβιβασμό που ο καταναλωτής είναι πρόθυμος να κάνει για να το αποκτήσει. Επειδή τόσο η αγοραία αξία όσο και η οικονομική αξία καθορίζονται αποκλειστικά από τις υποκειμενικές συνθήκες της αγοράς, οι θεωρίες αυτές δίνουν λίγη έμφαση στο κόστος παραγωγής.

Αυτό δεν σημαίνει ότι η αποτίμηση και η τιμολόγηση των αγαθών από το κόστος παραγωγής τους δεν εφαρμόζεται ακόμη ευρέως στα σύγχρονα συστήματα ελεύθερης αγοράς. Τέτοιες στρατηγικές τιμολόγησης κόστους συχνά χρησιμοποιούνται από εταιρείες που παράγουν προϊόντα χαμηλότερης τιμής για να διατηρήσουν ένα ανταγωνιστικό πλεονέκτημα, καθώς και από βιομηχανίες που παράγουν αγαθά σε μεγάλες ποσότητες, όπως τα κλωστοϋφαντουργικά ή τα κατασκευαστικά υλικά, για τη διατήρηση της σταθερότητας των τιμών.