α:

Η τιτλοποίηση του χρέους ή η τιτλοποίηση του μηχανισμού στο σύνολό της, έτυχε κακής φήμης μετά την οικονομική κρίση του 2007-2008. Παρ 'όλα αυτά, υπάρχουν θετικοί οικονομικοί λόγοι για τους οποίους οι τράπεζες, οι εταιρείες και οι επενδυτές εξασκούν και εμπορεύονται τιτλοποιημένα περιουσιακά στοιχεία, όπως χρηματοδότηση χαμηλότερου κόστους, βελτιώσεις του ισολογισμού, αυξημένες αποδόσεις και διαφοροποίηση του πιστωτικού κινδύνου.

Πώς τα δάνεια τιτλοποιούνται

AD:

Όταν δημιουργείται μια υποχρέωση χρέους, ο δανειστής αναλαμβάνει τον κίνδυνο αντισυμβαλλομένου. Εάν ο οφειλέτης αποτύχει να αποπληρώσει το χρέος, ο κάτοχος του χαρτονομίσματος υφίσταται ζημία. Για την αντιμετώπιση αυτού του κινδύνου, ο δανειστής μπορεί να προσπαθήσει να πωλήσει το χαρτονομίσμα (και, κατ 'επέκταση, τον κίνδυνο αντισυμβαλλομένου) σε έναν επενδυτή. Τα χρέη είναι ένα περιουσιακό στοιχείο στον ισολογισμό του δανειστή. αντιπροσωπεύουν μια αξίωση για το μελλοντικό εισόδημα.

Οι περισσότεροι επενδυτές δεν θα αναλάβουν τον κίνδυνο ενός χαρτονομίσματος, οπότε ο εντολέας πακετάρει αρκετά περιουσιακά στοιχεία που βασίζονται στο χρέος και τα πωλεί ως χαρτοφυλάκιο. Η λογική αυτής της ρύθμισης είναι ότι η πιθανότητα πολλών δανειοληπτών που αθετούν ταυτόχρονα είναι πολύ μικρότερη από την αδυναμία ενός μεμονωμένου δανειολήπτη. Είναι μια άλλη έκδοση της διαφοροποίησης του χαρτοφυλακίου.

AD:

Κανονικά, το χαρτοφυλάκιο μεταφέρεται σε όχημα ειδικού σκοπού, καταργώντας το από τον ισολογισμό του εντολέα. Το SPV δημιουργεί και εκδίδει χρεωστικούς τίτλους για τη χρηματοδότηση της αγοράς χαρτοφυλακίου.

Οι επενδυτές που αγοράζουν αυτούς τους τίτλους είναι κατά τη διάρκεια ζωής των χαρτονομισμάτων (τα χαρτοφυλάκια αποτελούνται από υποχρεώσεις ίδιας διάρκειας) από τις ταμειακές ροές που δημιουργούνται από τις πληρωμές των δανειοληπτών.

Οφέλη από την τιτλοποίηση του χρέους

AD:

Για τον μεταβιβάζοντα, τα χρεόγραφα ανταλλάσσονται με ισοδύναμο ταμειακών διαθεσίμων. Αυτό μετατρέπει ένα επικίνδυνο περιουσιακό στοιχείο σε ένα μη επικίνδυνο περιουσιακό στοιχείο, το οποίο βελτιώνει τον ισολογισμό στα μάτια των ρυθμιστικών αρχών και των επενδυτών.

Η διαφοροποίηση του κινδύνου έχει ευρείες οικονομικές επιπτώσεις. Οι κεφαλαιαγορές είναι πιο επικερδείς και, σε πολλές περιπτώσεις, πιο διαλυτές από ό, τι πριν από την τιτλοποίηση. Η μείωση του κινδύνου μειώνει επίσης το ασφάλιστρο κινδύνου για τις συμβάσεις χρέους. οι δανειολήπτες μπορούν να συνειδητοποιήσουν χαμηλότερα επιτόκια για δάνεια αυτοκινήτων και υποθήκες. Μια μελέτη του 2009 από τους Mathias Hoffmann και Thomas Nitschka διαπίστωσε ότι η τιτλοποίηση χρεών στις αγορές ενυπόθηκων δανείων δημιούργησε θετικά οφέλη για τις ανεπαρκώς αναπτυγμένες κεφαλαιαγορές στις φτωχές χώρες.