Ποια είναι μερικά παραδείγματα διαφορετικών συστημάτων εταιρικής διακυβέρνησης σε όλο τον κόσμο;

The Third Industrial Revolution: A Radical New Sharing Economy (Ενδέχεται 2024)

The Third Industrial Revolution: A Radical New Sharing Economy (Ενδέχεται 2024)
Ποια είναι μερικά παραδείγματα διαφορετικών συστημάτων εταιρικής διακυβέρνησης σε όλο τον κόσμο;

Πίνακας περιεχομένων:

Anonim
α:

Τα διαφορετικά μοντέλα εταιρικής διακυβέρνησης εξετάζονται όλο και περισσότερο και αναλύονται καθώς η παγκοσμιοποίηση λαμβάνει χώρα στις παγκόσμιες αγορές. Έχει επίσης γίνει όλο και πιο σαφές ότι τα εταιρικά περιβάλλοντα και οι δομές μπορεί να διαφέρουν ουσιαστικά, ακόμη και όταν οι επιχειρηματικοί στόχοι είναι γενικά γενικοί. Τρία κυρίαρχα μοντέλα υπάρχουν στις σύγχρονες εταιρίες: το αγγλοσαξονικό μοντέλο, το ηπειρωτικό μοντέλο και το ιαπωνικό μοντέλο.

Κατά μία έννοια, οι διαφορές μεταξύ των συστημάτων αυτών φαίνονται στο επίκεντρο τους. Το αγγλοσαξονικό μοντέλο προσανατολίζεται προς τη χρηματιστηριακή αγορά, ενώ τα άλλα δύο επικεντρώνονται στις τραπεζικές και τις πιστωτικές αγορές. Το ιαπωνικό μοντέλο είναι το πιο συγκεντρωμένο και άκαμπτο, ενώ το αγγλοσαξονικό μοντέλο είναι το πιο διεσπαρμένο και ευέλικτο.

Το αγγλοσαξονικό μοντέλο

Το αγγλοσαξονικό μοντέλο δεν ήταν εκπληκτικά κατασκευασμένο από τις πιο ατομικιστικές επιχειρηματικές εταιρείες στη Μεγάλη Βρετανία και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Το μοντέλο αυτό παρουσιάζει το διοικητικό συμβούλιο και τους μετόχους ως συμβαλλόμενα μέρη. Οι διευθυντές και οι ανώτεροι υπάλληλοι τελικά έχουν δευτεροβάθμια εξουσία.

Οι διαχειριστές αποκομίζουν την εξουσία τους από το διοικητικό συμβούλιο, το οποίο (θεωρητικά) είναι σε θέση να εγκρίνει τους μετόχους με δικαίωμα ψήφου. Οι περισσότερες εταιρείες με αγγλοσαξονικά συστήματα εταιρικής διακυβέρνησης έχουν νομοθετικούς ελέγχους όσον αφορά την ικανότητα των μετόχων να ασκούν πρακτικό, καθημερινό έλεγχο της εταιρείας.

Η δομή του κεφαλαίου και των μετόχων είναι ιδιαίτερα διασκορπισμένη στις αγορές της Anglo. Επιπλέον, οι ρυθμιστικές αρχές, όπως η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς του Ηνωμένου Βασιλείου, υποστηρίζουν ρητά τους μετόχους σε διοικητικά συμβούλια ή διευθυντικά στελέχη.

Το ηπειρωτικό μοντέλο

Ο όρος "ηπειρωτικό" αναφέρεται στην ηπειρωτική Ευρώπη. Το ηπειρωτικό μοντέλο εξελίχθηκε από ένα μίγμα φασιστικής και καθολικής επιρροής στις αρχές του 20ου αιώνα. Οι εταιρείες στη Γερμανία και την Ιταλία αντιπροσωπεύουν αυτό το μοντέλο.

Στο ηπειρωτικό σύστημα, η εταιρική οντότητα θεωρείται ως όχημα συντονισμού μεταξύ εθνικών ομάδων συμφερόντων. Οι τράπεζες συχνά διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο οικονομικά και στη λήψη αποφάσεων για τις επιχειρήσεις. Παρέχονται ειδικές εγγυήσεις στους πιστωτές, ιδίως στους πολιτικά συνδεδεμένους πιστωτές.

Αυτές οι εταιρείες έχουν συνήθως εκτελεστικό συμβούλιο και εποπτικό συμβούλιο. Το εκτελεστικό συμβούλιο είναι υπεύθυνο για την εταιρική διαχείριση. το εποπτικό συμβούλιο ελέγχει το εκτελεστικό συμβούλιο. Το κρατικό και το εθνικό συμφέρον έχουν έντονες επιρροές στο ηπειρωτικό μοντέλο και δίνεται μεγάλη προσοχή στην ευθύνη της εταιρείας να υποβάλει κυβερνητικούς στόχους.

Το ιαπωνικό μοντέλο

Το ιαπωνικό μοντέλο είναι το μεγαλύτερο από τα τρία. Τα πρότυπα διακυβέρνησης διαμορφώνονται υπό το πρίσμα δύο δεσποζουσών νομικών σχέσεων: μεταξύ των μετόχων, των πελατών, των προμηθευτών, των πιστωτών και των συνδικαλιστικών οργανώσεων εργαζομένων. η άλλη μεταξύ διαχειριστών, διευθυντικών στελεχών και μετόχων.

Υπάρχει μια αίσθηση κοινής ευθύνης και ισορροπίας στο ιαπωνικό μοντέλο. Η ιαπωνική λέξη για αυτή την ισορροπία είναι η "keiretsu", η οποία μεταφράζεται σε μεγάλο βαθμό στην εμπιστοσύνη μεταξύ προμηθευτών και πελατών. Στην πράξη, αυτή η ισορροπία λαμβάνει τη μορφή αμυντικής στάσης και δυσπιστίας στις νέες επιχειρηματικές σχέσεις υπέρ των παλαιών.

Οι ιαπωνικές ρυθμιστικές αρχές διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στις εταιρικές πολιτικές, συχνά επειδή οι κύριοι εμπλεκόμενοι φορείς περιλαμβάνουν ιαπωνικούς αξιωματούχους. Οι κεντρικές τράπεζες και το ιαπωνικό Υπουργείο Οικονομικών αναθεωρούν τις σχέσεις μεταξύ διαφορετικών ομάδων και έχουν σιωπηρό έλεγχο στις διαπραγματεύσεις.

Λαμβάνοντας υπόψη την αλληλεξάρτηση και τη συγκέντρωση εξουσίας μεταξύ των πολλών ιαπωνικών εταιρειών και τραπεζών, δεν προκαλεί επίσης έκπληξη το γεγονός ότι η ιαπωνική διαφάνεια στερείται της εταιρικής διαφάνειας. Οι μεμονωμένοι επενδυτές θεωρούνται λιγότερο σημαντικοί από τις επιχειρηματικές οντότητες, τις κυβερνητικές και τις συνδικαλιστικές ομάδες.