a:

Το DDM αποδίδει αξία σε ένα απόθεμα χρησιμοποιώντας κατ 'ουσίαν έναν τύπο αναλύσεων προεξοφλημένων ταμειακών ροών (DCF) για τον προσδιορισμό της τρέχουσας αξίας των μελλοντικών μελετών. Εάν η τιμή που καθορίζεται είναι υψηλότερη από την τρέχουσα τιμή μετοχής της μετοχής, τότε το απόθεμα θεωρείται υποτιμημένο και αξίζει να αγοράσει.

-> ->

Ενώ το DDM μπορεί να είναι χρήσιμο για την αξιολόγηση του δυνητικού μεριστικού εισοδήματος από ένα απόθεμα, έχει αρκετά εγγενή μειονεκτήματα. Το πρώτο είναι ότι δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την αξιολόγηση αποθεμάτων που δεν πληρώνουν μερίσματα, ανεξάρτητα από τα κέρδη κεφαλαίου που θα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν από την επένδυση στο απόθεμα. Το DDM βασίζεται στην εσφαλμένη υπόθεση ότι η μόνη αξία ενός αποθέματος είναι η απόδοση της επένδυσης που παρέχει μέσω των μερισμάτων.

Ένα άλλο μειονέκτημα του DDM είναι το γεγονός ότι ο υπολογισμός αξίας που χρησιμοποιεί απαιτεί αρκετές υποθέσεις σχετικά με πράγματα όπως ο ρυθμός ανάπτυξης και ο απαιτούμενος ρυθμός απόδοσης. Ένα παράδειγμα είναι το γεγονός ότι οι αποδόσεις μερισμάτων μεταβάλλονται ουσιαστικά με την πάροδο του χρόνου. Εάν οποιαδήποτε από τις προβολές ή τις παραδοχές που έγιναν στον υπολογισμό είναι ακόμη ελαφρώς σφάλμα, αυτό μπορεί να οδηγήσει σε έναν αναλυτή να καθορίσει μια τιμή για ένα απόθεμα που είναι σημαντικά εκτός από την υπερεκτίμηση ή την υποτίμηση. Υπάρχουν διάφορες παραλλαγές του DDM που προσπαθούν να ξεπεράσουν αυτό το πρόβλημα. Ωστόσο, οι περισσότεροι από αυτούς περιλαμβάνουν την πραγματοποίηση πρόσθετων προβλέψεων και υπολογισμών που επίσης υπόκεινται σε σφάλματα που μεγεθύνονται με την πάροδο του χρόνου.

Μια επιπλέον κριτική του DDM είναι ότι αγνοεί τις επιδράσεις των buybacks των μετοχών, τα οποία μπορούν να κάνουν μια τεράστια διαφορά όσον αφορά την αξία των μετοχών που επιστρέφονται στους μετόχους. Η παραίτηση από τις αποδόσεις των μετοχών δείχνει ότι το πρόβλημα με το DDM είναι γενικά πολύ συντηρητικό στην εκτίμηση της αξίας του αποθέματος.