α:

Όπως όλες οι επενδύσεις σε μετοχές, οι ασφαλιστικές εταιρείες παρουσιάζουν επενδυτές με κίνδυνο αγοράς. Οι ασφαλιστικές εταιρείες, όπως οι τράπεζες, παρουσιάζουν επίσης έμμεσο κίνδυνο αθέτησης υποχρέωσης, επειδή οι ισολογισμοί τους μπορούν να αξιοποιηθούν με απίστευτο τρόπο. Οι κίνδυνοι των επενδύσεων στον ασφαλιστικό τομέα δεν είναι κατηγορηματικά διαφορετικοί από τους άλλους κλάδους της αγοράς, αλλά τα βασικά στοιχεία της ασφαλιστικής εταιρείας αξιολογούνται διαφορετικά βάσει των δημογραφικών στοιχείων της πελατειακής βάσης του ασφαλιστή και της σύνθεσης του υποκείμενου χαρτοφυλακίου της εταιρείας.

-> ->

Ασφάλεια μετά την συντριβή

Η αντίληψη κινδύνου στον κλάδο των ασφαλειών πήρε σκληρή στροφή προς τα νότια κατά τη διάρκεια της χρηματοπιστωτικής κρίσης το 2008 και το 2009. Κατά τη διάρκεια αυτών των δύο ετών, πριν από την εμφάνιση της μεταβλητότητας, και οι μέτοχοι των ασφαλιστικών εταιρειών είδαν άγριες μεταβολές στην αποτίμηση. Αυτό οφείλεται κυρίως στην αποτυχία των ασφαλιστών να εκτιμούν την πιθανότητα απώλειας από υποκείμενα χαρτοφυλάκια με έκθεση σε τίτλους που εξασφαλίζονται με ενυπόθηκο δανεισμό (MBS).

Αξία σε κίνδυνο και αναμενόμενες ελλείψεις

Οι ασφαλιστικές εταιρείες και οι μέτοχοί τους πρέπει να παρακολουθούν προσεκτικά τη δυνατότητα να πληρώσουν μεγαλύτερες από τις αναμενόμενες απαιτήσεις. Πρέπει επίσης να παρακολουθούν τα επίπεδα κινδύνου των επενδύσεων που πραγματοποιούνται με εισερχόμενα ασφάλιστρα.

Τα περισσότερα ασφάλιστρα διατηρούνται σε σχετικά ασφαλή περιουσιακά στοιχεία, όπως Treasurys ή υψηλού βαθμού εταιρικό χρέος. Ωστόσο, πολλοί ασφαλιστές επιδιώκουν υψηλότερες αποδόσεις και μπορούν να αφεθούν ανοιχτοί σε οικονομικό κίνδυνο.

Οι πιο κοινές μετρήσεις που χρησιμοποιούνται κατά την αξιολόγηση του χρηματοοικονομικού κινδύνου ενός ασφαλιστή είναι η Value at Risk ή το VaR και το αναμενόμενο έλλειμμα. Κάθε μετρική εκτιμά την αναμενόμενη ζημία στην περίπτωση που οι συνθήκες της αγοράς ή το χαρτοφυλάκιο τυχαίου ασφαλιστή προκαλούν ζημίες.

Αυτές οι μετρήσεις, ιδίως η VaR, άλλαξαν κάπως μετά την υιοθέτηση των βασικών κεφαλαίων με βάση τον κίνδυνο ή των RBC από την Εθνική Ένωση Επιθεωρητών Ασφαλίσεων ή NAIC στη δεκαετία του 1990. Από το 2015, η VaR χρησιμοποιείται για να δείξει την καθαρή έκθεση σε εύλογη αξία από όλες τις πηγές κινδύνου σε έναν ασφαλιστή. Αυτό βοηθά στη δημιουργία ασφαλιστικών εκπτώσεων. αντασφαλίσεων και συνυπολογιζόμενων επιπέδων · και τις αναμενόμενες απαιτήσεις έναντι των αναμενόμενων ζημιών.

Οι σοβαρές ασφαλιστικές εταιρείες πρέπει να κατανοούν και να είναι σε θέση να συγκρίνουν το VaR και το αναμενόμενο έλλειμμα για διαφορετικές εταιρείες. Αυτά μπορεί να είναι ανεκτίμητα εργαλεία κατά την εκτίμηση του κινδύνου απωλειών κεφαλαίου για τους μετόχους.