Τα συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης στο χρηματιστήριο παρέχουν τη δυνατότητα για σημαντικό κέρδος. Αυτό το πλεονάζον δυναμικό κέρδους είναι μια συνάρτηση της μόχλευσης που ενέχεται στη διαπραγμάτευση μελλοντικών συναλλαγών. Σε αντίθεση με ένα χρηματιστήριο μετοχών ή την αγορά ενός δικαιώματος αγοράς ή πώλησης, όπου ο έμπορος πρέπει να βγάλει την πλήρη αξία της επένδυσης για να εισέλθει στο εμπόριο, ένας μοχλευμένος διαπραγματευτής συμβολαίων μελλοντικής εκπλήρωσης υποχρεούται να τοποθετεί μόνο ένα κλάσμα της αξίας της υποκείμενης θέσης. Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι αυτός ο τύπος μόχλευσης μπορεί να είναι ένα δίκοπο σπαθί. Ως εκ τούτου, είναι σημαντικό για τους εμπόρους μελλοντικής εκπλήρωσης να κατανοούν πόσο μεγάλος είναι ο κίνδυνος που τους εκτίθεται όταν εισέρχονται σε ένα συγκεκριμένο εμπόριο και για το μέγεθος των συναλλαγών τους ανάλογα. Για να δείξουμε τη διαδικασία αυτή, ας συγκρίνουμε αρχικά ένα χρηματιστήριο μετοχών με ένα συμβόλαιο μελλοντικών συναλλαγών.
Απαιτήσεις Κεφαλαιακών Κεφαλαίων έναντι κεφαλαιακών απαιτήσεων υποθηκών
Εάν ένας έμπορος θέλει να αγοράσει $ 100, 000 αξίας της IBM (NYSE: IBM IBMInternational Business Machines Corp151.14 + 0.20% Δημιουργήθηκε με Highstock 4 2. 6. ), θα πρέπει να βάλει $ 100, 000. Αν η IBM αυξηθεί κατά 10%, ο έμπορος κάνει κέρδος 10%. εάν η IBM αποβάλει το 10% της αξίας, ο έμπορος χάνει 10%. Αυτή είναι μια πολύ απλή έννοια.

Με τα συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης, ωστόσο, τα πράγματα είναι αρκετά διαφορετικά. Ένα συμβόλαιο συμβολαίων μελλοντικής εκπλήρωσης T-bond αποτιμάται σε $ 1, 000 ανά σημείο. Αν λοιπόν τα T-ομόλογα διαπραγματεύονται σε τιμή 100, τότε το συμβόλαιο συμβολαίων μελλοντικής εκπλήρωσης έχει αξία $ 100, 000 (100 σημεία * $ 1, 000 ένα σημείο). Εάν η τιμή είναι 110, τότε η σύμβαση αξίζει $ 110, 000 ως έτσι. Ωστόσο, προκειμένου να εισέλθει σε μακροπρόθεσμη ή βραχυπρόθεσμη θέση σε συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης T-bonds, ένας έμπορος πρέπει να θέσει μόνο την ελάχιστη απαίτηση περιθωρίου που έχει καθοριστεί από την ανταλλαγή (και ενδεχομένως να προσαρμοστεί από την εταιρεία μεσιτείας της).

Από τον Ιανουάριο του 2009, η ελάχιστη απαίτηση περιθωρίου για τα ομόλογα T ήταν $ 2, 700. Με άλλα λόγια, εάν ένας έμπορος αναμένει αύξηση των τιμών των ομολόγων T, θα μπορούσε να βάλει $ 2, 700 σε λογαριασμό μελλοντικών συναλλαγών και αγοράσει ένα συμβόλαιο T-bond. Εάν η σύμβαση αυξάνεται κατά 2 μονάδες, ο έμπορος θα κερδίσει κέρδος $ 2, 000 ή 74%, στην επένδυση $ 2,700. Φυσικά, αν τα ομόλογα T πέσουν 2 πόντους, τότε ο έμπορος θα βιώσει μια απώλεια $ 2, 000.

Οι απαιτήσεις περιθωρίου μελλοντικής εκπλήρωσης μπορούν και μεταβάλλονται με την πάροδο του χρόνου (συνήθως με βάση την αστάθεια και την αξία δολαρίου της υποκείμενης σύμβασης). Ωστόσο, το εύρος των απαιτήσεων περιθωρίου για μια δεδομένη αγορά είναι αρκετά σταθερό και συνήθως είναι κατά μέσο όρο 1-15% της πραγματικής υποκείμενης αξίας της σύμβασης. (999)> Τα πρώτα 4 λάθη που προκαλούν το μέλλον των εμπόρων να αποτύχουν

.) Ταξινόμηση έξω πόσα συμβόλαια να αγοράσετε Αυτό το μη- ο βασικός τρόπος καθορισμού του επενδυτικού κεφαλαίου "απαιτήσεις" μπορεί να οδηγήσει σε κάποια σύγχυση μεταξύ των εμπόρων όταν πρόκειται να αποφασίσει πόσες συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης για να αγοράσει ή να πουλήσει κοντό για ένα δεδομένο εμπόριο.Για παράδειγμα, αν ο συναλλασσόμενος στο παραπάνω παράδειγμα είχε λογαριασμό συναλλαγών $ 100.000 και ήθελε να αγοράσει ομόλογα T, θα μπορούσε να αγοράσει 37 συμβάσεις ($ 100, 000 / $ 2, 700). Φυσικά, αυτό θα ήταν μια επικίνδυνη κίνηση, διότι στην πραγματικότητα ο έμπορος θα αγόραζε $ 3. 7 εκατομμύρια δολάρια αξίας T-ομόλογα ($ 100, 000 σύμβαση αξία x 37 συμβάσεις). Έτσι, η προφανής ερώτηση για έναν έμπορο όταν ψάχνει να εισέλθει σε ένα συμβόλαιο συμβολαίων μελλοντικής εκπλήρωσης είναι "πόσες συμβάσεις πρέπει να αγοράσω (ή να πωλούν σύντομα);"

Όπως αποδεικνύεται, δεν υπάρχει μια τέλεια απάντηση που να ισχύει για όλους τους εμπόρους όλες οι καταστάσεις, καθώς κάποιοι μπορεί να έχουν υψηλότερο ή χαμηλότερο βαθμό ανοχής στον κίνδυνο ή να επιλέξουν να είναι περισσότερο ή λιγότερο επιθετικοί, ανάλογα με το δικό τους επίπεδο εμπιστοσύνης ότι ένα συγκεκριμένο εμπόριο θα καταρτιστεί όπως είχε προγραμματιστεί. Παρόλα αυτά, είναι δυνατόν να χρησιμοποιηθεί μια προσέγγιση κοινής λογικής για το μέγεθος της θέσης που αντιπροσωπεύει την προθυμία ενός μεμονωμένου εμπόρου να δεχτεί τον κίνδυνο καθώς και την αστάθεια της υποκείμενης αγοράς. Το κλειδί είναι να ληφθεί υπόψη το μέσο εύρος τιμών για την εν λόγω αγορά.
Ένα Primer: Μέσος όρος πραγματικής εμβέλειας

Συνήθως η "περιοχή" για μια δεδομένη ημέρα για μια δεδομένη αγορά φθάνει κοιτάζοντας τη διαφορά μεταξύ των υψηλών και χαμηλών τιμών για την τρέχουσα ημέρα. Ωστόσο, οι αγορές συμβολαίων μελλοντικής εκπλήρωσης μπορούν και διαφέρουν στην τιμή (δηλ., Η σημερινή τιμή είναι εντελώς εκτός του εύρους της δράσης των τιμών της προηγούμενης ημέρας). Για να το λάβουμε υπόψη, ας λάβουμε υπόψη τους ακόλουθους όρους:

Αληθινό υψηλό = Υψηλό ή χθεσινό κλείσιμο σήμερα (όποιο είναι υψηλότερο)
Αληθινό χαμηλό = Σήμερα χαμηλό ή χθεσινό κλείσιμο (όποιο είναι χαμηλότερο)

• True range = high-true low
• Ορίζοντας το πραγματικό υψηλό και το αληθές χαμηλό με αυτόν τον τρόπο, εάν οι δεσμοί Τ κλείσουν μία ημέρα στους 100, τότε το κενό ανοίγει υψηλότερα την επόμενη ημέρα στους 101 και φτάνει σε υψηλό 102 ημερών, (9)> Αληθινό εύρος = 102 - 100
• Τώρα ας χρησιμοποιήσουμε το αληθινό εύρος για να καθορίσουμε το αποτέλεσμα:

Αληθινό υψηλό = 102

• πόσες συμβάσεις συμβολαίων μελλοντικής εκπλήρωσης στο εμπόριο σε μια στιγμή.
• Χρησιμοποιώντας το Μέσο Αληθινό εύρος για να υπολογίσετε το μέγεθος της θέσης
• Πριν ένας έμπορος να υπολογίσει ένα εύλογο μέγεθος προθεσμιακών θέσεων, υπάρχουν δύο βασικά πράγματα που πρέπει να ληφθούν υπόψη:

Το ποσοστό του κεφαλαίου του που είναι διατεθειμένο να διακινδυνεύσει στο εμπόριο.

Η μεταβλητότητα της αγοράς που θέλει να εμπορεύεται.
Η απάντηση στην ερώτηση αριθ. 1 είναι μια προσωπική απόφαση. Ακόμα, για τους περισσότερους εμπόρους μια λογική απάντηση είναι συνήθως κάπου μεταξύ 1-5%. Με άλλα λόγια, εάν ένας έμπορος έχει λογαριασμό συναλλαγών αξίας 100.000 δολαρίων, θα επιλέξει να διακινδυνεύσει κάπου μεταξύ $ 1, 000 και $ 5, 000 για κάθε δεδομένη συναλλαγή. Ο έμπορος που επιλέγει να χρησιμοποιήσει υψηλότερο ποσοστό είναι σαφώς πιο επιθετικός. Εάν είναι σωστό να επιλέξει την κατεύθυνση της αγοράς, θα κάνει σαφώς περισσότερα χρήματα από ό, τι ένας έμπορος κινδυνεύει μόνο το 1% για κάθε εμπόριο. Παρόλα αυτά, το αντίθετο είναι ότι εάν ο επιθετικός αυτός έμπορος χάσει σε τέσσερις διαδοχικές συναλλαγές, θα μειωθεί κατά 20%. Απώλειες αυτού του μεγέθους και παραπάνω μπορούν να αναγκάσουν τους εμπόρους να αλλάξουν την εμπορική τους διαδικασία, η οποία με τη σειρά της δημιουργεί μια εντελώς νέα σειρά προβλημάτων.Είναι σαφές ότι ο καθορισμός του ποσοστού του κινδύνου συναλλαγών σε κάθε δεδομένο εμπόριο είναι μια σημαντική - και ιδιαίτερα προσωπική - απόφαση.

1. Κάνοντας το μαθηματικό
2. Για παράδειγμα, ας υποθέσουμε ότι ένας έμπορος με λογαριασμό συναλλαγών $ 100.000 αποφασίζει να διακινδυνεύσει το μέγιστο 2. 5% του κεφαλαίου διαπραγμάτευσης του σε κάθε συναλλαγή. Ας υποθέσουμε επίσης ότι είναι bullish για τα ομόλογα T και θέλει να αγοράσει τα συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης T-bonds για να επωφεληθεί από τη γνώμη του. Τώρα πρέπει να καθορίσει πόσες συμβάσεις για να αγοράσει. Για να γίνει αυτός ο υπολογισμός, θα εξετάσουμε το μέσο ημερήσιο πραγματικό εύρος κατά τις προηγούμενες 21 ημέρες διαπραγμάτευσης.

A = Μέγεθος λογαριασμού σε δολάρια

B = Ποσοστό κινδύνου για ένα εμπόριο
C = E = Μέσος αληθής εύρος σε δολάρια άνω των 21 ημερών (D * $ ανά σημείο σύμβασης)

• Ας εξετάσουμε τον τρόπο με τον οποίο αυτοί οι αριθμοί λειτουργούν μέχρι στιγμής χρησιμοποιώντας το παράδειγμα του T-bond:
• A = $ 100.000 (%)
• Β = 2. 5% (Ποσοστό κινδύνου για ένα εμπόριο)
• C = $ 2, 500 (Μέσος αληθής εύρος τιμών σε δολάρια άνω των 21 ημερών)
• E = $ 1, 120 (Μέσος αληθής εύρος σε δολάρια άνω των 21 ημερών (1,12 * $ 1, 000 ανά σημείο σύμβασης)

Έτσι σε αυτό το σημείο , γνωρίζουμε ότι ο έμπορος είναι διατεθειμένος να διακινδυνεύσει ένα μέγιστο ποσό $ 2, 500 ανά συναλλαγή (Μεταβλητή Γ). Επίσης γνωρίζουμε ότι η μέση μεταβλητότητα σε δολάρια για τα ομόλογα T είναι $ 1, 120 (Μεταβλητή Ε). υπολογίσετε τον αριθμό των συμβάσεων που θα αγοράσετε, το υπόλοιπο βήμα είναι απλά να διαιρέσετε τα δολάρια σε κίνδυνο για το εμπόριο (Μεταβλητή C) από τη μεταβλητότητα του υπολοίπου g (μεταβλητή Ε) και στη συνέχεια στρογγυλοποιείται προς τα κάτω στον κατώτερο ακέραιο αριθμό.

• F = Int (C / E) ή Int ($ 2, 500 / $ 1, 120) = 2 συμβάσεις.
• Με άλλα λόγια, με τη χρήση αυτής της μηχανικής προσέγγισης στο μέγεθος του εμπορίου, ο έμπορος στο παράδειγμά μας θα αγόραζε δύο συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης T-bond για τον λογαριασμό διαπραγμάτευσης των 100.000 δολαρίων.
• Περίληψη
• Η προσέγγιση που μόλις περιγράψαμε για τον υπολογισμό του μεγέθους μιας μελλοντικής θέσης δεν είναι ένας σκληρός και γρήγορος κανόνας. Ωστόσο, αυτή η απλή αντικειμενική προσέγγιση αναγκάζει έναν έμπορο να λάβει υπόψη δύο βασικές πληροφορίες: τη δική του ανοχή για τον κίνδυνο και τις τυπικές διακυμάνσεις του δολαρίου της αγοράς που πρόκειται να αποτελέσει αντικείμενο διαπραγμάτευσης. Ένα άλλο πλεονέκτημα αυτής της προσέγγισης είναι ότι επιτρέπει σε έναν έμπορο να εξομαλύνει τον κίνδυνο σε μια ποικιλία αγορών. (Για να μάθετε πώς μπορείτε να αξιολογήσετε τον κίνδυνο του χαρτοφυλακίου σας, διαβάστε το
• Πόσο επικίνδυνο είναι το χαρτοφυλάκιό σας

;)

• Για να είναι επιτυχής μακροπρόθεσμα, ένας μελλοντικός έμπορος πρέπει πρώτα να καθορίσει το ποσοστό του κεφαλαίου διαπραγμάτευσης ότι αυτός ή αυτή είναι πρόθυμος να διακινδυνεύσει σε ένα εμπόριο. Στη συνέχεια, ο έμπορος πρέπει να καθορίσει πόσα συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης να αγοράζουν ή να πωλούν μικρά για κάθε δεδομένη συναλλαγή. Παρόλο που ο τύπος αυτός είναι ελάχιστα επιστημονικός, έχει εξυπηρετήσει πολλούς επιτυχημένους εμπόρους κατά τη διάρκεια των ετών βοηθώντας τους να μεγιστοποιήσουν την κερδοφορία τους, περιορίζοντας παράλληλα τον κίνδυνο τους σε ένα λογικό ποσό.