Υπάρχει επενδυτικό κενό στον τομέα των δημόσιων υδάτων. Σύμφωνα με μελέτη της αμερικανικής ένωσης υδραυλικών έργων, μέχρι το 2035 θα χρειαστούν πάνω από 1 τρισεκατομμύριο δολάρια για τη διατήρηση, την αντικατάσταση και τη βελτίωση της γηράσκουσας υποδομής ύδατος των Ηνωμένων Πολιτειών. Η μελέτη αναμένει επίσης ότι οι λογαριασμοί για το νερό θα αυξηθούν, σε ορισμένες περιπτώσεις θα τριπλασιαστούν από τις τρέχουσες τιμές τους, ενώ το κόστος αντικατάστασης υποδομής νερού σε εθνικό επίπεδο θα ανέλθει στα 30 δισ. Δολάρια ετησίως έως το 2040, από 13 δισ. Δολάρια ετησίως το 2010.

Τα αριθμητικά στοιχεία της AWA είναι μια εντυπωσιακή αντίθεση με το ποσό που οι δήμοι σήμερα επενδύουν σε έργα για το νερό, τα οποία ανήλθαν σε 19 δισεκατομμύρια δολάρια μεταξύ 2000 και 2012. Επιπλέον, το 2014, το Γραφείο Λογονομίας της Κυβέρνησης αναφέρει ότι 40 των 50 κρατικών διευθυντικών στελεχών αναμένουν να δουν ελλείψεις νερού κατά τα επόμενα 10 χρόνια, ενώ μια δεκαετής μελέτη γεωλογικής έρευνας των ΗΠΑ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το ένα πέμπτο των υπογείων υδάτων της Καλιφόρνια περιέχει τόσο φυσικούς ρύπους όπως το ουράνιο και το αρσενικό.

Με δεδομένη την κρίση των υδάτων στο Φλιντ, το Μίτσιγκαν και την ξηρασία της Καλιφόρνιας, οι αναλυτές αναρωτιούνται εάν ακολουθώντας τα βήματα της Αγγλίας και ιδιωτικοποιώντας τους προμηθευτές νερού είναι ένας τρόπος αντιμετώπισης των προβλημάτων ύδατος της Αμερικής. Στην Αγγλία, οι επενδυτικές δαπάνες αυξήθηκαν δραματικά από £ 9. 3 δισεκατομμύρια έως 17 δισεκατομμύρια λίρες στερλίνες κατά τα πρώτα έξι χρόνια μετά την ιδιωτικοποίηση (ο όμιλος της Παγκόσμιας Τράπεζας) Ωστόσο, αυτή η άνοδος των επενδύσεων οδήγησε επίσης σε αύξηση των τιμών χρησιμότητας κατά 28%, αύξηση των κερδών για ιδιωτικούς παρόχους και αύξηση της δυσπιστίας του κοινού. Για να καθορίσουμε εάν η ιδιωτική είναι μια βιώσιμη λύση για το Η.Π., θα εξετάσουμε κάποιες εμπειρικές μελέτες σχετικά με τον ιδιωτικό και δημόσιο διάλογο, εστιάζοντας στην εξοικονόμηση κόστους, την αποτελεσματικότητα και την πρόσβαση / ποιότητα από ευρήματα σε όλο τον κόσμο.

(Δείτε επίσης:

Βασικά Οικονομικά: Μονοπώλια, Ολιγοπώλια και Τέλειος ανταγωνισμός

και Νερό: Το τελικό εμπόρευμα ; Μια μετα-μελέτη (μελέτη των υφιστάμενων μελετών από το 1965 έως το 2008) από το Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης δεν βρήκε εμπειρικά στοιχεία για εξοικονόμηση κόστους από την ιδιωτικοποίηση με την πάροδο του χρόνου. Η μελέτη διαπίστωσε ότι τα εμπόδια στην είσοδο στον ιδιωτικό τομέα των υδάτων οδήγησαν σε χαμηλότερες ανταγωνιστικές πιέσεις και υψηλότερες τιμές πελατών, ότι τα κίνητρα για τη μείωση του κόστους μπορεί να έρθουν με τον κίνδυνο χαμηλότερης ποιότητας υπηρεσιών και ότι το υψηλό κόστος που βυθίζεται μπορεί να αποτρέψει την ανταγωνιστική πειθαρχία μεταξύ των παρόχων.

Λάβετε υπόψη ότι λόγω της μεγάλης ποικιλίας των μελετών που διεξάγονται σε διαφορετικές χρονικές περιόδους, κάθε μία με διαφορετικές μεταβλητές και μεγέθη δειγμάτων, η μετα-μελέτη δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να καθοριστεί οριστικά εάν μπορεί να επιτευχθεί εξοικονόμηση κόστους μέσω της ιδιωτικοποίησης . Για παράδειγμα, αναφερόμενοι σε μια διαφορετική μελέτη, οι συγγραφείς ανέφεραν ότι "λαμβάνοντας υπόψη τα διαφορετικά αποτελέσματα που ελήφθησαν στο U.Τα εμπειρικά έργα που έχουν ήδη αναθεωρηθεί, [η μελέτη] ανέλυαν τους λόγους που θα μπορούσαν να εξηγήσουν αυτές τις διαφορές. Βρήκαν μοντέλα με περισσότερους περιορισμούς και οι περισσότερες παράλειψη μεταβλητές ήταν πιο επιρρεπείς για να βρεθούν μεγαλύτερες διαφορές μεταξύ ιδιωτικής και δημόσιας παραγωγής ».

Οι συντάκτες αυτοί κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τα κίνητρα για τη μείωση του κόστους ή τη δημιουργία αποτελεσματικότητας ήταν ανύπαρκτα λόγω των μακρύτερων συμβατικών όρων. κατά τη διάρκεια της σύναψης σύμβασης ανανέωσης, ο κατεστημένος φορέας βρίσκεται σε πλεονεκτική θέση, δεδομένης της ιδιαιτερότητας των περιουσιακών στοιχείων.Όπως σημειώνουν οι συγγραφείς, χρησιμοποιώντας στοιχεία από τη χρηματοδότηση δημοσίων έργων, "όλων των ανανεώσεων σύμβασης ιδιωτικοποίησης των υδάτων / λυμάτων στις ΗΠΑ μεταξύ 1998 και το 2001, το 75% ανανεώθηκε με επαναδιαπραγμάτευση (χωρίς ανταγωνισμό), το 16% ανανεώθηκε από τον ανταγωνισμό (το 10% διατήρησε ο κατεστημένος φορέας και το 6% κέρδισε μια άλλη εταιρεία) και το 8% αποπληρώθηκε (επιστρέφεται στη δημόσια παραγωγή) ). Η λαϊκή λογοτεχνία συνήθως συγχέει την ιδιωτικοποίηση και τον ανταγωνισμό, αλλά μπορείτε να έχετε ιδιωτικοποίηση χωρίς ανταγωνισμό και αυτό συμβαίνει στην ιδιωτικοποίηση των υδάτων. "

Παρακάτω παρουσιάζεται ένας πίνακας με τα ευρήματα της μελέτης. στην κατανομή του νερού (Bel, Warner:

Η ιδιωτικοποίηση των στερεών αποβλήτων και των υδάτινων υπηρεσιών μειώνει το κόστος; Μια επισκόπηση των εμπειρικών μελετών

) Το ζήτημα της απόδοσης είναι το ζήτημα της αποτελεσματικότητας.Οι καπιταλιστές της ελεύθερης αγοράς είναι γρήγοροι να αναδείξουν την ιδέα του «αόρατου χεριού» του Adam Smith: το εγγενές χαρακτηριστικό της αγοράς να ανακαλύψει μια αποτελεσματική τιμή και ποσότητα για συναλλαγές μεταξύ αγοραστών και πωλητών που επιθυμούν.Αν οι ελεύθεροι έμποροι είναι σωστοί, μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα θα πρέπει να πραγματοποιηθεί μέσω ιδιωτικών μέσων παροχής νερού.Ωστόσο, μια μελέτη που διεξήχθη από την Παγκόσμια Τράπεζα διαπίστωσε πολύ μικρή διαφοροποίηση μεταξύ των προφίλ αποδοτικότητας των ιδιωτικών καθώς και δημόσιους προμηθευτές νερού στην Ασία. Περαιτέρω μελέτες σχετικά με το θέμα στη Μαλαισία και τη Βραζιλία έδωσαν αξιοσημείωτα παρόμοια αποτελέσματα. Κοινή σε όλες αυτές τις μελέτες είναι ότι η δυνητική δύναμη του "αόρατου χεριού" καταπνίγεται από την έλλειψη ανταγωνιστικών δυνάμεων, που απορρέει από το υψηλό κόστος εισόδου.

Πρόσβαση και ποιότητα

Τέλος, υπάρχουν οι διαφορές στα επίπεδα ποιότητας και ύδρευσης μεταξύ δημόσιων και ιδιωτικών παρόχων --- ειδικά σε σχέση με τα μέλη με χαμηλό εισόδημα της κοινωνίας. Τα στοιχεία από το Πουέρτο Ρίκο έδειξαν ότι η ποιότητα των υδάτων δεν βελτιώθηκε μετά την ιδιωτικοποίηση, ενώ η μαζική εκστρατεία ιδιωτικοποίησης της Αργεντινής οδήγησε σε 8% μείωση των ποσοστών παιδικής θνησιμότητας, με το πιο έντονο φαινόμενο στις φτωχότερες περιοχές της χώρας. Επίσης, η Κολομβία αντιμετώπισε οφέλη από την ιδιωτικοποίηση, τη βελτίωση της ποιότητας των υδάτων και την πρόσβαση στους αστικούς δήμους, καθώς και τις θετικές επιπτώσεις στην υγεία τόσο στις αγροτικές όσο και στις αστικές περιοχές.

Ωστόσο, όπως προέβλεπαν οι επικριτές των ιδιωτικοποιήσεων, πολλά οφέλη για τους αστικούς πληθυσμούς είχαν αρνητικές επιπτώσεις στο κόστος και την πρόσβαση για τους φτωχούς της υπαίθρου.Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, η ιδιωτικοποίηση στην Αγγλία εξακολουθεί να είναι ένα αμφιλεγόμενο θέμα μετά από 27 χρόνια. Επί του παρόντος, η ποιότητα των υδάτων είναι υψηλή και η πρόσβαση σε αυτή είναι άφθονη, αλλά οι επικριτές ισχυρίζονται ότι οι αγγλικοί πάροχοι νερού παράγουν υπερβολικά κέρδη μέσω της χειραγώγησης της οικονομικής ρύθμισης, δανείζονται πάρα πολύ ή / και δεν επιστρέφουν αρκετά χρήματα σε ρυθμιζόμενες επιχειρήσεις. δεν υπάρχει ανταγωνισμός από τους νεοεισερχόμενους.

Η κατώτατη γραμμή

Η ιδιωτικοποίηση του νερού είναι ένα θεματικό θέμα, ενώ οι υποστηρικτές υποστηρίζουν ότι η ιδιωτικοποίηση θα έχει ως αποτέλεσμα χαμηλότερες τιμές και μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα. Οι πολέμιοι υποστηρίζουν ότι η ιδιωτικοποίηση μπορεί να σημαίνει υψηλότερο κόστος (το οποίο επιβαρύνεται κυρίως από τους φτωχούς) και ενοικίαση που αναζητούν χαρακτηριστικά ενός συστήματος που δίνει προτεραιότητα στα κέρδη για την κοινωνική χρησιμότητα. Στοιχεία για και κατά των κέντρων ιδιωτικοποίησης σχετικά με το κόστος, την αποτελεσματικότητα και την ποιότητα / πρόσβαση και εξακολουθούν να είναι μικτά.

Αν και υπάρχουν πολλές μελέτες που αναλύουν τις επιτυχίες και τις αποτυχίες των προγραμμάτων ιδιωτικοποιήσεων σε όλο τον κόσμο, απαιτούνται ακόμη περισσότερες μελέτες για να προσδιοριστούν ποιες μεταβλητές επηρέασαν τα αποτελέσματα (π.χ.

γιατί

πίσω από το ) και για να δείτε εάν ορισμένα αποτελέσματα μπορούν να αναπαραχθούν στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ένα σημαντικό εμπόδιο για ένα σύστημα παροχής νερού με βάση την ελεύθερη αγορά είναι η έλλειψη ανταγωνισμού μεταξύ των παρόχων υπηρεσιών λόγω των εγγενών φραγμών εισόδου στον τομέα της δημόσιας ωφέλειας. Θα πρέπει να διεξαχθεί περαιτέρω έρευνα και κάθε χώρα να μελετήσει κατά περίπτωση. Μέχρι τότε, τα σαρωτικά επιχειρήματα που έγιναν και στις δύο πλευρές, με βάση τα συναισθήματα και τα ανέκδοτα, απλά δεν κρατούν πολύ νερό.