α:

Ο μέσος όρος του κόστους δολαρίου είναι μια στρατηγική που μετριάζει τον κίνδυνο του χρόνου να επενδύσει ένα μεγάλο χρηματικό ποσό σε μια συγκεκριμένη ημέρα. Δεδομένου ότι η αξία των επενδύσεων, ιδίως των επενδύσεων σε μετοχές, κυμαίνεται καθημερινά, η αγορά μικρών ποσών σε παρατεταμένο χρονικό διάστημα εξαλείφει τον κίνδυνο αγοράς μεγάλου ποσού σε μέγιστη τιμή αγοράς πριν από μια πτώση. Η επένδυση χρημάτων σε ένα σχέδιο 401 (k) για κάθε περίοδο πληρωμής είναι μια μορφή μέσου όρου κόστους δολαρίου, δεδομένου ότι τοποθετεί τα μικρότερα χρηματικά ποσά σε ένα χαρτοφυλάκιο σε τακτά χρονικά διαστήματα.

Ο μέσος όρος του κόστους δολαρίου μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί όταν είναι διαθέσιμο ένα κατ 'αποκοπή ποσό για επένδυση. Όταν συμβαίνει αυτό, ο επενδυτής πρέπει να αποφασίσει πόσο χρονικό διάστημα θα επεκτείνει τις περιοδικές επενδύσεις μέχρι να επενδυθεί ολόκληρο το ποσό. Γενικά, 12 μήνες είναι η συνιστώμενη μέγιστη χρονική περίοδος.

Γιατί 12 μήνες;

Ο μέσος όρος του κόστους δολαρίου δεν είναι μια αποτελεσματική βραχυπρόθεσμη στρατηγική επένδυσης και θα πρέπει να χρησιμοποιείται από έναν επενδυτή με μακροπρόθεσμη εστίαση. Κάποιος που ενδιαφέρεται να επενδύσει ένα μεγάλο ποσό μέσω του μέσου όρου του κόστους δολαρίου δεν προσπαθεί να χτυπήσει την αγορά για βραχυπρόθεσμα κέρδη. Εάν τα μακροπρόθεσμα οφέλη είναι ο στόχος, είναι καλύτερο να μην διαδίδονται οι περιοδικές αγορές μέσου κόστους δολαρίου για υπερβολικά μεγάλο χρονικό διάστημα.

Η ιστορία έχει αποδείξει ότι κατά μέσο όρο η χρηματιστηριακή αγορά εκτιμάται με την πάροδο του χρόνου, παρά τις προσωρινές μειώσεις. Ένας επενδυτής μπορεί να κρατά πάρα πολλά κεφάλαια έξω από την αγορά και να χάσει τα κέρδη αν η τιμή του δολαρίου κατά μέσο όρο είναι μεγαλύτερη από 12 μήνες. Ο σκοπός του μέσου όρου του κόστους δολαρίου είναι να εξομαλυνθούν οι προσωρινές διακυμάνσεις στην αγορά μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, ώστε να μην καθυστερήσει υπερβολικά η δουλειά που είναι έτοιμη για επενδύσεις.