α:

Στην εταιρική χρηματοδότηση, το κεφάλαιο - τα χρήματα που χρησιμοποιεί μια επιχείρηση για τη χρηματοδότηση πράξεων - προέρχεται από δύο πηγές: χρέος και ίδια κεφάλαια. Ενώ και οι δύο τύποι χρηματοδότησης έχουν τα οφέλη τους, το καθένα φέρει επίσης ένα κόστος.

Το κεφάλαιο του χρέους αναφέρεται σε κεφάλαια που δανείζονται και πρέπει να εξοφληθούν σε μεταγενέστερη ημερομηνία. Ενώ το χρέος επιτρέπει σε μια εταιρεία να αξιοποιήσει ένα μικρό χρηματικό ποσό σε ένα πολύ μεγαλύτερο ποσό, οι δανειστές συνήθως απαιτούν την καταβολή τόκου σε αντάλλαγμα για το προνόμιο. Αυτό το επιτόκιο είναι το κόστος του δανειακού κεφαλαίου. Εάν μια εταιρεία πάρει δάνειο 100.000 δολάρια με επιτόκιο 7%, το κόστος του κεφαλαίου για το δάνειο είναι 7%. Ωστόσο, επειδή οι πληρωμές για τα χρέη συχνά εκπίπτουν από το φόρο, οι επιχειρήσεις καταλογίζουν το συντελεστή του εταιρικού φόρου κατά τον υπολογισμό του πραγματικού κόστους του δανειακού κεφαλαίου πολλαπλασιάζοντας το επιτόκιο με το αντίστροφο του συντελεστή του εταιρικού φόρου. Υποθέτοντας ότι ο συντελεστής εταιρικού φόρου είναι 30%, το δάνειο στο παραπάνω παράδειγμα έχει τότε κόστος κεφαλαίου 0,7 * (1 - 0,3) ή 4,9%.

Επειδή τα ίδια κεφάλαια συνήθως προέρχονται από κεφάλαια που επενδύουν οι μέτοχοι, το κόστος του μετοχικού κεφαλαίου είναι λίγο πιο πολύπλοκο. Αν και τα αμοιβαία κεφάλαια δεν χρειάζεται να επιστραφούν, υπάρχει ένα επίπεδο απόδοσης της επένδυσης που οι μέτοχοι μπορούν λογικά να αναμένουν βάσει της απόδοσης της αγοράς εν γένει και της μεταβλητότητας του εν λόγω αποθέματος. Οι εταιρείες πρέπει να είναι σε θέση να παράγουν αποδόσεις - με τη μορφή υγιούς αποτίμησης μετοχών και μερισμάτων - που πληρούν ή υπερβαίνουν αυτό το επίπεδο προκειμένου να διατηρήσουν τις επενδύσεις των μετόχων. Το μοντέλο τιμολόγησης ενεργητικού κεφαλαίου (CAPM) χρησιμοποιεί τον συντελεστή κινδύνου και το ασφάλιστρο κινδύνου της ευρύτερης αγοράς και τη βήτα αξία του αποθέματος της εταιρείας για τον προσδιορισμό του αναμενόμενου ποσοστού απόδοσης ή του κόστους μετοχών.

Συνήθως, το κόστος των ιδίων κεφαλαίων υπερβαίνει το κόστος του χρέους. Ο κίνδυνος για τους μετόχους είναι μεγαλύτερος απ 'ό, τι για τους δανειστές, δεδομένου ότι η πληρωμή του χρέους απαιτείται από το νόμο ανεξάρτητα από τα περιθώρια κέρδους μιας εταιρείας.