Τα χρηματιστήρια με μόχλευση (ETFs) και τα δικαιώματα προαίρεσης είναι δύο επενδυτικά οχήματα που χρησιμοποιούνται από επενδυτές που επιθυμούν να χρησιμοποιήσουν μόχλευση για να αυξήσουν τις αποδόσεις ορισμένων κεφαλαίων. Η σύμβαση δικαιωμάτων προαιρέσεως παρέχει στον κάτοχο το δικαίωμα διαπραγμάτευσης 100 μετοχών ενός συγκεκριμένου αποθέματος σε μια δεδομένη τιμή κατά την ημερομηνία λήξης της σύμβασης. Οι συμβάσεις αυτές μπορούν να πωληθούν πριν από την ημερομηνία λήξης, επιτρέποντας στους επενδυτές να πραγματοποιούν κέρδη από διακυμάνσεις των τιμών των 100 μετοχών χωρίς να αγοράζουν ή να πωλούν όντως όλες αυτές τις μετοχές. Οι κάτοχοι μόχλευσης-ETF επωφελούνται από χαρακτηριστικά που δεν μοιράζονται οι κάτοχοι δικαιωμάτων όπως η ανώτερη ρευστότητα, η προστασία από την ολική απώλεια και η διαισθητική αποτίμηση.

-

Κίνδυνος πλήρους απώλειας κεφαλαίου

Ενώ τα ETFs φέρουν κάποιο κίνδυνο πλήρους απώλειας κεφαλαίου, είναι πολύ συνηθισμένο να λήγουν οι επιλογές από τα χρήματα σε σχέση με τα ETF αξία. Ένα απόθεμα λέγεται ότι βρίσκεται στα χρήματα αν η τιμή του είναι πάνω από την τιμή άσκησης ενός δικαιώματος προαίρεσης ή κάτω από την τιμή άσκησης ενός δικαιώματος πώλησης. Οι επενδυτές μπορούν να ασκούν επιλογές χρημάτων για να πραγματοποιούν συναλλαγές σε ελκυστικές τιμές, επιτρέποντάς τους να πραγματοποιήσουν κέρδη. Η πιθανότητα δραστικών μεταβολών στην τιμή του υποκείμενου μετοχικού κεφαλαίου μειώνεται καθώς προσεγγίζει η ημερομηνία λήξης, δηλαδή η σχέση μεταξύ της τιμής της μετοχής και της τιμής απεργίας καθίσταται όλο και πιο πιθανή να ισχύει την ημερομηνία λήξης. Οι εξωχρηματιστηριακές επιλογές έχουν μηδενική αξία κατά τη λήξη, επειδή οι κάτοχοι είναι καλύτερα να μην ασκούν τη σύμβαση.

Η μόχλευση των ETF μπορεί να εκθέσει τους επενδυτές σε ουσιαστικά μειονεκτήματα εάν οι τιμές των υποκείμενων μετοχών πέφτουν πτωτικές, αλλά ο κίνδυνος πλήρους απώλειας διαλύεται δραστικά λόγω της διαφοροποίησης των συμμετοχών του αμοιβαίου κεφαλαίου. Τα ETF και οι τίτλοι που διαπραγματεύονται στο χρηματιστήριο (ETNs) φέρουν κίνδυνο για τον εκδότη επειδή η τράπεζα θεματοφυλακής μπορεί να αποτύχει, αλλά ο κίνδυνος αυτός ελαχιστοποιείται στα ETF, επειδή τα περιουσιακά τους στοιχεία είναι γενικά διαχωρισμένα από αυτά του θεματοφύλακα ή των πρακτόρων. Τα περιουσιακά στοιχεία του ΕΙΕΕ προστατεύονται από τα αποτελέσματα πτώχευσης ή αθέτησης. Επομένως, τα μοχλευμένα ETFs φέρουν χαμηλότερο κίνδυνο συνολικής απώλειας κεφαλαίου από ό, τι τα δικαιώματα προαίρεσης, αν και οι δύο κατηγορίες περιουσιακών στοιχείων είναι σχετικά υψηλού κινδύνου.

Ρευστότητα

Υπάρχει μια ποικιλία επιλογών σε κάθε δεδομένη ασφάλεια, επομένως ο ημερήσιος όγκος συναλλαγών εξαρτάται από το χρόνο λήξης και από την τρέχουσα τιμή σε σχέση με την τιμή προειδοποίησης. Οι επιλογές συνήθως έχουν πολύ χαμηλότερο όγκο συναλλαγών σε σχέση με τα ETF και ορισμένες συμβάσεις μπορούν να έχουν πολύ μικρό όγκο εάν η ζήτηση για τους συγκεκριμένους όρους είναι περιορισμένη. Εξετάστε το PowerShares Ultra S & P500 ETF (NYSEARCA: SSO), το οποίο είχε μέσο όγκο διαπραγμάτευσης 45 ημερών 3,1 εκατομμυρίων μετοχών από τον Μάιο του 2016. Αυτός ο όγκος είναι μεγαλύτερος από αυτόν των επιλογών του Standard & Poor's 500 Index ή των επιλογών του SPDR S & P 500 ETF (NYSEARK: SPY).

Ο χαμηλός όγκος εμποδίζει την ικανότητα του επενδυτή να ρευστοποιήσει τη θέση του εγκαίρως σε τρέχουσες τιμές αγοράς. Οι μη ρευστοποιήσιμες κινητές αξίες γενικά έχουν ευρύτερο περιθώριο προσφοράς-ζήτησης, γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα λιγότερο ευνοϊκούς όρους για τους επενδυτές να γεφυρώσουν αυτό το κενό. Αυτό μπορεί να μειώσει ουσιαστικά τις αποδόσεις που είναι διαθέσιμες για τους επενδυτές, ακόμα και όταν μια στρατηγική εκτελείται με επιτυχία. Οι κάτοχοι του ΕΙΕΕ είναι λιγότερο πιθανό να υποφέρουν από τους παράγοντες διαβρώσεως της έλλειψης ρευστότητας, διότι τα μοχλευμένα ETF είναι συχνά πιο ρευστά από τις αντίστοιχες επιλογές.

Πολυπλοκότητα και καταλληλότητα

Η τιμολόγηση των μετοχών είναι διαισθητική, καθώς θεωρητικά αντιπροσωπεύει την εκτίμηση των σημερινών και των μελλοντικών θεμελιωδών επιχειρησιακών στοιχείων των συμμετεχόντων στην αγορά. Τα δημοφιλή μοντέλα τιμολόγησης, όπως η προεξοφλημένη ταμειακή ροή, μπορεί να είναι περίπλοκα, αλλά απαιτούν μικρό αριθμό εισροών και σχετικά βασικών μαθηματικών. Τα μοχλευμένα ETF προσθέτουν μια άλλη βαθμίδα πολυπλοκότητας, αλλά δεν τροποποιούν εννοιολογικά τη μεθοδολογία αποτίμησης. Εάν οι επενδυτές κατανοήσουν την αποτίμηση των αποθεμάτων, τη στάθμιση χαρτοφυλακίου και τη μόχλευση, τότε τα ETF είναι διαισθητικά προϊόντα.

Οι επιλογές είναι συμβάσεις παραγώγων που είναι ακόμη πιο περίπλοκες από τις υποκείμενες αξίες τους. Είναι επίσης πολύ χρονικά ευαίσθητα. Το δημοφιλές πρότυπο τιμολόγησης Black Scholes είναι μια διαφορική εξίσωση που απαιτεί μια πιο εξελιγμένη δεξιότητα να κατανοήσει σωστά. Η εφαρμογή των αρχών των βασικών επιλογών μπορεί να μην επαρκεί για την αξιόπιστη διασφάλιση κερδών στην αγορά δικαιωμάτων προαίρεσης, επειδή τα μέσα αυτά είναι λιγότερο διαισθητικά από τα αποθέματα, πράγμα που σημαίνει ότι οι επιλογές δεν είναι κατάλληλες για όλους τους επενδυτές. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα όταν χρησιμοποιούνται ως στρατηγική μόχλευσης και όχι ως αντιστάθμιση.