Οι συνταξιούχοι έχουν βασιστεί για μεγάλο χρονικό διάστημα σε τίτλους σταθερής απόδοσης, από κρατικά ομόλογα σε εταιρικά ομόλογα, για να δημιουργήσουν ταμειακές ροές και να απομονωθούν από τις διακυμάνσεις της χρηματιστηριακής αγοράς. Παρόλα αυτά, οι επισφαλείς επιστροφές που προσφέρουν αυτά τα προϊόντα αυτές τις μέρες έχουν ωθήσει ορισμένους παλαιότερους επενδυτές να επιδιώξουν υψηλότερες αποδόσεις σε άλλα, πιο επικίνδυνα μέσα.

Μερικοί έχουν μετατρέψει σε ομολογίες υψηλής απόδοσης - εκείνες που εκδίδονται από επιχειρήσεις με χαμηλότερη πιστοληπτική ικανότητα - προσπαθώντας να χυθούν το χαρτοφυλάκιό τους. Η αγορά αυτών των αποκαλούμενων "junk bonds" αυξήθηκε σε $ 1. 3 δισεκατομμύρια μέχρι το τέλος του περασμένου έτους σημειώνοντας αύξηση άνω του 50% από το 2008. Μια άλλη διαδρομή που πολλοί επενδυτές έχουν διερευνήσει είναι αυτή των ομολόγων αναδυόμενων αγορών που εκδίδονται από εταιρείες ή κυβερνήσεις στις αναπτυσσόμενες χώρες. Κατά την τελευταία δεκαετία, αυτά τα ομόλογα αντιπροσώπευαν ένα από τα ταχύτερα αναπτυσσόμενα τμήματα της αγοράς χρέους.

Ωστόσο, οι οικονομικοί εμπειρογνώμονες προειδοποιούν ότι η ανάληψη πιο ασταθών επενδύσεων με την ελπίδα μεγαλύτερων αποδόσεων - ή "κυνηγούν απόδοση", όπως συχνά αποκαλείται - μπορεί να είναι μια επικίνδυνη επιχείρηση, ειδικά για εκείνους που ζουν έξω τα έτη συνταξιοδότησής τους. Στις περισσότερες περιπτώσεις οι ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας δεν έχουν την πολυτέλεια να αναπηδούν πίσω σε περίπτωση που τα προϊόντα αυτά ξαφνικά χτυπήσουν. (Για περισσότερες πληροφορίες, ανατρέξτε στο

Junk Bonds: Πάρα πολύ επικίνδυνο το 2016; )

Για να καταλάβουμε γιατί οι επενδυτές κοιτάζουν πέρα ​​από τα παραδοσιακά προϊόντα σταθερού εισοδήματος, πρέπει να δούμε μόνο την καθοδική πορεία των επιτοκίων. Ένα πενταετές σημείωμα του Δημοσίου απέδωσε σχεδόν 4% ετησίως πριν από την ύφεση. σήμερα οι επενδυτές μπορούν να περιμένουν περίπου 1,2% από την ίδια σημείωση. Είναι μια παρενέργεια των προσπαθειών της Federal Reserve για σχεδόν δεκαετίες, που έχουν ως αποτέλεσμα την ποσοτική χαλάρωση. Σε μια προσπάθεια να τονώσει την οικονομική ανάπτυξη, η Fed προχώρησε ενεργά στην αγορά κρατικών ομολόγων, αυξάνοντας έτσι τις τιμές τους και μειώνοντας τις αποδόσεις. Αυτή η πολιτική "χαλαρών χρημάτων" έχει επίσης μειώσει τα επιτόκια σε άλλα ομόλογα. Όταν η απόδοση των ομολόγων του Δημοσίου υποχωρεί, η απόδοση σε θέματα εταιρικού χρέους τείνει επίσης να μειώνεται.

Πάρτε εταιρικά ομόλογα επενδυτικής ποιότητας, ένα άλλο βασικό χαρτοφυλάκιο πολλών συνταξιοδοτικών χαρτοφυλακίων. Σε όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990 ακόμη και οι λαοί που αγόραζαν τα υψηλότερης αξίας ομόλογα θα μπορούσαν να υπολογίζουν σε αποδόσεις άνω του 6%. σήμερα τα ίδια αυτά ζητήματα παρέχουν λιγότερο από μια ετήσια απόδοση 4%. Αυτή η πραγματικότητα ασκεί μεγάλη πίεση στους επενδυτές -ιδίως στους συνταξιούχους που εξαρτώνται περισσότερο από την αγορά σταθερού εισοδήματος- να αναζητήσουν αλλού μια αξιοπρεπή επιστροφή. Υπάρχει όμως κίνδυνος για την άσκηση τίτλων υψηλότερου κινδύνου και υψηλότερης ανταμοιβής.

Πάρτε, για παράδειγμα, δεσμούς υψηλής απόδοσης. Ακόμη και με ένα εταιρικό ομόλογο που έχει βαθμολογία ΑΑΑ, υπάρχει πιθανότητα η εταιρεία να χρεωθεί.Όμως, για τις επιχειρήσεις με Βαθμολογία BB ή χαμηλότερη - τον ορισμό του Standard & Poor's για "ομόλογα junk" - οι πιθανότητες αυξάνονται σημαντικά. Επομένως, παρόλο που η δηλωθείσα απόδοση μπορεί να είναι υψηλότερη από τα ομόλογα υψηλής πιστοληπτικής ικανότητας, η συνολική της απόδοση σε ένα έτος κάτω μπορεί να είναι χειρότερη. Για παράδειγμα, ο Δείκτης Ομολογιακού Δείκτη υψηλού δείκτη iShares του Ηνωμένου Βασιλείου (ETF) έχασε 7,7% το 2015, ένα έτος όταν το ETF ομολόγων επενδυτικής ποιότητας έχασε μόλις 1,8%.

Στην περίπτωση των ομολόγων αναδυόμενων αγορών υπάρχουν πολλές άλλες ανησυχίες που πρέπει να ανησυχούν. Για παράδειγμα, ένα ομολογιακό δάνειο που εκδίδεται στο τοπικό νόμισμα θα μπορούσε να χάσει ξαφνικά αξία αν αποδυναμωθεί έναντι του δολαρίου. Στην πραγματικότητα, το ίδιο το φαινόμενο έχει καταστρέψει πολλά ταμεία EM τα τελευταία χρόνια. Προσθέστε σε αυτό το γεγονός ότι πολλές από αυτές τις οικονομίες συνδέονται με παγκόσμια προϊόντα όπως το πετρέλαιο. Ενώ οι τιμές ενέργειας μπορεί να ξαφνικά αυξηθούν, μπορούν απλά να πέσουν εύκολα, όπως έδειξαν οι αγορές τα τελευταία χρόνια. (Για περισσότερες πληροφορίες, ανατρέξτε στην ενότητα

Αναδυόμενες αγορές είναι πίσω

.) Υπάρχει κάποιος κίνδυνος καλός; Αυτό δεν σημαίνει ότι οι συνταξιούχοι θα πρέπει να προσπαθήσουν να απαλλάξουν τα αυγά φωλιά τους από κάθε κίνδυνο. Μπορεί να είναι εξίσου επικίνδυνο να είναι υπερβολικά συντηρητικό, όπως είναι να κινηθεί προς την αντίθετη κατεύθυνση. Το γεγονός είναι ότι οι περισσότεροι ηλικιωμένοι σήμερα αντιμετωπίζουν τη δυνατότητα μιας εκτεταμένης συνταξιοδότησης - η οποία θα μπορούσε να διαρκέσει δύο δεκαετίες ή και περισσότερο. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι περισσότεροι χρηματοοικονομικοί σχεδιαστές προτείνουν να διατηρήσετε ένα αρκετά μεγάλο χαρτοφυλάκιο στο χαρτοφυλάκιό σας για να αυξήσετε τα περιουσιακά στοιχεία που χρειάζεστε για 10 ή περισσότερα χρόνια κάτω από το δρόμο. Η κατανομή των μετοχών ίσων με 110 μείον την ηλικία σας είναι ένας αρκετά συνηθισμένος κανόνας σήμερα.

Εάν πρόκειται να διατηρήσετε ένα αρκετά μεγάλο μερίδιο των μετοχών, είναι πολύ σημαντικό να είστε προσεκτικοί με το υπόλοιπο χαρτοφυλάκιό σας. Τα κρατικά ομόλογα και ακόμη και τα υψηλής ποιότητας εταιρικά ομόλογα συμπληρώνουν τις μετοχές. Το τελευταίο παρέχει την ευκαιρία μακροπρόθεσμης ανάπτυξης, ενώ οι δύο πρώτες δρουν ως προπύργια κατά των περιοδικών διακυμάνσεων της αγοράς. Μόλις μετατρέψετε το τμήμα σταθερού εισοδήματος του γατούλα σας συνταξιοδότησης σε πιο επικίνδυνες επενδύσεις, δεν έχετε πλέον αυτή την άγκυρα.

Η κατώτατη γραμμή

Σε περιβάλλον χαμηλού επιτοκίου, είναι φυσικό μόνο για τους συνταξιούχους να αναζητούν υψηλότερες αποδόσεις. Ωστόσο, προσφέροντας υπερβολικό κίνδυνο σε ένα χαρτοφυλάκιο, θα μπορούσατε να δημιουργήσετε ακόμα μεγαλύτερα προβλήματα για τον εαυτό σας.