Η ταχεία αύξηση των εσόδων και των κερδών μπορεί να είναι κορυφαίες προτεραιότητες στις εταιρικές συνεδριακές αίθουσες, αλλά αυτές οι προτεραιότητες δεν είναι πάντα καλές για τους μετόχους. Συχνά μπαίνουμε στον πειρασμό να επενδύουμε μεγάλα ποσά σε επικίνδυνες ή ακόμα και ώριμες εταιρείες που χτυπούν το τύμπανο για γρήγορη ανάπτυξη, αλλά οι επενδυτές πρέπει να ελέγξουν ότι οι φιλοδοξίες ανάπτυξης μιας εταιρείας είναι ρεαλιστικές και βιώσιμες.

Η έλξη της ανάπτυξης
Ας το παραδεχτούμε, είναι δύσκολο να μην ενθουσιαστεί κανείς από την προοπτική ανάπτυξης. Επενδύουμε σε αναπτυξιακά αποθέματα επειδή πιστεύουμε ότι αυτές οι εταιρείες είναι σε θέση να πάρουν τα χρήματα των μετόχων και να την επανεπενδύσουν για μια απόδοση που είναι υψηλότερη από ό, τι μπορούμε να πάρουμε αλλού.

Εξάλλου, στην παραδοσιακή επενδυτική σοφία, η αύξηση των κερδών από τις πωλήσεις και η απόδοση των αποθεμάτων είναι αναπόφευκτα συνδεδεμένες. Στο βιβλίο του "One Up on Wall Street", ο επενδυτικός γκουρού Peter Lynch κηρύττει ότι οι τιμές των μετοχών ακολουθούν τα εταιρικά κέρδη με την πάροδο του χρόνου. Η ιδέα έχει κολλήσει επειδή πολλοί επενδυτές κοιτάζουν ευρύτατα για τις ταχύτερα αναπτυσσόμενες εταιρείες που θα παράγουν τη μεγαλύτερη εκτίμηση των μετοχών.

Είναι η ανάπτυξη ένα σίγουρο πράγμα;
Τούτου λεχθέντος, υπάρχει περιθώριο για συζήτηση σχετικά με αυτό τον κανόνα. Σε μια μελέτη του 2002 πάνω από 2.000 δημόσιες επιχειρήσεις, ο καθηγητής Οικονομικών του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, Cyrus Ramezani, ανέλυσε τη σχέση μεταξύ ανάπτυξης και μετοχικής αξίας. Το εκπληκτικό συμπέρασμά του ήταν ότι οι εταιρείες με την ταχύτερη αύξηση των εσόδων (μέση ετήσια αύξηση πωλήσεων 167% σε μια περίοδο 10 ετών) παρουσίασαν, κατά την εξεταζόμενη περίοδο, χειρότερη απόδοση των μετοχών από ό, τι οι εταιρείες με βραδύτερη ανάπτυξη (μέση αύξηση 26%). Με άλλα λόγια, οι εταιρείες που δεν μπόρεσαν να διατηρήσουν τα ποσοστά ανάπτυξής τους και τα αποθέματά τους υπέφεραν.

- <->

Οι κίνδυνοι
Η ταχεία ανάπτυξη φαίνεται καλή, αλλά οι εταιρείες μπορούν να αντιμετωπίσουν προβλήματα όταν μεγαλώνουν πολύ γρήγορα. Είναι σε θέση να συμβαδίζουν με την επέκτασή τους, να εκπληρώνουν εντολές, να προσλαμβάνουν και να εκπαιδεύουν επαρκείς υπαλλήλους; Η βιασύνη για την τόνωση των πωλήσεων μπορεί να αφήσει τις αναπτυσσόμενες εταιρείες με μια δυσκολότερη εμβάθυνση να αποκτήσουν τις ανάγκες τους σε μετρητά από τις επιχειρήσεις. Οι επικίνδυνες, ταχέως αναπτυσσόμενες νεοσύστατες επιχειρήσεις μπορούν να κάψουν χρήματα για χρόνια πριν δημιουργήσουν θετική ταμειακή ροή. Όσο υψηλότερο είναι το ποσοστό δαπανών για ανάπτυξη, τόσο μεγαλύτερες είναι οι πιθανότητες της εταιρείας να αναγκαστεί αργότερα να αναζητήσει περισσότερα κεφάλαια. Όταν δεν υπάρχει διαθέσιμο επιπλέον κεφάλαιο, υπάρχει μεγάλη δυσκολία για τις εταιρείες αυτές και τους επενδυτές τους.

Οι επιχειρήσεις συχνά προσπαθούν όλο και περισσότερο μεγάλες - και επικίνδυνες - ασχολούνται για να ωθήσουν τους ρυθμούς ανάπτυξης. Σκεφτείτε τον σειριακό αγοραστή WorldCom. Στη δεκαετία του 1990, η εταιρεία αύξησε τα ποσοστά ανάπτυξης άνω του 20% αγοράζοντας ελάχιστα γνωστές εταιρείες τηλεπικοινωνιών. Αργότερα απαιτούσε μεγαλύτερες και μεγαλύτερες εξαγορές για να δείξει εντυπωσιακά ποσοστά εσόδων και αύξηση κερδών. Με την ελπίδα να διατηρήσει τη δυναμική της ανάπτυξης, ο διευθύνων σύμβουλος της WorldCom, Bernie Ebbers, συμφώνησε να πληρώσει ένα επιβλητικό 115 δισεκατομμύρια δολάρια για την Sprint Corp.Ωστόσο, οι ομοσπονδιακές ρυθμιστικές αρχές μπλοκάρουν τη συμφωνία σχετικά με την αντιμονοπωλιακή νομοθεσία. Οι προοπτικές ανάπτυξης της WorldCom κατέρρευσαν, μαζί με την αξία της εταιρείας. Το μάθημα εδώ είναι ότι οι επενδυτές πρέπει να εξετάσουν προσεκτικά τη βιωσιμότητα των αναπτυξιακών στρατηγικών με γνώμονα τις προσφορές.

Είναι ρεαλιστική για την ανάπτυξη
Τελικά κάθε βιομηχανία ταχείας ανάπτυξης γίνεται μια βιομηχανία αργής ανάπτυξης. Ορισμένες εταιρείες, ωστόσο, εξακολουθούν να επεκτείνονται πολύ καιρό μετά την εξάντληση των ευκαιριών ανάπτυξης. Όταν οι διαχειριστές αγνοούν τη δυνατότητα να προσφέρουν στους επενδυτές μερίσματα και συνεχίζουν πεισματικά να χρεώνουν κέρδη σε επεκτάσεις που παράγουν αποδόσεις χαμηλότερες από εκείνες της αγοράς, τα κακά νέα είναι στον ορίζοντα για τους επενδυτές.

Για παράδειγμα, πάρτε την McDonald's - καθώς γνώρισε τις πρώτες απώλειές της το 2003 και η τιμή της μετοχής της πλησίασε ένα χαμηλό 10 ετών, η εταιρεία άρχισε τελικά να παραδεχτεί ότι δεν ήταν πλέον ένα αναπτυξιακό απόθεμα. Ωστόσο, για αρκετά χρόνια, ο McDonald's είχε μειώσει τα κέρδη και τα επιχειρήματα των αναλυτών ότι η μεγαλύτερη αλυσίδα fast-food στον κόσμο είχε κορεσθεί στην αγορά. Ανυπομονώντας να εγκαταλείψει την ανάπτυξη, η McDonald's επιτάχυνε το ρυθμό των ανοιγμάτων των εστιατορίων και των διαφημιστικών δαπανών. Η επέκταση όχι μόνο έσπασε τα κέρδη, αλλά έφαγε ένα τεράστιο κομμάτι της ταμειακής ροής της εταιρείας, το οποίο θα μπορούσε να μεταφερθεί στους επενδυτές ως μεγάλα μερίσματα.

Οι διευθύνοντες σύμβουλοι και οι διευθυντές έχουν καθήκον να θέσουν τα φρένα στην ανάπτυξη όταν δεν είναι βιώσιμα ή ανίκανα να δημιουργήσουν αξία. Αυτό μπορεί να είναι δύσκολο, επειδή οι διευθύνοντες σύμβουλοι συνήθως θέλουν να χτίσουν αυτοκρατορίες αντί να τις διατηρήσουν. Ταυτόχρονα, η αποζημίωση διαχείρισης σε πολλές εταιρείες συνδέεται με την αύξηση των εσόδων και των κερδών.

Ωστόσο, η υπερηφάνεια του CEO δεν εξηγεί τα πάντα: το επενδυτικό σύστημα ευνοεί την ανάπτυξη. Οι αναλυτές της αγοράς αξιολογούν ένα απόθεμα ανάλογα με την ικανότητά του να επεκτείνεται. η επιτάχυνση της ανάπτυξης λαμβάνει την υψηλότερη βαθμολογία. Επιπλέον, οι φορολογικοί κανόνες προνοούν την ανάπτυξη, αφού τα κεφαλαιακά κέρδη φορολογούνται σε χαμηλότερη φορολογική κλίμακα, ενώ τα μερίσματα αντιμετωπίζουν υψηλότερα ποσοστά φορολογίας εισοδήματος.

Η κατώτατη γραμμή Οι δικαιολογίες για γρήγορη ανάπτυξη μπορούν να συσσωρευτούν γρήγορα, ακόμη και όταν δεν είναι οι πιο συνετές προτεραιότητες. Οι εταιρείες που επιδιώκουν την ανάπτυξη με το κόστος της υποστήριξης μπορούν να κάνουν περισσότερο κακό παρά καλό. Κατά την αξιολόγηση εταιρειών με επιθετικές πολιτικές ανάπτυξης, οι επενδυτές πρέπει να καθορίσουν προσεκτικά κατά πόσο αυτές οι πολιτικές έχουν μεγαλύτερα μειονεκτήματα από τα οφέλη.