α:

Οι συμφωνίες ανταλλαγής επιτοκίων είναι, ως επίκεντρο, παράγωγα μέσα που βασίζονται στην αρχή του συγκριτικού πλεονεκτήματος. Για να δείτε πώς τα επιτόκια ανταλλαγής επιτοκίων ωφελούν και τα δύο μέρη, κατανοήστε τα κέρδη από το εμπόριο σε μια ρύθμιση μακροεντολών και, στη συνέχεια, εφαρμόστε αυτά τα μαθήματα σε συναλλαγές μικρού swap.

Υπάρχουν και άλλα πιθανά πλεονεκτήματα - οι ασυμμετρίες πληροφόρησης ενδέχεται να υπάρχουν στις κεφαλαιαγορές ή τα δύο μέρη μπορεί απλώς να έχουν διαφορετικά χαρακτηριστικά κινδύνου - αλλά τα πιο κοινά οφέλη προκύπτουν από συγκριτικά πλεονεκτήματα σε διαφορετικές πιστωτικές αγορές.

Κατανόηση του Συγκριτικού Πλεονεκτήματος

Το συγκριτικό πλεονέκτημα αναφέρεται στην ικανότητα μιας οντότητας να παράγει ένα αγαθό ή μια υπηρεσία με χαμηλότερο κόστος ευκαιρίας από μια άλλη οντότητα. Αυτή η ιδέα επικεντρώνεται στη σχετική απόδοση, όχι στην απόλυτη απόδοση.

Εξετάστε το ακόλουθο παράδειγμα: Κατά τη διάρκεια μίας ώρας εργασίας, ο Tom μπορεί είτε να φυτέψει πέντε δέντρα ή 10 θάμνους. Κατά την ίδια ώρα εργασίας, ο Τζέρι μπορεί είτε να φυτέψει δύο δέντρα είτε οκτώ θάμνους. Ο Τομ είναι απολύτως πιο αποτελεσματικός από τον Τζέρι στη φύτευση κάθε τύπου φυτού.

Ωστόσο, για κάθε θάμνο που φυτεύει ο Τομ, δίνει το μισό δέντρο (το κόστος ευκαιρίας του). Ο Τζέρι πρέπει να θυσιάσει μόνο το ένα τέταρτο ενός δέντρου για να φυτέψει έναν θάμνο. Ο Jerry είναι σχετικά πιο αποτελεσματικός στη φύτευση θάμνων από τον Tom. Αυτό είναι το συγκριτικό πλεονέκτημα του Jerry.

Ας υποθέσουμε ότι ο Τομ φυτεύει ένα δέντρο για τον Τζέρι σε αντάλλαγμα για τον Τζέρι που φυτεύει τρεις θάμνους γι 'αυτόν. Από μόνη της, ο Τομ θα έπρεπε κανονικά να εγκαταλείψει ένα και μισό δέντρα για να φυτέψει τρεις θάμνους. Ο Τζέρι θα πρέπει να εγκαταλείψει τέσσερις θάμνους για να φυτέψει ένα δέντρο μόνο του. Με την εξειδίκευση και την εμπορία, και τα δύο μέρη ωφελούνται.

Συγκριτικό πλεονέκτημα στις συμβάσεις ανταλλαγής επιτοκίων

Τώρα εξετάστε την πιο απλή έκδοση μιας ανταλλαγής επιτοκίων. Ένα μέρος διαπραγματεύεται τόκους με σταθερό επιτόκιο σε αντάλλαγμα πληρωμών επιτοκίου κυμαινόμενου επιτοκίου άλλου μέρους. Καθένα από αυτά δείχνει ένα συγκριτικό πλεονέκτημα σε μια συγκεκριμένη πιστωτική αγορά.

Μια εταιρεία με υψηλότερη πιστοληπτική ικανότητα, για παράδειγμα, πληρώνει λιγότερα για να αντλήσει κεφάλαια υπό τους ίδιους όρους από μια λιγότερο αξιόπιστη εταιρεία. Η πριμοδότηση δανεισμού που καταβάλλεται από την εταιρεία με χαμηλότερη βαθμολογία είναι μεγαλύτερη σε σχέση με το δανεισμό σταθερού επιτοκίου από ό, τι για τα δάνεια κυμαινόμενου επιτοκίου.

Παρόλο που η εταιρεία με την υψηλότερη πιστοληπτική ικανότητα θα μπορούσε να πάρει χαμηλότερους όρους τόσο στις αγορές σταθερού όσο και κυμαινόμενου επιτοκίου, έχει μόνο ένα συγκριτικό πλεονέκτημα σε μία από αυτές. Ας υποθέσουμε ότι η Εταιρεία AA μπορεί να δανειστεί στις αγορές σταθερού επιτοκίου στο 10% ή το εξάμηνο LIBOR στο LIBOR + 0. 35%. Η εταιρεία BBB μπορεί να δανειστεί σταθερά στις 11.25% ή το εξάμηνο LIBOR + 1%.

Και οι δύο θέλουν να δανειστούν 10 εκατομμύρια δολάρια για 10 χρόνια. Μια αμοιβαία κερδοφόρα συμφωνία ανταλλαγής μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο διαπραγμάτευσης ως εξής: Η εταιρεία ΑΑ δανείζεται με σταθερό επιτόκιο 10% και η BBB δανείζεται στο LIBOR + 1%. Η Εταιρεία ΑΑ συμφωνεί να καταβάλει τόκους BBB στο επιτόκιο LIBOR έξι μηνών (όχι + 1%) και λαμβάνει σταθερό επιτόκιο 9,9% σε αντάλλαγμα.

Το καθαρό αποτέλεσμα είναι ότι η Εταιρεία ΑΑ δανείζεται στην πραγματικότητα στο LIBOR + 0,1% ή 0,25% λιγότερο από ό, τι αν κατευθυνόταν απευθείας στους δανειστές κυμαινόμενου επιτοκίου. Η εταιρεία BBB δανείζει, καθαρά, σταθερό επιτόκιο 10,9% (το 1% για το LIBOR και το 9,9% για την ΑΑ), δηλαδή 0,35% μικρότερο από ένα άμεσο σταθερό δάνειο. Οι δύο εταιρείες έχουν διαιτητεύσει τις σχετικές διαφορές κόστους ευκαιρίας.