α:

Τα τελευταία χρόνια, οι κυβερνήσεις των κρατών έχουν γίνει ολοένα και πιο επιθετικές όσον αφορά την επιβολή των νόμων απαξίωσης. Ως αποτέλεσμα, πολλές επιχειρήσεις συνειδητοποιούν ότι φέρουν σημαντική ευθύνη εξαιτίας μιας ελλιπούς κατανόησης του τρόπου με τον οποίο η διαδικασία καταπάτησης μπορεί να επηρεάσει τους ισολογισμούς τους.

Στην πραγματικότητα, το συνολικό ποσό των εγκαταλελειμμένων περιουσιακών στοιχείων που διεκδικούν οι κρατικές κυβερνήσεις μέχρι το τέλος του 2014 ξεπέρασε τα $ 49. 5 δισ. Ευρώ. Φυσικά, μερικά κράτη ήταν πιο άπληστοι από τους άλλους, με τη Νέα Υόρκη και την Καλιφόρνια να οδηγούν το πακέτο στα έσοδα από την αποπληρωμή, με τα χέρια κάτω.

Τι είναι η φυγή;

Η απαγόρευση είναι η διαδικασία με την οποία μια κρατική κυβέρνηση αναλαμβάνει την κυριότητα των χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων που δηλώνονται αδρανή ή εγκαταλειμμένα. Πριν αρχίσει η διαδικασία, το συγκεκριμένο περιουσιακό στοιχείο πρέπει να παρέμεινε ανενεργό για ορισμένο χρονικό διάστημα. Η περίοδος νάρκης μπορεί να διαφέρει ανάλογα με την κατάσταση. είναι συνήθως τρία έως πέντε χρόνια, αν και μπορεί να είναι πολύ μεγαλύτερο.

Πώς μπορεί να επιδεινωθεί η επιχείρηση σας;

Η απαγόρευση μπορεί να είναι ένα τεράστιο ζήτημα για άτομα που χρησιμοποιούν στρατηγική buy-and-hold ή έχουν πολλαπλούς λογαριασμούς. Μπορεί να είναι εύκολο να ξεχάσετε να καταγράφετε τακτικά τη δραστηριότητα, θέτοντας τα περιουσιακά στοιχεία σε κίνδυνο να κηρυχθούν αδρανή. Ωστόσο, οι επιχειρήσεις έχουν περιουσιακά στοιχεία που κινδυνεύουν πέρα ​​από τους τραπεζικούς ή επενδυτικούς λογαριασμούς. Ενώ μια επιχείρηση μπορεί να χάσει τα περιουσιακά της περιουσιακά στοιχεία για να αποφύγει ακριβώς όπως ένα άτομο, είναι τα ποσά που μια επιχείρηση οφείλει σε άλλα μέρη που διατρέχουν τον μεγαλύτερο κίνδυνο. Σε αυτές τις περιπτώσεις, τα περιουσιακά στοιχεία ανήκουν σε άλλα μέρη, αλλά η επιχείρηση θεωρείται ο κάτοχος του λογαριασμού, ακριβώς όπως μια τράπεζα θα ήταν κάτοχος ενός αδρανούς λογαριασμού ταμιευτηρίου.

Όλα τα κράτη απαιτούν από τους κατόχους λογαριασμών, όπως οι τράπεζες και άλλες επιχειρήσεις, να αναφέρουν κάθε χρόνο αδρανείς ή εγκαταλελειμμένους λογαριασμούς. Εάν μια εταιρεία παραλείψει να συμβαδίσει με τις εκθέσεις της, μπορεί να υποβληθεί σε ελέγχους και κυρώσεις. Ωστόσο, τα εγκαταλελειμμένα περιουσιακά στοιχεία δεν αναφέρονται απλώς στο κράτος στο οποίο ενσωματώνεται η επιχείρηση. Αντ 'αυτού, πρέπει να αναφέρονται στο κράτος του ιδιοκτήτη του περιουσιακού στοιχείου. Εάν μια εταιρεία στη Νέα Υόρκη εκδίδει έλεγχο μερίσματος σε έναν μέτοχο στο Κολοράντο, για παράδειγμα, και παραμελεί να το τακτοποιήσει, η εταιρεία οφείλει να αναφέρει την εγκατεστημένη επιταγή στο Κολοράντο και όχι στη Νέα Υόρκη.

Δεδομένου ότι τα εγκαταλελειμμένα περιουσιακά στοιχεία υπόκεινται στους νόμους περί απαγκίστρωσης και στις υποχρεώσεις κράτησης άλλων κρατών, η εταιρεία πρέπει να παραμείνει σε επαφή με νόμους σε ολόκληρη τη χώρα.

Ποια επιχειρηματικά περιουσιακά στοιχεία μπορούν να απαλειφθούν;

Εκτός από τα στοιχεία ενεργητικού όπως οι τραπεζικοί λογαριασμοί, οι λογαριασμοί ταμιευτηρίου και οι τίτλοι - όπως τα αποθέματα, τα ομόλογα και τα αμοιβαία κεφάλαια - οι επιχειρήσεις μπορούν να ευθύνονται έναντι του κράτους για άλλα περιουσιακά στοιχεία, όπως μη πραγματοποιηθείσες επιταγές μισθών ή μερισμάτων, .

Οι ασφαλιστικές εταιρείες έχουν πέσει υπό ιδιαίτερη εξέταση εξαιτίας της δυνατότητας των κρατών να αποφεύγουν την απαίτηση από ασφάλιστρα ή επιστροφές ασφαλίστρων. Ο κλάδος ασφάλισης ζωής έχει στοχευθεί καθώς τα κράτη θέλουν να παράγουν έσοδα από τις μη ζητηθείσες προσόδους και τα ασφαλιστήρια συμβόλαια ζωής.

Ποινές για μη συμμόρφωση

Αν μια επιχείρηση διαπιστωθεί ότι δεν συμμορφώνεται με τους νόμους απαγόρευσης κάθε κράτους, μπορεί να επιβληθεί ποινή έως και 25.000 δολάρια ανά νόμο Uniform Unclaimed Property Act 1995 έως το 25% της αξίας της ιδιοκτησίας και έως 12% των τόκων. Για ορισμένες εταιρείες με μεγάλα περιουσιακά στοιχεία που κινδυνεύουν, αυτές οι ποινές μπορούν να προστεθούν γρήγορα.