α:

Οι οικονομολόγοι χρησιμοποιούν την κυκλική ροή των μοντέλων εισοδήματος ως ευριστικές συσκευές για να αντιπροσωπεύουν το πώς το νόμισμα ταξιδεύει από ένα μέρος της οικονομίας της αγοράς στο άλλο. Εμφανίζονται ως διαγράμματα, με διάφορες οντότητες που συνδέονται με ροή χρημάτων "βέλη" που βρόχο γύρω από το μοντέλο, δημιουργώντας συνεχή ροή. Χρησιμοποιώντας χρήματα για τη σύνδεση πολλών διαφορετικών οικονομικών παραγόντων, το μοντέλο κυκλικής ροής εισοδήματος καταδεικνύει την αλληλεξάρτηση και την αιτιότητα. Η κυκλική ροή των εισοδηματικών διαγραμμάτων μπορεί να αντιπροσωπεύει μια ισορροπία των νομισματικών κινήσεων για τα νοικοκυριά, τις επιχειρήσεις, τους κλάδους της βιομηχανίας, τις εθνικές οικονομίες και ακόμη και τις παγκόσμιες αγορές.

Η ιστορία των κυκλικών ροών μοντέλων εισοδήματος

Ο οικονομολόγος του 18ου αιώνα Richard Cantillon εισήγαγε την έννοια της κυκλικής ροής στο "Δοκίμιο για τη φύση του εμπορίου γενικά". Στο αρχικό μοντέλο του, ο Καντίλλον συζήτησε την επίδραση των ανταλλαγών αγροτικών προϊόντων μεταξύ ιδιοκτητών ακινήτων, αγροτών, εργάτων, επιχειρηματιών και τεχνιτών.

Με την πάροδο του χρόνου, διάφοροι οικονομολόγοι συνέβαλαν στην κατανόηση και παρουσίαση μοντέλων κυκλικής ροής. Στα μοντέλα του, ο Karl Marx διέκρινε την απλή αναπαραγωγή των προϊόντων και την εκτεταμένη αναπαραγωγή του κεφαλαίου, γεγονός που θα μπορούσε να οδηγήσει σε ανισορροπίες μεταξύ παραγωγής και κατανάλωσης. Ο John Maynard Keynes αμφισβήτησε το νεοκλασικό κυκλικό μοντέλο εισοδήματος, υποστηρίζοντας ότι η προσφορά δεν δημιούργησε αναγκαστικά το δικό του αίτημα, μια θεωρία γνωστή ως νόμος του Say, και ότι οι ανεπαρκείς δαπάνες θα μπορούσαν να θέσουν σε κίνδυνο μια οικονομία.

Ωστόσο, ήταν ο Αμερικανός οικονομολόγος Frank Knight ο οποίος παρουσίασε για πρώτη φορά το σύγχρονο μοντέλο κυκλικής ροής εισοδήματος. Ο Ιππότης ενσωμάτωσε μια κυκλοφορία χρημάτων μεταξύ ατόμων και οικογενειών και επιχειρήσεων ως ομάδα. Ο Knight δήλωσε: "Ο γενικός χαρακτήρας ενός επιχειρηματικού συστήματος μπορεί να απεικονιστεί με ένα διάγραμμα που δείχνει την ανταλλαγή παραγωγικής ισχύος για καταναλωτικά αγαθά και επιχειρηματικές μονάδες, με τη μεσολάβηση της κυκλοφορίας χρήματος."

AD:

Θεωρία στην πρακτική

Το βασικό διάγραμμα κυκλικής ροής έχει δύο θεμελιώδη συστατικά, το ένα τροφοδοτεί το άλλο, που δημιουργούν έναν συνεχή συμβιωτικό βρόχο. Κάποιος μπορεί να χαρακτηριστεί ως "αγορά αγαθών και υπηρεσιών", ενώ ο άλλος παρουσιάζει την "αγορά για παράγοντες παραγωγής". Οι αγορές παραγώγων αποτελούνται από γη, εργασία, κεφάλαιο και άλλες παραγωγικές εισροές. Τα αγαθά και οι υπηρεσίες είναι απλά τα τελικά προϊόντα που αγοράζουν οι καταναλωτές από τις επιχειρήσεις.

Οι επιχειρήσεις πληρώνουν εργάτες για την ανάπτυξη εμπορεύσιμων αγαθών και υπηρεσιών, οι οποίοι στη συνέχεια ενεργούν ως καταναλωτές για την αγορά αυτών των τελικών προϊόντων. Τα έσοδα από πωλήσεις χρησιμοποιούνται για την αγορά πρόσθετων παραγόντων και η όλη διαδικασία αρχίζει ξανά.

Οι σύγχρονοι οικονομολόγοι αγνοούν σε μεγάλο βαθμό την κυκλική ροή του εισοδηματικού μοντέλου ως υπερβολικά απλοϊκή, παραλείποντας να λογοδοτήσουν για τις εξωτερικές αγορές, την κυβερνητική παρέμβαση, τα απόβλητα, τους κύκλους των επιχειρήσεων και μια σειρά άλλων μεταβλητών.Πιο πολύπλοκες εκδόσεις έχουν δημιουργηθεί για να παρουσιάζουν πιο ρεαλιστικές ροές και να λαμβάνουν υπόψη τις διαρροές και τις ενέσεις. Η πιο αξιόλογη σύγχρονη ερμηνεία είναι γνωστή ως το μοντέλο "Five Sector".

Παρά τους πραγματικούς περιγραφικούς περιορισμούς, η κυκλική ροή του εισοδήματος εξακολουθεί να είναι χρήσιμο εργαλείο. Μπορεί να επιδείξει αλληλεξάρτηση μεταξύ οικονομικών παραγόντων. δείχνουν πώς η ροή χρημάτων, ή η αξία, σε μια οικονομία είναι συνεχής σε φύση. δείχνουν το ρόλο της αποταμίευσης και των επενδύσεων · να εισαγάγει τη δομή κεφαλαίου. και να τονίσει την περίπλοκη αμφίδρομη φύση της προσφοράς και της ζήτησης.