α:

Υπάρχουν δύο ευρέως αναγνωρισμένες λειτουργίες επενδυτικών τραπεζών: η διαμεσολάβηση και η εμπορία κεφαλαίων. Αυτά είναι ξεχωριστά και ξεχωριστά από τις λειτουργίες που συνήθως συνδέονται με εμπορικές τράπεζες, οι οποίες δέχονται καταθέσεις και δάνουν. Οι επενδυτικές τράπεζες αποτελούν κρίσιμους παράγοντες της διαμόρφωσης κεφαλαίου και του καθορισμού των τιμών. Βοηθούν επίσης στον συντονισμό της παρούσας και της μελλοντικής κατανάλωσης.

Παρόλο που οι λειτουργίες της επενδυτικής τραπεζικής και της εμπορικής τραπεζικής είναι διαφορετικές, η διάκριση μεταξύ επενδυτικών και εμπορικών τραπεζών είναι πιο σημαντική στις Ηνωμένες Πολιτείες απ 'ό, τι στον υπόλοιπο κόσμο.

Επενδυτικές Τράπεζες έναντι Εμπορικές Τράπεζες

Το 1933, το Κογκρέσο του Ηνωμένου Βασιλείου πέρασε το νόμο Glass-Steagall. Μια από τις βασικές διατάξεις του νόμου δημιούργησε μια νομική διάκριση μεταξύ των πράξεων μιας επενδυτικής τράπεζας και μιας εμπορικής τράπεζας. Επιπλέον, έγινε παράνομη για κάθε μία εταιρεία να εκτελεί τόσο τις εταιρείες όσο και τις εταιρείες χαρτοφυλακίου για να κατέχουν συνδεδεμένες εταιρείες και των δύο ειδών.

Οι επενδυτικές τράπεζες δεν μπορούσαν πλέον να δέχονται καταθέσεις ή να δανείζουν. Οι εμπορικές τράπεζες δεν μπορούσαν πλέον να έχουν συμφέροντα ασφαλείας στο Ηνωμένο Βασίλειο, αν και δεν εφαρμόστηκαν τέτοιοι περιορισμοί στις ξένες επενδύσεις. Αυτά τα εμπόδια διευκολύνθηκαν με το νόμο Gramm-Leach-Bliley του 1999.

Το Ηνωμένο Βασίλειο παραμένει η μόνη χώρα που έχει ποτέ διαχωρίσει νομικά τις επενδύσεις και την εμπορική τραπεζική με αυτόν τον τρόπο.

Επενδυτική Τραπεζική και Ανάπτυξη Κεφαλαίου

Στις σύγχρονες μικτές οικονομίες, τόσο οι κυβερνήσεις όσο και οι μεγάλες εταιρείες βασίζονται στις επενδυτικές τράπεζες για την άντληση κεφαλαίων. Ιστορικά, οι επενδυτικές τράπεζες ταιριάζουν με αυτούς που πωλούν τίτλους με αυτούς τους επενδυτές. Αυτό είναι γνωστό ως "προσθήκη ρευστότητας" σε μια αγορά.

Για το ρόλο τους, οι επενδυτικοί τραπεζίτες ανταμείβονται ως μεσάζοντες ή μεσάζοντες. Συνδυάζοντας τους παραγωγούς με τους αποταμιευτές, η οικονομική ανάπτυξη γίνεται πιο αποτελεσματική και οι επιχειρήσεις αναπτύσσονται πιο γρήγορα.

Υπάρχει κάποια συζήτηση για το γιατί το κόστος της χρηματοπιστωτικής διαμεσολάβησης αυξήθηκε κατά το μεγαλύτερο μέρος του 20ού αιώνα. Το κόστος των περισσότερων άλλων μορφών επιχειρηματικών δραστηριοτήτων μειώθηκε κατά την ίδια περίοδο, ωστόσο αυξήθηκε το ποσοστό των χρηματοοικονομικών συναλλαγών που πραγματοποιούν οι επενδυτές τραπεζίτες. Αυτό φαίνεται να δείχνει ότι η βιομηχανία έγινε λιγότερο αποτελεσματική.

Συντονισμός της προηγούμενης και μελλοντικής κατανάλωσης

Οι επενδυτικές τράπεζες συνεργάζονται με τις εμπορικές τράπεζες για να βοηθήσουν στον προσδιορισμό των κυριότερων επιτοκίων της αγοράς. Παρόλο που υπάρχουν διαφορετικά επιτόκια για εμπορικά και επενδυτικά προϊόντα, όλα τα επιτόκια επηρεάζουν το ένα το άλλο.

Για παράδειγμα, αν ήταν δυνατό να κερδίσετε επιτόκιο 2% επί διετούς πιστοποιητικού κατάθεσης ή τόκου 4% επί διετούς Treasury, οι επενδυτές θα οδηγούσαν την τιμή των Treasurys (μείωση της απόδοσης) και θα απομακρυνόταν από τα ομόλογα (οδηγώντας το ρυθμό που θα έπρεπε να προσφέρουν οι τράπεζες).Με τον τρόπο αυτό, τα επιτόκια τείνουν πάντα να κινούνται ο ένας προς τον άλλο.

Τα επιτόκια της αγοράς καθορίζουν επίσης πόσο κερδοφόρα είναι η εξοικονόμηση και πόσο ακριβό είναι να δανειστείτε. Αυτό βοηθάει στον συντονισμό της χρήσης των πόρων με την πάροδο του χρόνου. Όταν τα επιτόκια είναι υψηλά, εξοικονομούνται περισσότερα χρήματα για μελλοντική κατανάλωση. Το αντίθετο ισχύει όταν τα ποσοστά είναι χαμηλά.

Οι αποδοτικότερες τράπεζες επενδύσεων καθιερώνουν επιτόκια της αγοράς, οι πιο αποτελεσματικοί πόροι μπορούν να συντονιστούν μεταξύ των σημερινών και των μελλοντικών αναγκών.