α:

Οι περισσότερες συμβάσεις παραγώγων έχουν προβλέψεις που επιτρέπουν την πρόωρη λήξη και τον συμψηφισμό της αρχικής επένδυσης. Οι πρόωροι τερματισμοί συνδέονται στενά με τις διατάξεις περί συμψηφισμού. μια διάταξη τερματισμού καθορίζει πότε πρέπει να λήξει μια σύμβαση και μια διάταξη κλεισίματος συμψηφισμού καθορίζει τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να λήξει.

Τα δικαιώματα τερματισμού ενδέχεται να διαφέρουν ανάλογα με τον τύπο του μέσου και τη φερεγγυότητα των εμπλεκόμενων μερών. Εάν ένα συμβαλλόμενο μέρος σε σύμβαση παραγώγων αναγκάζεται να πτωχεύσει, το άλλο μέρος έχει μερικές φορές το δικαίωμα να τερματίσει τις συναλλαγές αμέσως. Αυτή η πρακτική αμφισβητήθηκε στο δικαστήριο και υπήρξαν συντονισμένες προσπάθειες για να τερματιστούν οι ρήτρες τερματισμού πτώχευσης από μεγάλα θεσμικά όργανα, όπως η Ομοσπονδιακή Εταιρεία Ασφάλισης Καταθέσεων (FDIC) και η Τράπεζα της Αγγλίας.

Συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης

Τα συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης μπορούν να τερματιστούν με διάφορους τρόπους. Ορισμένες συμφωνίες δημιουργούνται ως συμβάσεις τακτοποιημένες με μετρητά. Μέσα από αυτό, μια θέση μπορεί να παραμείνει ανοιχτή μετά τη λήξη και να σηματοδοτήσει το περιθώριο που πρόκειται να διατεθεί στην αγορά.

Οι έμποροι μπορούν επίσης να κλείσουν με τη λήξη τους, καθυστερώντας εάν η αρχική τους προθεσμιακή θέση ήταν μικρή (ή αντίστροφα). Υπάρχει ο κίνδυνος μια μετατόπιση των τιμών να προκαλέσει μεγαλύτερη απώλεια.

Μπορούν επίσης να γίνουν εναλλακτικές ρυθμίσεις σε συμβόλαιο μελλοντικής εκπλήρωσης για την παράδοση των υποκείμενων προϊόντων ή εμπορευμάτων. Για παράδειγμα, ο μακρύς κάτοχος μπορεί να αποδεχτεί πρόωρα το υποκείμενο περιουσιακό στοιχείο και να πληρώσει τη σύντομη θέση στην αρχική τιμή διακανονισμού.

Ημερομηνίες τερματισμού πληρωμών και ημερομηνίες νωρίτερα τερματισμού των συμβάσεων ανταλλαγής

Για τα περισσότερα παράγωγα που δεν είναι συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης, η πρόωρη λήξη κανονικά επιτρέπεται στην αρχική σύμβαση σε καθορισμένη ημερομηνία πριν από τη λήξη. Όσον αφορά τις συμβάσεις ανταλλαγής όπου ένας αντισυμβαλλόμενος αθετεί, η ρήτρα καταργήσεως της ανταλλαγής καθιστά τον αθέμιτο αντισυμβαλλόμενο να αποζημιώσει το άλλο μέρος.

Οι περισσότερες συμφωνίες ανταλλαγής (swaps) συνάπτονται στο πλαίσιο της κύριας συμφωνίας ανταλλαγής swaps και παραγώγων της Ένωσης. Αυτή η συμφωνία δημιουργήθηκε το 1985 και έχει αλλάξει πολλές φορές από τότε, αλλά ο ρόλος της είναι να επιτρέψει τη μέγιστη ευελιξία, συμπεριλαμβανομένου του τερματισμού, διατηρώντας παράλληλα κάποια συνέπεια στις συναλλαγές ανταλλαγής.