a:

Σύμφωνα με το Treasury Direct, τα επιτόκια από τα ομόλογα εξοικονόμησης της ΕΕ του Ηνωμένου Βασιλείου φορολογούνται σε ομοσπονδιακό επίπεδο, αλλά όχι το κράτος ή το τοπικό επίπεδο εισοδήματος. Επίσης, φορολογείται μέσω ομοσπονδιακών και κρατικών περιουσιακών στοιχείων, δωρεών και ειδικών φόρων κατανάλωσης. Το ενδιαφέρον για το ποσό που μπορεί να εξαργυρωθεί μια ομολογία πάνω από την ονομαστική αξία του ομολόγου, που είναι η αρχική τιμή αγοράς.

Η κυριότητα του ομολόγου διέπει ποιος είναι υπεύθυνος για την πληρωμή του φόρου επί των τόκων. Εάν ένα άτομο αγοράσει το ομόλογο και είναι ο μόνος ιδιοκτήτης για τη ζωή του ομολόγου, το πρόσωπο αυτό οφείλει τους φόρους επί των τόκων. Εάν ένα παιδί είναι ο μοναδικός ιδιοκτήτης, ένας γονέας μπορεί να αναφέρει τους τόκους επί του ομολόγου και να καταβάλει τους φόρους επί της φορολογικής δήλωσης του γονέα. Εάν ένα άτομο αγοράσει το ομολογιακό δάνειο και προσθέσει ένα άλλο πρόσωπο στο ομολογιακό δάνειο ως συνιδιοκτήτης και το πρόσωπο αυτό παραμένει ως έχει για τη διάρκεια του ομολόγου, ο αγοραστής είναι υπεύθυνος για τους φόρους. Αν ένα πρόσωπο αγοράσει το ομολογιακό δελτίο και απαριθμεί ένα άλλο πρόσωπο ως μοναδικό κάτοχο του ομολόγου, το πρόσωπο που αναφέρεται ως ιδιοκτήτης είναι υπεύθυνο για το συμφέρον. Εάν δύο άτομα χωρίσουν την τιμή αγοράς του ομολόγου, κάθε πρόσωπο είναι υπεύθυνο για το ποσοστό των φόρων που αντιπροσωπεύει το ποσοστό του ποσοστού συμμετοχής στο ομολογιακό δάνειο. Για παράδειγμα, εάν ο Jim και ο Bill αγοράσουν ένα δολάριο αξίας $ 1000 με τον Jim να πληρώνει 400 δολάρια και ο Bill να πληρώσει $ 600, ο Jim είναι υπεύθυνος για το 40% των φόρων και ο Bill είναι υπεύθυνος για το 60% των φόρων.

Η εξαίρεση από τον κανόνα της αναλογίας είναι για τους συζύγους που ζουν σε κράτη κοινοτικής ιδιοκτησίας και οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για το ήμισυ των φόρων εάν καταθέτουν χωριστά τους φόρους τους. Οι φόροι μπορούν επίσης να χωριστούν εάν υπάρχει διαδοχή κυριότητας: Όταν ένα ομόλογο αλλάζει τα χέρια, οι ιδιοκτήτες ευθύνονται μόνο για τους φόρους επί του τμήματος του τόκου που συγκεντρώθηκε κατά τη διάρκεια κάθε περιόδου ιδιοκτησίας. Αν λοιπόν η Jill ανήκει σε ένα ομολογιακό δάνειο από το 2003 έως το 2007 πριν την παραχωρήσει στην Amy, που την έχει κατοχή από τότε, η Jill πρέπει να πληρώσει τους φόρους επί των δεδουλευμένων τόκων μεταξύ 2003 και 2007 και η Amy θα πρέπει να πληρώσει τους φόρους επί των τόκων που εισπράχθηκαν μετά το 2007. <

Οι ιδιοκτήτες μπορούν να περιμένουν να πληρώσουν τους φόρους όταν εξοφλήσουν το ομολογιακό δάνειο, όταν λήξει το ομολογιακό δάνειο ή όταν παραιτηθεί από το ομολογιακό δάνειο σε άλλο κάτοχο. Εναλλακτικά, μπορούν να καταβάλλουν τους φόρους ετησίως, καθώς δημιουργούνται τόκοι. Οι περισσότεροι ιδιοκτήτες επιλέγουν να αναβάλουν τους φόρους έως ότου εξαργυρώσουν το ομόλογο. Ένα ομόλογο που έχει λήξει και έχει σταματήσει να κερδίζει τόκους θεωρείται αυτόματα εξαργυρωμένο και το επιτόκιο αναφέρεται στο IRS. Το εισόδημα είναι το εισόδημα από τόκους και αναφέρεται σε ένα 1099-INT και ο ιδιοκτήτης το συμπεριλαμβάνει στην ετήσια φορολογική δήλωση. Αν ένας ιδιοκτήτης αποφασίσει να αναφέρει τα έσοδα από τόκους ετησίως, τα έσοδα από το εν λόγω ομόλογο και όλα τα υπόλοιπα ομόλογα αποταμίευσης για τον ίδιο ιδιοκτήτη πρέπει να συνεχίσουν να καταγράφονται ετησίως. Το ενδιαφέρον εξακολουθεί να συσσωρεύεται και δεν εισπράττεται.Μόλις ο τίτλος λήξει, ο ιδιοκτήτης πρέπει να ενημερώσει την IRS ότι ο τόκος έχει καταβληθεί ετησίως.