Η ασφάλιση ζωής παρέχει οικονομική προστασία σε εκατομμύρια ανθρώπους στην Αμερική και σε όλο τον κόσμο. Όχι όλες οι πολιτικές ζωής αγοράζονται από άτομα. πολλές εταιρείες και άλλα ιδρύματα χρησιμοποιούν επίσης ασφάλεια ζωής για διάφορους σκοπούς, όπως η παροχή ρευστότητας. Ωστόσο, οι κανόνες που διέπουν την εταιρική ιδιοκτησία της ασφάλισης ζωής είναι κάπως πιο περίπλοκοι από ό, τι για τις ατομικές ή ομαδικές πολιτικές. Αυτό το άρθρο εξετάζει την ιστορία, το σκοπό και τη φορολογία της εταιρικής ασφάλισης ζωής (COLI) στην Αμερική.

ΔΕΙΤΕ: Πόση ασφάλεια ζωής πρέπει να μεταφέρετε;

Φύση και Σκοπός της COLI Όπως δηλώνει το όνομα, η COLI αναφέρεται στην ασφάλεια ζωής που αγοράζεται από μια εταιρεία για δική της χρήση. Η εταιρεία είναι είτε ο πλήρης είτε μερικός δικαιούχος της πολιτικής και ένας υπάλληλος ή ομάδα εργαζομένων, ιδιοκτήτης ή οφειλέτης αναφέρεται ως ασφαλισμένος (οι). Βασικά, η COLI διαφέρει από τις πολιτικές ομαδικής ασφάλισης ζωής που συνήθως προσφέρονται στους περισσότερους ή σε όλους τους υπαλλήλους μιας επιχείρησης, επειδή αυτός ο τύπος ασφάλισης έχει σχεδιαστεί για την προστασία των εργαζομένων και των οικογενειών τους και όχι της ίδιας της εταιρείας. Η COLI μπορεί να διαρθρωθεί με πολλούς διαφορετικούς τρόπους για να επιτύχει πολλούς διαφορετικούς στόχους. Ένα από τα πιο συνηθισμένα είναι η χρηματοδότηση ορισμένων τύπων μη επιλεχθέντων σχεδίων, όπως μια πολιτική ασφάλισης ζωής διαιρεμένου δολαρίου που επιτρέπει στην εταιρεία να ανακτήσει την ασφάλισή της στην πολιτική, ονομάζοντας τον εαυτό της ως δικαιούχο για το ποσό της καταβληθείσας πριμοδότησης, το υπόλοιπο πηγαίνει στον εργαζόμενο ο οποίος είναι ασφαλισμένος στο συμβόλαιο. Άλλες μορφές της COLI περιλαμβάνουν την ασφάλεια ζωής βασικών προσώπων που καταβάλλει στην εταιρεία ένα επίδομα θανάτου μετά το θάνατο ενός βασικού υπαλλήλου και συμφωνίες αγοράς / πώλησης που χρηματοδοτούν την εξαγορά ενός αποθανόντος εταίρου ή ιδιοκτήτη μιας επιχείρησης. Σε πολλές περιπτώσεις, το επίδομα θανάτου χρησιμοποιείται για την αγορά μέρους ή του συνόλου των μετοχών του εταιρικού κεφαλαίου που ανήκει στον αποθανόντα (π.χ. Η COLI χρησιμοποιείται επίσης συχνά ως μέσο για την ανάκτηση του κόστους χρηματοδότησης διαφόρων τύπων παροχών σε εργαζόμενους.

Η ιστορία της COLI Η COLI υπήρξε σε μία ή την άλλη μορφή εδώ και πάνω από 100 χρόνια. το ψευδώνυμό του ως "νεκρό αγρότισσα" προέρχεται από τη Ρωσία του 19ου αιώνα, όπου οι φεουδάρχες δουλοπάροικοι αγοράστηκαν και πωλήθηκαν ως περιουσίες από τους πλούσιους. Μέλη της άρχουσας τάξης θα μπορούσαν να «αγοράσουν» νεκρούς δουλοπάροικους που είχαν υπολογιστεί σε προηγούμενες μαρτυρίες από τους πρώην ιδιοκτήτες τους σε μια νοσηρή προσπάθεια να αποκτήσουν ασφάλεια για να λάβουν δάνεια. Οι εταιρείες χρησιμοποίησαν την COLI στην Αμερική 100 χρόνια αργότερα για να εκμεταλλευτούν ένα κενό στον εσωτερικό κώδικα εσόδων που επέτρεπε μια μορφή φορολογικού αρμπιτράζ, όπου ο ιδιοκτήτης μιας ασφαλιστικής συμβολαίου ζωής μπορούσε να πάρει μεγάλα δάνεια από την αξία μετρητών της πολιτικής και έπειτα να πληρώσει εκπεστέους τόκους σχετικά με τις πληρωμές πίσω στην πολιτική, η οποία με τη σειρά της δεν υπολογίστηκε ως εισόδημα για τον ιδιοκτήτη της πολιτικής.Η Υπηρεσία Εσωτερικών Εισοδημάτων (IRS) περιορίζει τελικά αυτό το κενό σε χρηματικό ποσό αξίας 50.000 δολαρίων ανά πολιτική, αλλά η χρήση του COLI ως φορολογικού καταφυγίου συνεχίστηκε στη δεκαετία του 1980, όταν πολλές επιχειρήσεις θα αγόραζαν πολιτικές για μεγάλο αριθμό χαμηλότερων υπαλλήλων ( συχνά χωρίς τη γνώση και / ή τη συγκατάθεσή τους) και στη συνέχεια να λάβουν δάνεια από τις χρηματικές αξίες αυτών των πολιτικών. Οι φορολογικές ελαφρύνσεις που έλαβαν οι επιχειρήσεις ήταν συχνά μεγαλύτερες από το πραγματικό κόστος των καταβληθέντων ασφαλίστρων. Επιπλέον, η εταιρεία θα εισπράξει το όφελος θανάτου από την πολιτική εάν ο εργαζόμενος πέθανε, αφήνοντας ελάχιστα ή τίποτα για την οικογένεια ή την περιουσία του εργαζομένου. Η δεκαετία του 1990 είδε την κατάρρευση ενός μεγάλου μέρους αυτής της δραστηριότητας, καθώς η IRS κατέστρεψε τις πρακτικές αυτές στα φορολογικά δικαστήρια και κέρδισε κυρίως ευνοϊκές αποφάσεις.

Ο ισχύων φορολογικός νόμος για την COLI Οι φορολογικοί κανόνες που αφορούν την COLI είναι αρκετά περίπλοκοι και σε κάποιες περιπτώσεις ποικίλλουν επίσης κάπως από το ένα κράτος στο άλλο. Η ασφάλιση ζωής είναι ένα από τα πλέον φορολογικά πλεονεκτούμενα οχήματα. το όφελος θανάτου από οποιαδήποτε πολιτική ζωής είναι πάντα αφορολόγητο για ατομικές και ομαδικές πολιτικές. Ωστόσο, αυτό δεν ισχύει πάντα για πολιτικές που ανήκουν σε εταιρείες. Σε μια προσπάθεια να περιοριστεί η φοροδιαφυγή των εταιρειών μέσω της χρήσης του COLI, αυτές οι πολιτικές πρέπει τώρα να πληρούν αρκετά κριτήρια για να διατηρήσουν το φορολογικά πλεονεκτικό τους καθεστώς:

• Οι πολιτικές COLI μπορούν να αγοραστούν μόνο στο υψηλότερο από το ένα τρίτο των εργαζομένων.
• Οποιοσδήποτε υπάλληλος ονομάζεται ως ασφαλισμένος σε πολιτική COLI πρέπει να λάβει γραπτή ειδοποίηση πριν από την αγορά της πολιτικής της εταιρείας για την πρόθεση να ασφαλίσει τον εργαζόμενο και επίσης το ποσό κάλυψης.
• Ο υπάλληλος πρέπει επίσης να λάβει γραπτή ειδοποίηση εάν η εταιρεία είναι μερική ή ολική δικαιούχος της πολιτικής.

Υπάρχουν δύο περιπτώσεις όπου αυτές οι ειδοποιήσεις δεν είναι απαραίτητες προκειμένου η εταιρεία να λάβει ένα αφορολόγητο επίδομα θανάτου. Το πρώτο είναι όταν ένας ασφαλισμένος υπάλληλος πεθαίνει ο οποίος εργάστηκε για τον εργοδότη οποιαδήποτε στιγμή κατά τη διάρκεια του προηγούμενου έτους. (Ο κανόνας αυτός εμποδίζει τις εταιρείες να συνεχίσουν να εφαρμόζουν πολιτικές επ 'αόριστον σε πρώην εργαζόμενους που δεν απασχολούνται πλέον στην επιχείρηση.) Το άλλο ισχύει για τους διευθυντές και τους εργαζομένους με υψηλό βαθμό αποζημίωσης. κάθε εξόφληση θανάτου που καταβάλλεται μετά το θάνατο αυτού του είδους εργαζομένου απαλλάσσεται επίσης από τη φορολογία. Αλλά τα χρήματα που τοποθετούνται σε πολιτικές αξίας μετρητών από τις εταιρείες αυξάνονται φορολογικά, όπως και για τα άτομα. Ωστόσο, το ζήτημα του κατά πόσον οι οικογένειες των ασφαλισμένων ή άλλοι δικαιούχοι ορισμένων πολιτικών της COLI θα μπορούσαν να λαμβάνουν παροχές αφορολόγητου θανάτου έχουν επίσης αποτελέσει αντικείμενο διαφορών. Αρχικά, το IRS απαγόρευε την απαλλαγή από την απαλλαγή από την απαλλαγή από το φόρο, τελικά ανακάλεσε και επέτρεψε την καταβολή των ασφαλιστηρίων συμβολαίων χωρίς φόρους σε οικογένειες και άλλους κληρονόμους, παρόλο που δήλωνε ότι θεωρούσε ότι το επίδομα θανάτου σε αυτήν την περίπτωση πρέπει να φορολογείται σύμφωνα με την ερμηνεία της φορολογικής νομοθεσίας.

Συμπέρασμα Η εταιρική ασφάλιση ζωής χρησιμοποιείται από εταιρείες για την επίτευξη πολλών τύπων στόχων και οι κανόνες και η φορολογία της είναι σύνθετα θέματα που σε ορισμένες περιπτώσεις υπόκεινται σε κάποια ερμηνεία.Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με αυτό το θέμα, συμβουλευτείτε τον οικονομικό σας σύμβουλο.