Σε όλη την ηλικία, ο χρυσός έχει γοητεύσει πολλούς πολιτισμούς και κοινωνίες. Στον σημερινό μας κόσμο μετά το χρυσό πρότυπο, πολλοί πιστεύουν ότι με την αστάθεια που σημειώθηκε κατά την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα, θα πρέπει να επιστραφεί κάποια μορφή χρυσού προτύπου. Τα χρυσά πρότυπα που εφαρμόστηκαν τον 19ο και τον 20ό αιώνα είχαν εγγενή προβλήματα. Λόγω αυτής της βραχώδους ιστορίας, πολλοί άνθρωποι δεν συνειδητοποιούν ότι ο χρυσός, υπό το σημερινό σύστημα ελεύθερης αγοράς, είναι ένα νόμισμα.

Ο χρυσός έχει συχνά θεωρηθεί σε σχέση με το δολάριο ΗΠΑ, κυρίως επειδή ο χρυσός συνήθως διατιμάται σε δολάρια ΗΠΑ και υπάρχει μια γενική αντίστροφη συσχέτιση μεταξύ των τιμών των ΗΠΑ και του χρυσού. Αυτοί οι παράγοντες πρέπει να ληφθούν υπόψη όταν βλέπουμε ότι η τιμή του χρυσού είναι απλώς μια συναλλαγματική ισοτιμία: Με τον ίδιο τρόπο θα μπορούσε κανείς να ανταλλάξει δολάρια ΗΠΑ με γιεν Ιαπωνίας, ένα χάρτινο νόμισμα μπορεί επίσης να ανταλλαγεί με χρυσό. (Μάθετε περισσότερα για την προέλευση του νομίσματος, διαβάστε την ιστορία των χρημάτων: πολέμους νομισμάτων)

Το χρυσό είναι ένα νόμισμα, αν και δεν θεωρείται συχνά ως ένα. Η τιμή του χρυσού θα κυμαίνεται σε σχέση με άλλες μορφές ανταλλαγής, όπως το δολάριο ΗΠΑ, το ευρώ ή το γιεν Ιαπωνίας. Ο χρυσός μπορεί να αγοραστεί και να αποθηκευτεί και ενώ δεν χρησιμοποιείται συχνά ως μέθοδος άμεσης πληρωμής για καθημερινή χρήση, είναι πολύ υγρό και μπορεί να μετατραπεί σε μετρητά σχεδόν σε οποιοδήποτε νόμισμα με σχετική ευκολία. (Για να μάθετε σχετικά με τον τρόπο καθορισμού των χρεωστικών επιτοκίων, ανατρέξτε στην ενότητα "Οι συνειδητοποίητοι που καθορίζουν τις τιμές για χρυσό, νόμισμα και LIBOR.")

Επομένως, ο χρυσός έχει τάσεις όπως αυτές ενός νομίσματος. Υπάρχουν φορές που ο χρυσός κινδυνεύει να κινηθεί υψηλότερα και φορές όταν άλλα νομίσματα ή κλάσεις περιουσιακών στοιχείων είναι πιθανό να ξεπεράσουν την απόδοση. Ο χρυσός μπορεί να αποδώσει καλά όταν η εμπιστοσύνη στα χαρτονομίσματα μειώνεται, όταν υπάρχει πιθανότητα για πόλεμο και / ή όταν υπάρχει έλλειψη εμπιστοσύνης στα μέσα διαπραγμάτευσης τύπου Wall Street.

Σήμερα, ο χρυσός μπορεί να διαπραγματευτεί με πολλούς τρόπους, συμπεριλαμβανομένης της αγοράς φυσικού χρυσού, συμβολαίων μελλοντικής εκπλήρωσης και χρυσών ETF. εναλλακτικά, οι επενδυτές μπορούν να συμμετέχουν μόνο στις κινήσεις των τιμών χωρίς να κατέχουν το υποκείμενο περιουσιακό στοιχείο με την αγορά μιας σύμβασης διαφοράς (CFD). (Για να μάθετε περισσότερα, ανατρέξτε στο "The Gold Showdown: ETFs Versus Futures.")

Ιστορικό χρυσού

Το ασήμι και ο χρυσός έχουν χρησιμοποιηθεί σε κάποιο νόμισμα ως νόμισμα πριν από το μεσαίωνα. Η σύγχρονη εποχή του χρυσού προτύπου ξεκίνησε στη Βρετανία. Το 1717 ο Ισάκ Νεύτον, κύριος του Βασιλικού Νομισματοκοπείου εκείνη την εποχή, υπερεκτίμησε την ινδική γουινέα (ένα νόμισμα που κόπηκε στην Αγγλία μεταξύ 1663 και 1814) σε όρους στερλίνας και έτσι ανάγκασε το μεγαλύτερο μέρος του αργύρου να κυκλοφορήσει.

Οι πόλεμοι στην Ευρώπη και τα εμπορικά ελλείμματα εξαντλούν επίσης τα αργυρά αποθέματα.Μέχρι εκείνο το σημείο, τα ασήμι και τα χρυσά πρότυπα είχαν τεθεί σε ισχύ, αλλά μέχρι το 1821 υιοθετήθηκε ένα πρότυπο μόνο για το χρυσό. (Μπορείτε να διαβάσετε μερικές από τις επίσημες εκθέσεις του Newton's Royal Mint εδώ.)

Το ασήμι εξακολουθούσε να χρησιμοποιείται στα νομίσματα (μαζί με το χρυσό) αλλά μέχρι τώρα η χρήση χαρτονομισμάτων αυξανόταν. Μέχρι το 1816, τα χαρτονομίσματα της Τράπεζας της Αγγλίας υποστηρίχθηκαν από μια συγκεκριμένη ποσότητα χρυσού.

Όσο για το Ηνωμένο Βασίλειο, άρχισαν να χρησιμοποιούν ένα διμεταλλικό ασήμι-χρυσό πρότυπο κατά τη διέλευση του νόμου για το νόμισμα του 1792.

Ο χαλκός χρησιμοποιήθηκε και σε κέρματα, αλλά δεν μπορούσε να μετατραπεί σε συγκεκριμένες τιμές όπως ο χρυσός ή το ασήμι. Ο στόχος ήταν να χρησιμοποιηθεί ασήμι για μικρές ονομαστικές αξίες και χρυσό για μεγάλες ονομαστικές αξίες, αλλά αυτό απαιτούσε μια αναλογία χρυσού προς αργύρου, η οποία διατηρούσε διακυμάνσεις με βάση τις δυνάμεις της αγοράς. Το επιτόκιο καθορίστηκε σε 15 ουγκιές αργύρου σε μία ουγγιά χρυσού, με την αγοραία ισοτιμία να κυμαίνεται μεταξύ 15 και 16 έως 1. Οι μεγάλες ανακαλύψεις χρυσού που ξεκίνησαν το 1848 μείωσαν την αξία του χρυσού σε σχέση με το ασήμι, στην ανοικτή αγορά παρά ως νόμισμα. Το Ηνωμένο Βασίλειο συνέχισε τις προσπάθειες να διατηρήσει ένα διμεταλλικό πρότυπο, αλλά το 1873 είχε υιοθετήσει ένα ανεπίσημο χρυσό πρότυπο.

Ο Χρυσός Νόμος του 1900 απαιτούσε από το Η.Π. να διατηρήσει σταθερή συναλλαγματική ισοτιμία με άλλες χώρες στο χρυσό πρότυπο. Αυτό ανακόπηκε από το 1914 έως το 1919 λόγω του Α 'Παγκοσμίου Πολέμου. Το 1944, η συμφωνία του Bretton Woods καθιέρωσε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) και την Παγκόσμια Τράπεζα και καθόρισε ονομαστικές αξίες για τα νομίσματα σε όρους χρυσού. Οι χώρες έπρεπε να διατηρήσουν τη συναλλαγματική τους ισοτιμία στο ένα τοις εκατό αυτής της ονομαστικής αξίας.Το 1968 σημείωσε άνοδο της ζήτησης χρυσού και οδήγησε σε κατάργηση από το Κογκρέσο του Ηνωμένου Βασιλείου της απαίτησης να υποστηριχτούν οι χρεωστικές αξίες των Federal Reserves Notes. Το 1971, ο Πρόεδρος Ρίτσαρντ Νίξον δήλωσε ότι το Η.Β. δεν θα μετατρέψει πλέον τα δολάρια σε χρυσό με την επίσημη συναλλαγματική ισοτιμία. Αυτό ήταν μόνο ένα προσωρινό μέτρο έως ότου το δολάριο ΗΠΑ, από την άποψη του χρυσού, μπορούσε να ανατιμηθεί. Το αμερικανικό δολάριο έχασε αξία, και άλλες χώρες δεν ήθελαν να κρατήσουν δολάρια ΗΠΑ, αλλά να μετατρέψουν τα δολάρια τους σε χρυσό. Αυτό κατέληξε στην εξάντληση των αποθεμάτων χρυσού του U. S. Το 1972, το ποσό του δολαρίου ΗΠΑ που απαιτείται για να αγοράσει μια ουγγιά χρυσού, αυξήθηκε από $ 35 σε $ 38. Το 1973 αυξήθηκε στα 42 δολάρια. 22. Η διευθέτηση ήταν ακόμα ανέφικτη, καθώς το Ηνωμένο Βασίλειο θα χρειαζόταν να μετατρέψει πάρα πολλά δολάρια ΗΠΑ σε χρυσό. Το αμερικανικό δολάριο έγινε ένα ελεύθερο-κυμαινόμενο νόμισμα. Το 1975, ο χρυσός άρχισε να διαπραγματεύεται, για μελλοντική παράδοση, στα χρηματιστήρια της Νέας Υόρκης και του Σικάγου.

Η ηλικία του χρυσού προτύπου έχει περάσει, αν και πολλές κομητείες εξακολουθούν να διατηρούν σημαντικά αποθέματα χρυσού συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ, της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Ιταλίας, της Κίνας και της Ελβετίας.

Ο χρυσός και το δολάριο ΗΠΑ

Ο χρυσός και το US $ είχαν πάντα μια ενδιαφέρουσα σχέση. Μακροπρόθεσμα, ένα φθίνον δολαρίου γενικά σημαίνει αύξηση των τιμών του χρυσού. Βραχυπρόθεσμα, αυτό δεν είναι πάντα αληθές και η σχέση μπορεί να είναι ελάχιστη στην καλύτερη περίπτωση, όπως δείχνει το επόμενο ετήσιο διάγραμμα ενός έτους.Παρατηρήστε τον δείκτη συσχέτισης ο οποίος κινείται από μια ισχυρή αρνητική συσχέτιση σε μια θετική συσχέτιση και ξανά. Η συσχέτιση εξακολουθεί να είναι προκατειλημμένη προς την αντίστροφη (αρνητική για τη μελέτη συσχέτισης), αν και, όπως το δολάριο αυξάνεται χρυσό συνήθως μειώνεται.

Η σχέση του δολαρίου ΗΠΑ με τις τιμές του χρυσού μπορεί να συνδεθεί με το σύστημα του Bretton Woods, σύμφωνα με το οποίο οι διεθνείς συναλλαγματικές ισοτιμίες οι διακανονισμοί έγιναν σε δολάρια ΗΠΑ και η αμερικανική κυβέρνηση υποσχέθηκε να εξαγοράσει δολάρια με σταθερό χρυσό. Παρόλο που το σύστημα του Bretton Woods διαλύθηκε το 1971, εξακολουθεί να συμβαίνει ότι κάθε φορά που συζητείται ο χρυσός, συνήθως συμβαίνει η συζήτηση για το δολάριο ΗΠΑ.
Ενώ ο χρυσός και το δολάριο της Σενεγάλης είναι εμπλεγμένοι σε μια σχέση, όπως είναι τα περισσότερα μεγάλα νομίσματα, είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι ο χρυσός και τα νομίσματα είναι δυναμικά και έχουν περισσότερες από μία απλές εισροές. Ο χρυσός, για παράδειγμα, επηρεάζεται πολύ περισσότερο από τον πληθωρισμό, το δολάριο ΗΠΑ ή τον πόλεμο. Ο χρυσός είναι ένα παγκόσμιο εμπόρευμα και επομένως ο χρυσός αντικατοπτρίζει το παγκόσμιο κλίμα, όχι απλώς το συναίσθημα μιας οικονομίας ή μιας ομάδας ανθρώπων. Το παραπάνω γράφημα δείχνει αυτό. ενώ υπάρχει συχνά μια αντίστροφη σχέση μεταξύ του δολαρίου ΗΠΑ και του χρυσού, δεν είναι τέλειο. Πολλοί άλλοι παράγοντες επηρεάζουν τόσο το χρυσό όσο και το δολάριο U. S, πράγμα που σημαίνει ότι αυτές οι κατηγορίες περιουσιακών στοιχείων θα κινούνται ανεξάρτητα για χρονικές περιόδους - όπως οποιαδήποτε συναλλαγματική ισοτιμία.

Προβλήματα με τα προηγούμενα χρυσά πρότυπα

Όταν εξετάζουμε το χρυσό ως νόμισμα, πολλοί άνθρωποι υποστηρίζουν την επιστροφή σε μια προσαρμοσμένη μορφή του χρυσού προτύπου. Υπήρχαν διάφορα προβλήματα με τα χρυσά πρότυπα που εφαρμόστηκαν πριν από το 1971.

Ένα από τα κύρια προβλήματα ήταν ότι τα συστήματα τελικά εξαρτώνταν από τις κεντρικές τράπεζες να "παίζουν με τους κανόνες". Οι κανόνες απαιτούσαν από τις κεντρικές τράπεζες να προσαρμόσουν το προεξοφλητικό επιτόκιο για να επιτρέψουν τη σωστή εισροή και εκροή χρυσού για να επαναφέρουν την ισοτιμία στην ισοτιμία με τους εμπορικούς εταίρους. Ενώ πολλές χώρες ακολούθησαν τους κανόνες, αρκετοί δεν το - συγκεκριμένα, τη Γαλλία και το Βέλγιο. Κάθε σύστημα απαιτεί τη συνεργασία των ενδιαφερομένων μερών και το χρυσό πρότυπο δεν αποτελεί εξαίρεση.

Ένα δεύτερο πρόβλημα με το χρυσό πρότυπο ήταν ότι ενώ διατηρούσε τη μέση σταθερότητα των τιμών μακροπρόθεσμα, υπήρχαν ακόμα βραχυπρόθεσμες συγκρούσεις τιμών που έπρεπε να απορροφηθούν από τις οικονομίες. Η ανακάλυψη χρυσού της Καλιφόρνιας του 1848 είναι ένα παράδειγμα κύριου κλονισμού τιμών. Το χρυσό εύρημα αύξησε την προσφορά χρήματος, γεγονός που αύξησε τις δαπάνες και τα επίπεδα των τιμών, δημιουργώντας μια σύντομη αστάθεια. Ενώ αυτό θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί με το κατάλληλο πρωτόκολλο, θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι οικονομικές διαταραχές σημειώθηκαν κατά τους χρυσούς συνήθεις χρόνους και δεν κράτησαν προσπάθειες διατήρησης ενός χρυσού προτύπου. (Για περισσότερες πληροφορίες, ανατρέξτε στην ενότητα "Γιατί το ζήτημα του χρυσού.")

Με βάση τις πολυάριθμες προηγούμενες προσπάθειες να λειτουργήσει, το χρυσό πρότυπο είναι απίθανο να επαναληφθεί στο μέλλον χωρίς μεγάλες τροποποιήσεις. Σε έναν κόσμο της ελεύθερης αγοράς, είναι εύκολο να ανταλλάσσετε ένα νόμισμα με άλλο, ή να το ανταλλάσσετε με χρυσό.Ενώ πολλοί υποστηρίζουν ότι τα νομίσματα fiat δεν έχουν αξία, εκτός από την ψυχολογική πεποίθηση ότι το νόμισμα θα αγοράσει αγαθά, ο χρυσός επίσης κυμαίνεται δραματικά σε αξία και σε δημόσια αντίληψη και ως εκ τούτου μπορεί να μην είναι ιδανικό για την υποστήριξη ενός νομίσματος.
Το χρυσό ως νόμισμα - Αναθεωρήθηκε

Ένα σύστημα post-gold, ελεύθερης αγοράς, επιτρέπει στον χρυσό να ενεργεί ως νόμισμα. Αυτό σημαίνει ότι ο χρυσός, συχνά αναφέρεται ως "ασφαλές καταφύγιο", αποτελεί δείκτη αβεβαιότητας. Ο χρυσός επιτρέπει στους εμπόρους και τα άτομα να επενδύουν σε ένα εμπόρευμα που συχνά μπορεί να τους στεγάσει εν μέρει από οικονομικές διαταραχές. Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, θα υπάρξουν διακοπές σε οποιοδήποτε σύστημα, ακόμη και ένα χρυσό πρότυπο. Ακριβώς όπως υπάρχουν φορές που πληρώνει για να διασχίσει τα σύνορα για να αγοράσει αγαθά σε άλλη χώρα λόγω της ευνοϊκής συναλλαγματικής ισοτιμίας, ο χρυσός πρέπει επίσης να αντιμετωπιστεί με αυτόν τον τρόπο. Υπάρχουν στιγμές που είναι ευνοϊκές για το δικό του χρυσό και άλλες φορές όταν η γενική τάση του χρυσού θα είναι καλοήθης ή αρνητική. Ακόμη και με το επίσημο χρυσό πρότυπο που έχει περάσει, ο χρυσός εξακολουθεί να επηρεάζεται από τα νομίσματα και το παγκόσμιο συναίσθημα. Επομένως, ο χρυσός πρέπει να διαπραγματεύεται με τον ίδιο τρόπο με το νόμισμα που διαπραγματεύεται.

Όσο για το πρόβλημα των χωρών που δεν παίζουν με τους κανόνες, αυτό είναι πιθανόν ένα πρόβλημα που δεν θα ξεφύγει από κανένα σύστημα. Αλλά τουλάχιστον με ένα σύστημα νόμισμα της ελεύθερης αγοράς, μακροπρόθεσμα, οι χώρες τιμωρούνται επειδή δεν συμμορφώνονται με τα πρωτόκολλα.

Ανεξάρτητα από το σύστημα που χρησιμοποιείται, η αποτελεσματικότητά του βασίζεται στην πεποίθηση των επενδυτών στο σύστημα. Το δέλεαρ του χρυσού προτύπου είναι ότι παρέχει την ψευδαίσθηση ότι το χαρτονόμισμα υποστηρίζεται από κάτι σημαντικό. Ωστόσο, ο χρυσός δεν μπορεί να καταναλωθεί ούτε καν να χτίσει ένα σπίτι από αυτό, καθιστώντας την αξία του θέμα της μαζικής αντίληψης της παγκόσμιας αγοράς. Οι ελεύθερες αγορές επιτρέπουν στον χρυσό να ενεργεί ως νόμισμα για όσους επιθυμούν να το χρησιμοποιήσουν, ενώ άλλα νομίσματα υποστηρίζονται από εκείνους που δέχονται ότι τα χαρτονομίσματα θα πληρώσουν για αγαθά και υπηρεσίες. Αυτή η πεποίθηση ενισχύεται από τη διαφήμιση: Μια διαφήμιση όχι μόνο προωθεί ένα προϊόν, αλλά με την παροχή τιμής, επαναβεβαιώνει την ιδέα ότι τα χαρτονομίσματα αγοράζουν αγαθά και υπηρεσίες. Ο χρυσός δεν χρειάζεται να εισέλθει στην εξίσωση, εκτός από εκείνους που επιθυμούν να επενδύσουν σε ένα εμπόρευμα / νόμισμα κατά τη διάρκεια των ωραίων ωραρίων.

Με την αγορά χρυσού, οι άνθρωποι μπορούν να προστατευθούν από περιόδους παγκόσμιας οικονομικής αβεβαιότητας. Τάσεις και αντιστροφές συμβαίνουν σε οποιοδήποτε νόμισμα, και αυτό ισχύει και για το χρυσό. Ο χρυσός είναι μια προορατική επένδυση για να αντισταθμίσει πιθανές απειλές για χαρτονομίσματα. Μόλις υλοποιηθεί η απειλή, το πλεονέκτημα που μπορεί να προσφέρει ο χρυσός μπορεί να έχει ήδη εξαφανιστεί. Ως εκ τούτου, ο χρυσός είναι προσανατολισμένος προς τα εμπρός, και όσοι το εμπορεύονται πρέπει να είναι προοπτικές επίσης.
Η κατώτατη γραμμή

Σε ένα σύστημα ελεύθερης αγοράς, ο χρυσός πρέπει να θεωρείται ως νόμισμα όπως το ευρώ, το γεν ή το δολάριο ΗΠΑ. Ο χρυσός έχει μια μακροχρόνια σχέση με το δολάριο ΗΠΑ και μακροπρόθεσμα, ο χρυσός θα κινηθεί γενικά αντιστρόφως σε αυτό. Με την αστάθεια στην αγορά, είναι κοινό να ακούμε συζήτηση για τη δημιουργία ενός άλλου χρυσού προτύπου, αλλά ένα χρυσό πρότυπο δεν είναι ένα άψογο σύστημα.Η προβολή του χρυσού ως νόμισμα και η εμπορία του ως τέτοιου είδους μπορεί να μετριάσει τους κινδύνους για το νόμισμα χαρτιού και την οικονομία, αλλά οι άνθρωποι πρέπει να γνωρίζουν ότι ο χρυσός είναι προσανατολισμένος προς το μέλλον και αν περιμένει μέχρι την καταστροφή, μπορεί να μην προσφέρει πλεονέκτημα εάν έχει ήδη κινήθηκε σε μια τιμή που αντικατοπτρίζει την ύφεση της οικονομίας. (Για να μάθετε περισσότερα, ανατρέξτε στην ενότητα Εισαγωγή στη χρυσή αγορά.)